Τον δικαιολογώ τον Άγγελο Αναστασιάδη. Τη στιγμή που ένα ματς τελειώνει και η ομάδα σου έχει δεχτεί την πρώτη της ήττα στο πρωτάθλημα, σε ντέρμπι και μάλιστα μέσα στην έδρα της, είσαι λιγάκι «θολωμένος». Και πάνω στη «θολούρα» σου λες και μια κουβέντα περί τυχερής νίκης. Να με συμπαθά ο Αγγελος, αλλά τυχερός θα ήταν ο βαθμός που θα έπαιρνε η ομάδα του αν τον έπαιρνε.
Ο Παναθηναϊκός δεν «έκλεψε» τη νίκη. Αντίθετα, είχε την μεγαλύτερη ευκαιρία του αγώνα (δοκάρι του Δώνη), ήταν εξαιρετικά στημένος, ανάγκασε τον Αθανασιάδη και τον Σαλπιγγίδη να βγουν εκτός αγώνα και να γίνουν νωρίς αλλαγή. Κάποιες φορές το να σταματάς το αντίπαλο «όπλο» είναι ακόμα καλύτερο και απ’ το να κάνεις ευκαιρία σε κάθε κατεβασιά. Ειδικά ο Αγγελος θα έπρεπε να το γνωρίζει αυτό.
Αν το σκορ είχε ανοίξει στο δοκάρι του Δώνη είμαι σχεδόν βέβαιος πως η «πράσινη» νίκη θα ερχόταν πιο εύκολα και περισσότερο εντυπωσιακά. Διότι εκεί θα αναγκαζόταν ο ΠΑΟΚ να βγάλει περισσότερους παίκτες μπροστά από νωρίς και ο Παναθηναϊκός θα έβρισκε τους χώρους, που όπως αποδείχτηκε γνώριζε πάρα πολύ καλά πώς να εκμεταλλευτεί. Κάπως έτσι δεν ήρθε το γκολ της νίκης άλλωστε; Σε ανοιχτό γήπεδο, εκεί που ο Παναθηναϊκός ξέρει να λειτουργεί πολύ καλύτερα (πρόσφατο και το παράδειγμα στην Ολλανδία κόντρα στην Αϊντχόφεν).
Η νίκη στην Τούμπα είναι η πιο σημαντική νίκη του Παναθηναϊκού την τελευταία διετία, μετά τον τελικό Κυπέλλου. Οι «πράσινοι» πήγαν στην Τούμπα στο -9, πήγαν στην Τούμπα με τις φήμες πως θα βοηθήσουν το… συνεταιράκι τους να εμφανίζονται στα πρωτοσέλιδα (πότε θα σταματήσει αυτή η αηδία άραγε;), πήγαν στην Τούμπα με την αμφισβήτηση για την αμυντική τους λειτουργία έπειτα από το ματς με την Αϊντχόφεν, πήγαν στην Τούμπα να αγωνιστούν κόντρα στον καλύτερο – και αήττητο – ΠΑΟΚ των τελευταίων χρόνων. Και γύρισαν μ’ ένα διπλό που έγινε… πρωτοσέλιδο σε «κόκκινες» εφημερίδες. Διπλό κρότου, που ακούστηκε από την Θεσσαλονίκη ως την Αθήνα. Διπλό που μύρισε… πρωτάθλημα.
