Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για τον άξιο κυπελλούχο Παναθηναϊκό, που πήρε το 20ο και τον παράγοντα-ντροπή, που πρέπει να αποβληθεί από το ποδόσφαιρο.
Ο Παναθηναϊκός έκανε αυτό, που ήταν υποχρεωμένος να κάνει και σήκωσε το κύπελλο. Το 20ο στην ιστορία του. Να προλάβω, όσους λένε, «τι να το κάνω το κύπελλο, όταν έχω χάσει το πρωτάθλημα» και να πω ότι ο Παναθηναϊκός πρέπει να διεκδικεί και να παίρνει ότι κύπελλο υπάρχει. Αρα έπρεπε να πάρει και το χθεσινό κύπελλο και δίκαια το πήρε.
Πρώτον πέρασε στον τελικό από τον πιο δύσκολο δρόμο, αποκλείοντας τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ και ενδιάμεσα τον Ατρόμητο. Και δεύτερον στον τελικό ο Παναθηναϊκός ήταν η ομάδα, που ήθελε να παίξει, άσχετα αν δεν είχε καλή απόδοση. Ο Αρης κατέβηκε για να παίξει ξύλο και είχε και την απαίτηση και να …δέρνει και να μην δέχεται κάρτες. Η Γαλλίδα, όπως σωστά απέβαλε τον Κώτσιρα, σωστά απέβαλε και τον Νταρίντα και τον Ζουλ. Τα συνεχή σφυρίγματα της, όμως, δεν άφηνε το παιχνίδι να βρει καθόλου ρυθμό, κάτι που βόλευε τον Αρη, που το πήγε μόνο στην δύναμη.
Η ομάδα του Μάντζιου είχε την μπάλα και δεν ήξερε τι να την κάνει ακόμα και όταν έπαιζε με παίκτη παραπάνω για 13 λεπτά. Σε εκείνο το διάστημα είχε την καλύτερή του φάση στο παιχνίδι με τον Ζαμόρα. Ο Παναθηναϊκός είχε την μπάλα και προσπαθούσε να την γυρίσει σωστά δεξιά και αριστερά, αλλά στην τελική πάσα δεν ήταν καλός, ούτε στο ένας με έναν με εξαίρεση τον Μαντσίνι και τον Μπερνάρ στο δεύτερο ημίχρονο.
Το ποδόσφαιρο στο τέλος δικαίωσε την ομάδα, που προσπάθησε να παίξει και όχι την ομάδα, που σε όλο το ματς έπαιζε άμυνα και …..κατς. Ο Μάντζιος εκτός από λίγος σαν άνθρωπος είναι και λίγος σαν προπονητής. Ο Αρης έχει πολύ καλύτερους παίκτες από αυτό που παίζει στο γήπεδο. Ο Κόντης το διαχειρίστηκε το ματς, όπως έπρεπε δεν έδειξε πανικό, ούτε όταν η ομάδα έμεινε με δέκα παίκτες, ούτε έπαιξε με παίκτη παραπάνω. Μετέδωσε αυτή την ηρεμία στην ομάδα και στο τέλος των καθυστερήσεων μπήκε αυτό το γκολ, που ήταν το υπόδειγμα επίθεσης με πλάνο και τέλειο σε δημιουργία και εκτέλεση. Με τον Γιώργο Βαγιαννίδη να αξιοποιεί την πάσα του Χουάνκαρ και να βάζει το γκολ της ζωής του μέχρι το επόμενο και να δικαιώνεται για όλη την προσπάθεια, που έχει κάνει τόσα χρόνια, για να παίξει στην ομάδα της καρδιάς του.
Το κύπελλο το σήκωσε η ομάδα και κέρδισε και το δεύτερο καλύτερο ευρωπαϊκό εισιτήριο μετά το τσάμπιονς λιγκ, αφού θα παίξει στα προκριματικά του Europa League. Και τώρα με ηρεμία και χωρίς πανικό θα κινηθεί για να πάρει έναν καλό προπονητή, πολύ καλούς παίκτες, να ανεβάσει την ποιότητα και να πάρει το πρωτάθλημα.
Οσον αφορά τον Καρυπίδη από σήμερα κιόλας μετά την εικόνα-ντροπή, που κάνει τον γύρο του κόσμου με το κυνηγητό της Φραπάρ μετά το ματς, πρέπει να αποβληθεί από το ποδόσφαιρο. Δεν είναι δυνατόν αυτός ο τύπος να κάνει αυτά τα αίσχη, να ξεφτιλίζει την Ελλάδα και το ποδόσφαιρο και να είναι ακόμα σήμερα πρόεδρος στην ομάδα του. Είναι κατάντια, τίποτα άλλο.
*Τρομερή στιγμή η αποχαιρετιστήρια ομιλία και τα δάκρυα του Μπερνάρ, όπως και η συγκίνηση του Χουάνκαρ, που έπαιξε το τελευταίο του ματς στην ομάδα.
* Μακάρι το βράδυ να βγούμε στους δρόμους για το έβδομο ευρωπαϊκό και το ΣΚ να είναι καταπράσινο. Πάμε Πανάθα.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
