Όποιος είχε παρατηρήσει τα τελευταία παιχνίδια του Ολυμπιακού ίσως να είχε δει πως οι «ερυθρόλευκοι» κέρδιζαν τα ματς με ανατροπές στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Παναθηναϊκός ήταν διαβασμένος καλά και πήγε το παιχνίδι στον ρυθμό του, προσαρμόζοντας τα πλάνα του και από το τι του έδινε ο αντίπαλος του.
Για παράδειγμα, είναι από τα ελάχιστα παιχνίδια του Παναθηναϊκού φέτος που τα τρίποντα είναι το 1/3 των διπόντων των πρασίνων. Έχω επιμείνει πολύ στο επιθετικό κομμάτι του Παναθηναϊκού και στο πως θα πρέπει να μεταφέρει το παιχνίδι του κοντά στο καλάθι. Τα παιχνίδια με την Λοκομοτίβ στην Ρωσία αλλά και αυτό με τον Ολυμπιακό είναι μία καλή απόδειξη για το που πρέπει να στοχεύουν οι πράσινοι.
Από την πρώτη επίθεση του αγώνα και το ποστάρισμα του Ματσιούλις μέχρι τις τελευταίες οι πράσινοι ήθελαν να περάσουν την μπάλα κοντά στο καλάθι και το κατάφεραν εκμεταλλευόμενοι και το τι τους έδινε ο Ολυμπιακός. Οι «ερυθρόλευκοι» κυνηγούσαν την μπάλα στην περιφέρεια γιατί ήθελαν να περιορίσουν το ελεύθερο σουτ (σ.σ. τα κατάφεραν αλλά τους γύρισε μπούμερανγκ) και ο Παναθηναϊκός άνοιξε διαδρόμους για να πάει την μπάλα κοντά στο καλάθι, να επιδιώξει την επαφή και να διεκδικήσει το επιθετικό ριμπάουντ.
Η μαχητικότητα και η θέληση για νίκη ήταν αυτά που έκριναν από εκεί και πέρα τον αγώνα. Τα 15 επιθετικά ριμπάουντ (τρία εξαιρετικά κρίσιμα στο τελευταίο δίλεπτο), έναντι των 21 αμυντικών του Ολυμπιακού τα λέει όλα. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο τέταρτο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός είχε 6 επιθετικά ριμπάουντ και ο Ολυμπιακός… 4 αμυντικά!
Συγκλονιστικό νούμερο για αυτούς που ασχολούνται με τα στατιστικά, όπως επίσης πρωτόγνωρο για τον Ολυμπιακό είναι και τα 31 τρίποντα που σούταρε έναντι 22 σουτ για δύο πόντους.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε έξυπνα, είχε τον Μπράμος σε σπουδαία μέρα και τον Ματσιούλις να επιβεβαιώνει γιατί ήταν περιζήτητος το καλοκαίρι και γιατί είναι τόσο σημαντικός για τους πράσινους.
Η πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου είναι ουσιαστικά ένα τρόπαιο για τους πράσινους μιας και όλοι στο τέλος θα θυμούνται τον ημιτελικό και όχι αυτόν καθ’ αυτόν τον τελικό. Όμως η σεζόν είναι μεγάλη και οι δυο ομάδες θα συναντηθούν άλλες τρεις φορές πριν τους τελικούς της Α1. Ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να επενδύσει πάνω σε αυτή τη νίκη και να «χτίσει» τα θεμέλια για την αγωνιστική του ανάκαμψη. Αυτή που σημάδια της είδαμε κόντρα στην Λοκομοτίβ, σημάδια της είδαμε στο ΟΑΚΑ την Δευτέρα και το σίγουρο είναι πως μπορούμε να δούμε πολλά περισσότερα στο μέλλον.
ΥΓ. Οι φωνές για τις βολές θα είχαν νόημα αν τα φάουλ δεν ήταν 23-21. Με μόλις δύο φάουλ διαφορά δεν υπάρχει «δάκτυλος» διαιτησίας.
ΥΓ2. Σε τρεις «τελικούς» έχουν βρεθεί αντιμέτωποι Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός τα τελευταία δύο χρόνια. Οι πράσινοι έχουν 3-0 (σ.σ Κύπελλο και πρωτάθλημα πέρυσι και Κύπελλο φέτος). Αυτό λέει πολλά, αλλά μην ξεχνάμε τα… όμορφα σερί, άσχημα χάνονται. Θέλει δουλειά και κάθε ματς να το κοιτάς ξεχωριστά.
Για τον Παναθηναϊκό η νίκη είναι μεγάλη, αλλά απαιτείται και πολύ δουλειά για να αποκτήσει η ομάδα διάρκεια και να παίζει το μπάσκετ που μπορεί να παίξει.
