Ο Διονύσης Δεσύλλας αναλύει την επόμενη φουρνιά ποδοσφαιριστών στον Παναθηναϊκό, στέκεται στην αναγκαιότητα να στηριχθούν κάποια παιδιά και να συνεχιστεί το πλάνο αξιοποίησης των ακαδημιών και λέει “όχι” στις υπερβολές.
* Για δεύτερη συνεχόμενη φορά ο Παναθηναϊκός στάθηκε αξιοπρεπέστατα σε μεγάλο παιχνίδι. Μετά την ισοπαλία με τον Ολυμπιακό, ήρθε κι αυτή κόντρα στον ΠΑΟΚ, ο οποίος καιγόταν για θετικό αποτέλεσμα. Θα αναρωτηθεί κάποιος “μα, καλά, πανηγυρίζει ο Παναθηναϊκός με ισοπαλίες έχοντας δυο ευκαιρίες όλες κι όλες;”. Η απάντηση είναι “όχι”. Κανείς δεν πανηγυρίζει. Δεν μπορεί, όμως, και να μην αναγνωρίσει την εξαιρετική προσπάθεια της ομάδας, η οποία το τελευταίο διάστημα έχει πολλές και σημαντικές απουσίες (Ζαχίντ, Δώνης, Ινσούα, Γιόχανσον, Νούνες, Αποστολάκης, Βαγιαννίδης, ενώ χθες έλειπε και ο Κουρμπέλης), γεγονός που δημιουργεί πρόβλημα τόσο στις βασικές επιλογές, όσο και στις εναλλακτικές. Δείτε για παράδειγμα τις αλλαγές του δικεφάλου χθες και αυτές του τριφυλλιού και θα κατανοήσετε εύκολα το παραπάνω.
*Οι “πράσινοι” ήταν διαβασμένοι στο χθεσινό ματς και το πλάνο του Δώνη εφαρμόστηκε σχεδόν άριστα από τους ποδοσφαιριστές. Το 3-4-2-1 με τον Καμπετσή στην κορυφή λειτούργησε εξαιρετικά σε ό, τι αφορά κυρίως το κομμάτι της κυκλοφορίας και αυτό της ανασταλτικής λειτουργίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Παναθηναϊκός απειλήθηκε μόνο στα τελευταία λεπτά, όταν ο δικέφαλος ήταν αναγκασμένος να πιέσει περισσότερο και φυσικά η κούραση είχε κάνει την εμφάνισή της. Το πρέσινγκ του τριφυλλιού λειτούργησε εξαιρετικά, η κυκλοφορία των χαφ ήταν καλή, οι αμυντικοί ήταν εκεί όταν και όποτε έπρεπε και αυτό που έλειπε ήταν η δημιουργία και το… κάτι παραπάνω όταν η ομάδα έφτανε στην αντίπαλη περιοχή. Αυτό έχει να κάνει και με την ποιότητα από τη μέση και μπροστά.
*Πρέπει, φυσικά, να σταθούμε και στην παρουσία των νεαρών παιδιών. Χθες, αγωνίστηκε ξανά βασικός ο Αλεξανδρόπουλος, ένα ατόφιο ταλέντο και από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που έχει βγάλει το τελευταίο διάστημα η ακαδημία, πιθανότατα μαζί με τον Βαγιαννίδη και τον Αθανασακόπουλο. Ο νεαρός άσος ήταν εξαιρετικός σε όλα του. Έκοβε, πρέσαρε, μοίραζε, ηρεμούσε το παιχνίδι όταν και όποτε έπρεπε, αντιμετώπισε δυσκολίες με ωριμότητα και όχι με πανικό παρά την απειρία του και μαζί με τον Ανουάρ συνέθεσε ένα εξαιρετικό δίδυμο στα χαφ. Θα μας απασχολήσει από τη νέα χρονιά και μάλιστα πολύ ο 18χρονος. Πρόκειται για ένα σύγχρονο χαφ με όλα τα… καλά. Του λείπει η εμπειρία και οι παραστάσεις, αλλά αυτά θα έρθουν. Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να επενδύσει στον Αλεξανδρόπουλο και από τη νέα σεζόν να τον εμπιστευτεί και να του δώσει ευκαιρίες. Δεν είπε κανείς να τον κάνει τόσο γρήγορα το νούμερο ένα χαφ της ομάδας. Αλλά οφείλει να τον έχει στις βασικές του επιλογές και να τον στηρίξει, δίχως πολλά λόγια, δίχως υπερβολές, στα καλά και τα άσχημα που θα έρθουν. Ούτε αποθεώσεις χρειάζονται, ούτε… αφορισμοί όταν θα κάνει ένα σημαντικό λάθος αύριο – μεθαύριο ο νεαρός. Απαιτείται δουλειά, επιμονή, υπομονή και στήριξη από την ίδια την ομάδα.
