Ο Βασίλης Μοιρώτσος αποθεώνει τον Ρικ Πιτίνο για όλα όσα μας χάρισε αυτούς τους μήνες και ανυπομονεί για εκείνα που θα έρθουν αν ο Αμερικανός μείνει στα μέρη μας.
Ο Βασίλης Μοιρώτσος αποθεώνει τον Ρικ Πιτίνο για όλα όσα μας χάρισε αυτούς τους μήνες και ανυπομονεί για εκείνα που θα έρθουν αν ο Αμερικανός μείνει στα μέρη μας.
Όταν ο Ρικ Πιτίνο προσγειώθηκε στην Ελλάδα πριν από μερικούς μήνες, ομολογώ πως σχεδόν γούρλωνα τα μάτια με τα σχόλια των μπασκετικών συναδέλφων. Κυρίως των μυημένων στο αμερικάνικο μπάσκετ. Όλοι τους έδειξαν να μην πιστεύουν ότι ο Αμερικανός έρχεται για να προπονήσει τον Παναθηναϊκό. Επί εποχής Δημήτρη Γιαννακόπουλου, η έλευση του Πιτίνο αποτελούσε τη μεγαλύτερη μεταγραφική του επιτυχία.
Το αντιλαμβανόσουν κι ας μη γνώριζες πολλά. Η επιβεβαίωση ήρθε μερικές μέρες αργότερα, όταν πια ο Πιτίνο άρχισε να εμφανίζει ορισμένα… ψεγάδια της δουλειάς του. Όταν άρχισε ο Παναθηναϊκός να καμουφλάρει τις ελλείψεις του. Όταν, πια, ο Παναθηναϊκός άρχισε να κερδίζει το ένα παιχνίδι μετά το άλλο, με αποτέλεσμα από μια ομάδα που βρισκόταν με το ένα πόδι εκτός πλέι οφ, να μετατρέπεται σε… τρένο που όχι μόνο πρόλαβε την οχτάδα, αλλά βγήκε και στην έκτη θέση, τη στιγμή που άλλοι έχαναν όχι το τρένο, αλλά τ’ αυτά και τα καλάθια (βλ. Ολυμπιακό).
Ο Πιτίνο δεν έκανε τον Παναθηναϊκό απλά καλύτερο. Ο Πιτίνο κατάφερε μέσα σε ελάχιστον χρονικό διάστημα να κάνει τον Παναθηναϊκό κανονική ομάδα. Με παίκτες που δεν ήταν της επιλογής του. Με ρόστερ που δεν είχε παρά 1-2 σουτέρ της προκοπής. Κι ο Αμερικανός δε σταματούσε να μας δίνει να καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικό είναι να έχεις μια ομάδα που να μπορεί να σουτάρει καλά. Για τον Παναθηναϊκό η διατήρηση του Αμερικανού στον πάγκο του και η στελέχωση του ρόστερ με παίκτες που εκείνος θα επιλέξει, είναι ο δρόμος της επιστροφής του στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Αν πρέπει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να κάνει μια υπέρβαση, τώρα είναι η ώρα. Είναι δεδομένο πως με τούτον τον υπέροχο τύπο και σπουδαίο προπονητή στον πάγκο του, αυτή η επένδυση μπορεί να τον οδηγήσει στα επιτυχημένα ευρωπαϊκά μονοπάτια…
ΥΓ: Η απόκτηση του Ουάιλι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ο Αμερικανός – λένε όσοι γνωρίζουν – είναι επιλογή του Πιτίνο, άρα ένα πρώτο «δωράκι» του Γιαννακόπουλου σε εκείνον. Θετικό σημάδι, αν μη τι άλλο.
