Σημαδιακό 2014

Με τα μεγάλα πορτοφόλια ν’ απέχουν από την προσπάθεια εξυγίανσης του συλλόγου και την κρίση να έχει ρημάξει τη ζωή μας από το 2009 είναι αφελές να περιμένουμε τους επόμενους μήνες «δυνατές» μεταγραφές. Στο άμεσο μέλλον θα επιβιώσουν όσοι έχουν πλάνο και ΥΠΟΜΟΝΗ να το υπηρετήσουν εκτός κι αν στήσεις μηχανισμό για να καβατζώνεις βρέξει-χιονίσει το “εικοσάρι” της ΟΥΕΦΑ ή πάρουν το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών Άραβες, Ρώσοι η Ασιάτες κροίσοι.

Το καλοκαίρι ο ΠΑΟ έχασε Μπεργκ, Καπίνο, Αμπέιντ, στη θέση τους ήρθαν κάποιοι Μπερίσα, Στιλ, Μπούι κινήσεις που αν γινόταν σε προηγούμενα χρόνια ο κόσμος θα είχε «αφρίσει». Οι πράσινοι πιστοί ,ωστόσο, έχοντας επίγνωση τι συμβαίνει παραμένουν παρατηρητές δίνοντας την ευκαιρία στην διοίκηση να κάνει ήρεμη επιλογές που θ΄ ανακουφίσουν τα οικονομικά της. Εκτός όμως από θέματα λογιστηρίου (που αφορούν τεχνοκράτες κι όχι οπαδούς) το τριφύλλι εσαεί θ’ αποτελεί μέγεθος του οποίου η ευημερία εκφράζεται κυρίως μέσω αποτελεσμάτων.

Σ’ αυτή την περίπτωση οι διοικούντες κλήθηκαν να βρουν πλάνο που θα υποστηρίξει μείωση μπάτζετ, δεν θα αφαιρέσει μεγάλο μέρος της δυναμικής σου και ταυτόχρονα θα δώσει ευκαιρίες να «σπρώξεις» στην αγορά τα ταλέντα σου μπας και ξεχρεώσεις μια ώρα γρηγορότερα.

Όσα έγιναν πέρσι (σημαδιακό το 2014 που αποχαιρετά σε λίγες μέρες) θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν κοσμοϊστορικά, ουδείς περίμενε τέτοια βελτίωση, να «βγει» το 90% των μεταγραφών,  εμφατικές νίκες, κατάκτηση τίτλου, τρομερό «δέσιμο» εξέδρας-ομάδας (είχαμε ΠΟΛΛΑ χρόνια να το δούμε), ή την απίστευτη ψυχραιμία της κερκίδας σε άσχημα βράδια όπου παραδόθηκαν μαθήματα στήριξης και πίστης.

Ο Αλαφούζος ρίσκαρε με τον «άγνωστο» Αναστασίου ποντάροντας στο χρόνο, την δουλειά και τις ευρωπαϊκές εμπειρίες του κόουτς σε τοπ λίγκες (Ολλανδία, Αγγλία). Δίπλα σε άπειρο -πλην όμως εργάτη- προπονητή, ο «mr ΣΚΑΙ» κατανόησε ότι σύνολο μικρού μπάτζετ δεν γίνεται να σταθεί αν δεν φτιαχτεί πάνω στα θέλω και τα πρότυπα του δημιουργού του. Ομάδα-προπονητή, δηλαδή. Ούτε ενδιάμεσοι, ούτε παρείσακτοι, ούτε μανατζαραίοι, ούτε τσανακογλείφτες στα πόδια του. Μονάχα Αναστασίου, Νταμπίζας, Σαραβάκος, Φος, Ρούτερ, Αγριόγιαννης, Σαμαράς στο «Καλαφάτης», όλες οι εξουσίες σ’ αυτούς και μετά περιμένεις να δεις την ατομική βελτίωση των νέων ποδοσφαιριστών.

Τα αποτελέσματα πολύ ικανοποιητικά, συγκρίνετε απλώς τι βλέπαμε πέρσι από «παλαιστή», Ντίνα, Δώνη, Χουχούμη (πολύ καλός με Εστορίλ, Κέρκυρα), πως ανέβασαν την απόδοσή τους στο β΄ γύρο Καπίνο, Αμπέιντ Κουτρουμπής, “30”.

Το μοντέλο “φεύγουν πρωτοκλασάτοι, παίρνουμε άλλους στις θέσεις τους” είναι ευκαιριακό, χρειάζεται ρευστότητα (που λείπει) και σε βάθος χρόνου δεν δίνει το παραμικρό. Με την τελευταία λογική ο σύλλογος δεν καρπώνεται τίποτα, δεν κερδίζει παίκτες, δεν αναδεικνύει περιουσιακά στοιχεία, δεν δημιουργεί κορμό που με την πάροδο του χρόνου “δένει” κι ανεβάζει τον πήχη των φιλοδοξιών.