*Θετικότατη εμφάνιση είχε χθες και ο Ζαγαρίτης που κλήθηκε να καλύψει τη θέση στα αριστερά. Με ανεβάσματα, με 3 πολύ καλές σέντρες, με πολύ τρέξιμο, με λίγα λάθη και με πείσμα και αποφασιστικότητα στις μονομαχίες. Παιδί της ακαδημίας κι αυτός, σε μια θέση στην οποία αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει άλλος πλην του Χατζηθεοδωρίδη (πολύ καλός και χθες, παρά το γεγονός ότι έπαιζε με ανάποδο πόδι), ο οποίος δεδομένα θα στηριχθεί από την ομάδα. Άλλη μια σοβαρή και ουσιαστική εμφάνιση έκανε ένας ακόμη πιτσιρικάς, ο Θεοχάρης, αγωνιζόμενος ως στόπερ στην τριάδα της άμυνας. Με καίριες επεμβάσεις, με πάθος και τσαγανό στο παιχνίδι του. Με τα συνεχόμενα ματς, ο νεαρός έχει βρει ρυθμό.
*Είναι ξεκάθαρο ότι στις ακαδημίες της ομάδας έχει γίνει και συνεχίζεται μια πάρα πολύ καλή δουλειά. Οι Χατζηγιοβάνης και Μπουζούκης είναι παιδιά από τα σπλάχνα της ομάδας. Ο Βαγιαννίδης δόθηκε στην Ιντερ, ο Αλεξανδρόπουλος θα αποτελέσει τον επόμενο χαφ του τριφυλλιού (είπαμε, δουλειά, στήριξη και φυσικά υγεία), ο Ζαγαρίτης φαίνεται να αποτελεί μια καλή λύση για το αριστερό άκρο, ενώ υπάρχουν και οι Αθανασακόπουλος, Σερπέζης, συν τον Θεοχάρη που βλέπουμε στα τελευταία ματς. Υπάρχουν, επίσης, και παιδιά του 2002, της επόμενης φουρνιάς, δηλαδή, που θα τους δούμε αργότερα. Άλλωστε, όπως γράψαμε και παραπάνω, η δουλειά από τους ανθρώπους της ακαδημίας του τριφυλλιού δε σταματάει.
*Το ζητούμενο είναι, κάποια απ’ αυτά τα παιδιά να στηριχθούν και το πλάνο να συνεχιστεί. Με την αλλαγή τεχνικής ηγεσίας, δε χρειάζεται να αλλάξει στο 100% το σχέδιο του τριφυλλιού. Καλές και χρυσές οι μεταγραφές και επιβάλλονται για να αλλάξει επίπεδο η ομάδα, ωστόσο θα πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία. Ούτε από 10 νεαρούς μπορεί να αποτελείται η ενδεκάδα του τριφυλλιού, ούτε, όμως, και το ανάποδο. Απαιτείται ένα πάντρεμα εμπειρίας και νιάτων για να φτάσουμε στην επιτυχημένη συνταγή και στην επιτυχία του πλάνου που χαράζουμε. Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να συνεχίσει ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός και έχοντας πάντα στο μυαλό του τη λογική του τύπου “δείξε μου τους μικρούς σου, να σου πω τη… μοίρα σου”.
Υ.Γ: Ο Σένκεφελντ συνεχίζει τις φοβερές εμφανίσεις και η επέκταση συμβολαίου του δεν πρέπει να αργήσει για τον Παναθηναϊκό. Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους αμυντικούς του τριφυλλιού, οι άνθρωποι του οποίου πέτυχαν διάνα με την απόκτησή του το περασμένο καλοκαίρι. Πρέπει, επίσης, να τονιστούν και οι πολύ καλές εμφανίσεις του Κολοβέτσιου στα πλέι οφ. Ο έμπειρος στόπερ βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση και το δείχνει σε κάθε παιχνίδι.
Υ.Γ2: Ο Ανουάρ καταπίνει σε κάθε ματς χιλιόμετρα και είναι ο χαφ που έλειπε μέχρι τον Ιανουάριο από το τριφύλλι. Αναμφισβήτητα η ρήτρα δεν μπορεί να καλυφθεί από τον Παναθηναϊκό. Μήπως, όμως, να γινόταν μια ακόμη προσπάθεια για επέκταση δανεισμού του Μαροκινού για έναν ακόμη χρόνο; Είναι κρίμα να χαθεί έτσι ένας τέτοιος μέσος.
Υ.Γ3: Έρχονται σύντομα τα νεότερα για το γηπεδικό και τη διπλή ανάπλαση. Επιτέλους…
