Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για την χρονιά που έρχεται και που ΜΟΝΟ μια αλλαγή ιδιοκτησίας μπορεί να της δώσει «ενδιαφέρον».
Άλλη μια χρονιά έφυγε, άλλη μία ξεκινάει. Και το χειρότερο δεν είναι όλο αυτό που περάσαμε, αλλά ότι για την ώρα δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα. Τουλάχιστον χειροπιαστό.
Οι ομάδες έχουν και πάνω, έχουν και κάτω. Αυτό είναι γνωστό. Τα πραγματικά δύσκολα ξεκινούν όταν παύει να υπάρχει όραμα και ελπίδα, όταν το ξενέρωμα είναι τόσο μεγάλο που ο κόσμος σου περνάει στο στάδιο της άρνησης. Σαν αυτό που συμβαίνει και στον Παναθηναϊκό. Το βλέπετε και το ζείτε στον περίγυρό σας, το επιβεβαιώνει η θλιβερή εικόνα στις κερκίδες του ΟΑΚΑ σε κάθε παιχνίδι.
Για να ξυπνήσει ξανά αυτός ο κοιμώμενος γίγαντας χρειάζεται όραμα και ελπίδα. Και αυτό ΜΟΝΟ μια αλλαγή ιδιοκτησίας μπορεί να το προκαλέσει. Εννοείται και μια εξέλιξη στο θέμα του γηπέδου, αλλά Δεν αναφερόμαστε στα αυτονόητα. Γιατί ΑΝ προκύψει τέτοια, θα πάμε και σε αλλαγή. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.
Επ’ ουδενί το παραπάνω δεν αποτελεί μομφή προς τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Δεν έφυγαν και δεν γύρισαν έτσι ξαφνικά την πλάτη οι οπαδοί από το γήπεδο. Δεν άντεξαν άλλο, κουράστηκαν. Διαβάστε το τελευταίο blog του Τάσου που επί της ουσίας είναι μια μίνι ανασκόπηση για το πως βρεθήκαμε από τα ψηλά στα χαμηλά. Τα είδαμε όλα εδώ και δέκα χρόνια, άνθρωπος είσαι πόσο να αντέξεις… Είπαμε χωρίς ελπίδα και χωρίς όραμα δεν γίνεται δουλειά.
Ακόμη και η ΑΕΚ όταν έπεσε στη Γ’ Εθνική, παρά το τεράστιο ξεφτιλίκι είχε κάτι να περιμένει. Έναν επενδυτή ΜΕΓΕΘΟΣ, ένα γήπεδο. Εμείς βλέπουμε τις μέρες να περνούν, φυσικά και δεν πέφτουμε και μακριά από εμάς, αλλά δεν έχουμε και σε κάτι να ελπίζουμε. Ταβάνι μας είναι τα πλέι οφ. Που να το πεις και ποιος να σε πιστέψει…
Αν είναι ένα πράγμα που μας κρατάει ζωντανούς αυτό είναι το γηπεδικό. Είναι όμως και εκεί τόσα πολλά τα αν και τα εφόσον που δεν μπορείς να χαρείς στα σοβαρά παρά μονάχα να ελπίζεις. Αλλωστε και ο Γιαννακόπουλος έχει πει πως μόνο με συγκεκριμένες προϋποθέσεις θα ασχοληθεί με τη μπάλα. Προϋποθέσεις από αυτές που δεν έχουν ακόμα εκπληρωθεί γι’ αυτό και όλα εξακολουθούν να κρέμονται σε μια κλωστή.
Μακάρι το 2020, μακάρι η αρχή αυτής της νέας δεκαετίας να είναι η απαρχή εξελίξεων. Να «κάτσει» το γηπεδικό ή να εμφανιστεί ένας τρελός με φράγκα και όρεξη και να μπει στη μάχη. Διότι με Αλαφούζο, ακόμη κι αν έχει επαναφέρει μια σχετική κανονικότητα στις πληρωμές δυστυχώς δεν πας πουθενά.