Ο ΠΑΟ συντηρούσε στο πρόσφατο παρελθόν πανάκριβα ρόστερ (ο Λουκάς Βύντρα είχε ετήσιο συμβόλαιο 700.000 ευρώ, όσα πλήρωνε πέρσι η ΠΑΕ σε Μπεργκ-Φιγκερόα, Μπεργκ-Πέτριτς μαζί) αλλά επί Νιόπλια, Φερέιρα, Ρότσα, Φάμπρι το τριφύλλι υπολειτουργούσε ψάχνοντας αναλώσιμους προπονητές που εξαρτιόνταν μόνο από τα αποτελέσματα, χωρίς να τους προσφέρονται εγγυήσεις για συνεργασία σε βάθος χρόνου. Δώσε υμίν σήμερον και…Άγιος ο Θεός!

Το τριφύλλι αρχίζει να πατά γερά στα πόδια του επειδή έκανε διάνα στις επιλογές παικτών με προσωπικότητα κι ανακάλυψε προπονητή συμβατό με την φιλοσοφία που χρειαζόταν ο μνημονιακός Παναθηναϊκός. Σαφώς υπάρχουν κενά, πολλοί «σαλτάρουν» βλέποντας τον Μέντες στο «5», την καμπούρα του Μπούρμπαρου, τους Κροάτες πεζοπόρους αλλά ήδη το σωματείο αποδίδει ελκυστικό ποδόσφαιρο (του λείπει η σταθερότητα βεβαίως) χωρίς να είναι ακόμα φανερό το ΤΑΒΑΝΙ του. Το τελευταίο επιδέχεται μεγάλων παρεμβάσεων, άλλωστε μιλάμε για ένα σωρό βασικούς σε…μετεφηβική ηλικία!

Ο Αναστασίου έχει καταφέρει πολλά για ρούκι, εμπνέει τον σεβασμό στους αθλητές του (δεν μιλάμε ασφαλώς για τους ψαρωμένους νεαρούς), κρατά υψηλό το επίπεδο των προπονήσεων, έχει απαιτήσεις και ξέρει πως θα βγάλει από κάθε παίκτη το κάτι παραπάνω στο χορτάρι. Ο  «Ολλανδός» δείχνει τον δρόμο για να παραμείνει το σωματείο σε υψηλό επίπεδο. Ο δικός του ΠΑΟ είναι επιθετικός, ανοίγεται αρκετά από τα άκρα (ο Νίνης θα προσφέρει ποικιλία στην ανάπτυξη), βελτιώνει τους μικρούς, στέκεται στιβαρά σε Καραϊσκάκη, Τούμπα χωρίς τον κορυφαίο παίκτη της λίγκας! Είδαμε το ματς με την Εστορίλ όπου η ομάδα με τα δεύτερα δημιούργησε φάσεις που συνδύασαν τεχνική, ομαδικότητα, αυτοματισμούς, ταχύτητα, κίνηση χωρίς μπάλα. Ενθυμούμενοι το περσινό δεδικασμένο (όπου οι δικοί μας έμοιαζαν να βάζουν διαρκώς «5^η» φεύγοντας στους χώρους, έχοντας εξαιρετικά τρεξίματα) και την πρόσθεση παικτών στο rotation ο κυπελλούχος μόνο καλύτερα μπορεί να πάει…

Δημήτρης Στρατής Για τον Δημήτρη Στρατή το panathinaikos24 αποτελεί το τρίτο πράσινο μετερίζι στο οποίο θ' ασχολείται με το ομορφότερο δευτερεύον πράγμα στη ζωή του.
Η διαδρομή ξεκίνησε από το balla.gr, συνεχίστηκε στο leoforos.gr, τώρα όντας ο 13ος (προφανώς σημαδιακό μιας κι ο αριθμός -για προφανείς λόγους- είναι ο αγαπημένος του) συνεργάτης του site θ' ασχολείται (σχεδόν) καθημερινά με τον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο! Θεωρεί τη γενιά του προνομιακή αφού έζησε live τα σπουδαιότερα επιτεύγματα των τμημάτων του κλαμπ, πλην Γουέμπλεϊ. Μια ζωή θα τον στοιχειώνει ο χαμένος προημιτελικός με την Πόρτο του Μουρίνιο το 2003 , όταν χάθηκε τελικός-φαντασίωση για όλους τους πράσινους πιστούς απανταχού Γης! Φαντάζεστε τι θα γινόταν σε συναπάντημα ΠΑΟ και...Σέλτικ;