O Διονύσης Δεσύλλας γράφει επί του πιεστηρίου για τους «Σπάθες» του ελληνικού ποδοσφαίρου και την κοινή λογική που «βιάζεται» σχεδόν κάθε Κυριακή.
Τούτες οι γραμμές γράφονται ενώ το ματς του Παναθηναϊκού με τη Σκόντα Ξάνθη είναι σε εξέλιξη. Περίπου στο 35’, με το σκορ να είναι 2-1 υπέρ των «Ακριτών»…
Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται το εξής θλιβερό: Ότι από το ελληνικό ποδόσφαιρο, λείπει μόνο το κόκκινο φωτάκι. Δεν είναι υπερβολή, δεν είναι άναρθρη κραυγή, δεν είναι λαϊκισμός. Είναι η απόλυτη πραγματικότητα…
Ο κ. Σπάθας, με την απόφασή του να δώσει πέναλτι, σε μια καθαρή φάση και να αποβάλλει τον Κουτρουμπή στο 15’, τίναξε από την αρχή το ματς στον αέρα. Δίχως περισσότερα σχόλια. Ηταν τέτοια η άνεση, τέτοια η αποφασιστικότητα και η… ορμή του διαιτητή να δείξει την άσπρη βούλα και να βγάλει την κόκκινη στον κεντρικό αμυντικό του «τριφυλλιού», που και να θες να είσαι καλοπροαίρετος και να πιστέψεις ότι πρόκειται για ανθρώπινο λάθος, δεν μπορείς. Οσο «καλός και άγιος» προσπαθείς να είσαι, κουτός και αφελής δεν γίνεσαι…
Δεν ξέρω ποια θα είναι η εξέλιξη του παιχνιδιού και στην τελική δεν με ενδιαφέρει. Γι’ αυτό και «ανεβάζω» αυτό το σύντομο σχόλιο στο panathinaikos24.gr πριν καν ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο. Αυτό που με ενδιαφέρει, όμως, όπως και όλους όσοι αγαπάμε το ποδόσφαιρο, είναι ότι αυτό το «πράγμα» που παρακολουθούμε δυστυχώς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ.
Ανακοινώσεις, τιτιβίσματα, διαμαρτυρίες, συνθήματα, κραυγές, αγανακτήσεις, «κοινά μέτωπα» και άλλα τέτοια ωραία, δεν λύνουν το πρόβλημα. Πόσο μάλλον όταν έπειτα από τέτοιες πρακτικές και κινήσεις, εμφανιζόμαστε ως παράγοντες, «μονιασμένοι» στις συνεδριάσεις της Super League «για το καλό του προϊόντος». Ενός προϊόντος, που όχι μόνο έχει απαξιωθεί, αλλά, πλέον, προκαλεί την απόλυτη θλίψη και στενοχώρια στους φιλάθλους, στους ρομαντικούς, σ’ αυτούς που ζουν για τον αθλητισμό…
Ζήτω οι «Σπάθες»… Μπαμπάδες και υιοί…
