Ο Νίκος Αθανασίου γράφει για το «διπλό» του Παναθηναϊκού στη Λιβαδειά.
Θα έρθουν και παιχνίδια μέσα στη σεζόν που ο Παναθηναϊκός δεν θα είναι καλός, δεν θα είναι πολύ ανώτερος από τον αντίπαλό του, θα είναι κουρασμένος από ένα ταξίδι, όπως έγινε απόψε το βράδυ στη Λιβαδειά.
Σημασία έχει να γίνεται η δουλειά. Κι έγινε. Ο Ρουί Βιτόρια οδήγησε το «τριφύλλι» στην όγδοη νίκη σε δέκα παιχνίδια και έχει φτιάξει μία κανονικότητα σε ένα σύνολο που μέχρι να έρθει, δεν μπορούσε να κάνει δεύτερη επικράτηση στη σεζόν.
Η αποψινή νίκη είναι η πρώτη που είναι από εκείνες που μάθαμε να λέμε «επαγγελματικές». Σε αγώνες που παίζεις τόσο-όσο. Αυτό δεν ήταν ο κανόνας μέχρι σήμερα, ίσα ίσα που ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος από τους αντιπάλους του. Δεν πειράζει, να νικήσει και μία φορά χωρίς να είναι ισοπεδωτικός, αρκεί να μην είναι ο κανόνας αλλά η εξαίρεση.
Κακό πρώτο μέρος, λίγο καλύτερο δεύτερο αλλά όπως πήγαινε ο αγώνας, φαινόταν πως το «μισό-μηδέν» φτάνει και περισσεύει. Μία καλή επαφή δημιουργίας και ένα καλό τελείωμα έψαχνε ο Παναθηναϊκός. Τα βρήκε στο 60′. Ο Μπακασέτας σέρβιρε, ο Φωτάρας ήπιε και το ζητούμενο ήρθε.
Είναι ζωτικής σημασίας για την ομάδα, το να έρθει σε ιδανική αγωνιστική και πνευματική κατάσταση ο Ιωαννίδης. Αυτά τα γκολ, στην Αγγλία και στην Λιβαδειά, μετράνε λίγο παραπάνω. Αν ο Έλληνας στράικερ πλησιάσει στα περσινά στάνταρ της απόδοσής του, τότε οι πιθανότητες του Παναθηναϊκού να το σηκώσει, θα αυξηθούν σημαντικά.
Τρίτο συνεχόμενο «διπλό», μπροστά στον κόσμο της ομάδας και η «γροθιά» αρχίζει σιγά σιγά να δημιουργείται. Θα είναι ευχής έργον, το να γίνουν «ένα» ομάδα και κόσμος.
Τα δύο ματς στο ΟΑΚΑ πρέπει να φέρουν έξι πόντους, πολλά γκολ και μια συσπείρωση ιδανική για την αυγή του 2025 που φέρνει πολλά ντέρμπι και κρίσιμα παιχνίδια.
