Στην αρχή της χρονιάς όλοι θεωρούσαν πως ο Παναθηναϊκός θα γίνει η νέα ΑΕΚ, πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα η Football League έμοιαζε πιο κοντά από ποτέ. Κείμενο του αναγνώστη μας, Γιώργου Κουλούρη, στη στήλη «Τρι – φίλοι»
Σε αυτό το ενδεχόμενο συνηγορούσαν η δραστική μείωση του μπάτζετ, οι αποχωρήσεις βασικών ποδοσφαιριστών όπως Καρνέζης, Σεϊταρίδης, Σισοκό, Μαυρίας αλλά και το γενικότερο κλίμα αστάθειας που επικρατούσε στην ομάδα.
Μειώνοντας το ύψος του μπάτζετ και επιστρέφοντας στην Λεωφόρο η διοίκηση του Παναθηναϊκού πίστεψε σε ένα νέο εγχείρημα αναδόμησης της ομάδας. Η πρόσληψη του νέου αλλά άπειρου προπονητή Γιάννη Αναστασίου δεν έγινε δεκτή με δάφνες από τον φίλαθλο κόσμο το ίδιο και η πρόσληψη του Νίκου Νταμπίζα στην θέση του τεχνικού διευθυντή. Οι παίκτες που ήρθανε ήτανε πολλοί, άλλοι προέρχονταν από την ακαδημία της ομάδας ενώ άλλοι ήρθαν από το εξωτερικό.
Ο προπονητής του Παναθηναϊκού και το τεχνικό επιτελείο κλήθηκε να φτιάξει μία ομάδα από την αρχή.Μπεργκ, Πράνιτς, Μέντες είναι οι πιο έμπειροι ποδοσφαιριστές από αυτούς που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι ενώ σημαντική πρέπει να θεωρηθεί η προσθήκη στην επιθετική μηχανή της ομάδας ο Μλάντεν Πέτριτς. Οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές πρέπει να στηρίξουν και να παραδειγματίσουν πληθώρα νέων παιδιών στον Παναθηναϊκό όπως Λαγός, Ρισβάνης, Τριανταφυλλόπουλος, Μαρινάκης, Καπίνο, Καρέλης, Κλνωναρίδης. Ο Παναθηναϊκός πάντοτε ήτανε γνωστός για την πολύ καλή δουλειά που κάνουν οι ακαδημίες του. Από την εποχή των «Γκουμομπασινάδων» στα μέσα της δεκαετίας του 90 ως και τους Νίνη, Μαυρία όπου αμφότεροι εξαργύρωσαν τις εμφανίσεις τους με μεταγραφές στο εξωτερικό.
Παρά την δυσμενή οικονομική κατάσταση της ομάδας αλλά και την βαθμολογική θέση στο πρωτάθλημα μετά από 18 αγωνιστικές τα πράγματα δεν φαίνονται τόσο δυσοίωνα για τον Παναθηναϊκό όσο στην αρχή. Μία μικρή αλλά αισιόδοξη πηγή φωτός υπάρχει στις τάξεις της ομάδας και αυτή δεν είναι άλλη από την νέα γενιά ποδοσφαιριστών που παράγει ο Παναθηναϊκός. Το χτίσιμο μίας ομάδας από την αρχή προϋποθέτει υπομονή και ανοχή σε ήττες. Αυτό φαίνεται να το έχει διαπιστώσει ο κόσμος του Παναθηναϊκού καθώς δείχνει την απαιτούμενη υπομονή στην ομάδα.
Η εμπιστοσύνη που δείχνει ο Γιάννης Αναστασίου σε ποδοσφαιριστές που σχεδόν δεν έχουν συμπληρώσει το 20ο έτος της ηλικίας τους μόνο σε καλό μπορεί να βγει. Στην αρχή λόγω απειρίας τα λάθη είναι λογικά αλλά και η απώλεια βαθμών με ομάδες που ο Παναθηναϊκός άλλες χρονιές θα κέρδιζε μόνο με το όνομα. Αυτό που χρειάζεται την δεδομένη χρονική στιγμή είναι η απόλυτη στήριξη εντός του αγωνιστικού χώρου από τους πιο έμπειρους ποδοσφαιριστές της ομάδας έτσι ώστε οι νέοι ποδοσφαιριστές να αναδείξουν το ταλέντο τους.
Ταλέντο υπάρχει στον Παναθηναϊκό αυτή την στιγμή και με προσεγμένη και μεθοδική δουλειά μπορεί τα επόμενα χρόνια να αποδώσει καρπούς. Το ελληνικό στοιχείο που υπάρχει στην ομάδα και προέρχεται κυρίως από την ακαδημία μπορεί να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια και να οδηγήσει σε νέες επιτυχίες την ομάδα. Για να γίνει αυτό όμως πρέπει να στηριχθεί τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε επικοινωνιακό πλαίσιο. Ο Παναθηναϊκός με λίγα λόγια χρειάζεται ξένους παίκτες που θα προσδίδουν ποιότητα στην ομάδα ,όπως έγινε με την απόκτηση του Πέτριτς, και θα αποτελούν τους καθοδηγητές στους παίκτες που προέρχονται από την ακαδημία αλλά και για τους υπόλοιπους νεαρούς ποδοσφαιριστές της πρώτης ομάδας. Βασισμένος σε αυτό το πλαίσιο μπορεί για τα επόμενα 1-2 χρόνια να μην είναι ομάδα πρωταθλητισμού αλλά σίγουρα το μέλλον του ανήκει…
