Ο Δώνης δε θα έπρεπε να είναι με μια βαλίτσα στο χέρι

Σωστή η λογική του Γιώργου Δώνη που λέει πως η ζωή του προπονητή είναι πάντα με μια βαλίτσα έτοιμη. Αλλά όχι σε αυτόν τον Παναθηναϊκό και στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Γράφει ο Βασίλης Μοιρώτσος.

Γιατί μπορεί να φύγει ένας προπονητής από μια ομάδα; Γιατί δεν είναι καλά τα αποτελέσματα. Ή γιατί δεν τον… σηκώνουν τα αποδυτήρια. Ή γιατί δεν πήγε καλά τον οικονομικό προϋπολογισμό του συλλόγου. Ή γιατί δεν έχει την καθολική αποδοχή του κόσμου. Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις, την πληρώνει ο ένας. Δεν μπορεί ένας σύλλογος να διώξει 20 ποδοσφαιριστές. Άρα αλλάζει τον προπονητή.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει για τον Γιώργο Δώνη και τη διετία που βρίσκεται στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Στα αποτελέσματα υπήρχαν σκαμπανεβάσματα, αλλά με τα υλικά που είχε να δουλέψει, είναι παραπάνω από δικαιολογημένα. Το σύνολο, πάντως, βγάζει θετικό πρόσημο για τον Παναθηναϊκό με τις συνθήκες που υπήρχαν μέσα σε αυτή τη διετία. Κι αν δεν υπήρχε ευρωπαϊκός αποκλεισμός, η ομάδα θα επέστρεφε στα ευρωπαϊκά Κύπελλα με τον Δώνη στον πάγκο της. Στα αποδυτήρια βγάζει… αυτοδυναμία. Δεν υπάρχει ποδοσφαιριστής της ομάδας που θα τον ρωτήσεις και θα σου πει πως δε θέλει τον Δώνη μαζί του και την επόμενη σεζόν.

Η δημοφιλία και το εκτόπισμα του προπονητή στον κόσμο είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα. Και για τη δουλειά του και για το γεγονός πως γνωρίζει που βρίσκεται, μιλάει σαν αληθινός Παναθηναϊκός, βλέπει πράγματι την παρουσία του στο τριφύλλι ως κάτι διαφορετικό και όχι 100% ως επαγγελματική δουλειά. Έχει γίνει σαφές αυτό ακόμα και στον τελευταίο. Όσο για τον οικονομικό προϋπολογισμό; Δε ζήτησε ποτέ πράγματα που δε γίνονται.

Αντίθετα, ο προπονητής πολλές φορές δημόσια στήριξε τον μεγαλομέτοχο, ζητώντας από τον κόσμο της ομάδας να μην πηγαίνει στο γήπεδο για να αποδοκιμάσει τον Αλαφούζο. Κανείς προκάτοχός του δεν το είχε κάνει. Ο Δώνης είπε πως η ζωή του προπονητή είναι έτσι ώστε να έχει μια βαλίτσα πάντα γεμάτη και έτοιμη για να ταξιδέψει κάπου αλλού. Ή πολύ απλά για να… επιστρέψει στο σπίτι του. Εδώ όμως, στον Παναθηναϊκό του σήμερα, η βαλίτσα είναι προφανές πως πρέπει να μείνει στη θέση της. Ήδη η διοίκηση έχει λειτουργήσει εντελώς αντί – ποδοσφαιρικά, αφήνοντας ανοιχτό ένα θέμα που θα έπρεπε να μην υπάρχει.

Ήδη συζητάμε για κάτι ποδοσφαιρικά… παράλογο. Να αλλάξει ο Παναθηναϊκός τον προπονητή του. Δίχως να υπάρχει προφανής λόγος. Δίχως να υπάρχει ποδοσφαιρική εξήγηση. Περιμένουμε όλοι να γίνει ένα ραντεβού τεχνικού διευθυντή – προπονητή για να μάθουμε το μέλλον του δεύτερου. Ή ένα ραντεβού με τον μεγαλομέτοχο για να πάρει αποφάσεις που θα έπρεπε να είχε πάρει εδώ και καιρό. Κι όλα αυτά, λίγες μέρες πριν την έναρξη των πλέι οφ. Συζητάμε, δηλαδή, για το ενδεχόμενο να φύγει ο προπονητής στις 19-20 Ιουλίου και μία εβδομάδα αργότερα να ξεκινήσει η προετοιμασία έχοντας την ίδια ώρα ο Παναθηναϊκός προλάβει να βρει άλλον τεχνικό, που θα… φορτωθεί και τις μεταγραφές που θα γίνουν πριν απ’ αυτόν. Αλήθεια, υπάρχει κάποια ποδοσφαιρική λογική σε όλο αυτό;