Το παιχνίδι με την Μακάμπι ήταν μία αποθέωση της τακτικής από τον Παναθηναϊκό και φυσικά τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Οι φιλοξενούμενοι είχαν έρθει αποφασισμένοι να τρέξουν, να χτυπήσουν στο πικ τους πράσινους και με τον Πάργκο να κάνει εξωπραγματική διαχείριση του παιχνιδιού εκμεταλλευόμενος κάθε βοήθεια από strong ή weakside, ο Παναθηναϊκός ήταν συνεχώς στα σχοινιά.
Και όλα αυτά παρά το άρτιο επιθετικά παιχνίδι του. Η μπάλα στην επίθεση πήγαινε πάντα εκεί που έπρεπε, οι συνεχείς αλλαγές της Μακάμπι στην περιφέρεια δημιουργούσαν διαρκώς μις-ματς στην ρακέτα και η μπάλα κατέβαινε σωστά στο low post για να δημιουργήσουν και να τελειώσουν φάσεις και οι ψηλοί. Ο Ιβάνοβιτς έβγαλε εντελώς εκτός παιχνιδιού τον Σχορτσιανίτη είτε με παγίδες ή με ένας εναντίον ενός στην επίθεση και απέμενε ο Παναθηναϊκός να βρει λύση στην δημιουργία του Πάργκο.
Και οι πράσινοι –και πιστέψτε με είναι πολύ δύσκολο αυτό- άλλαξαν τέσσερις με πέντε άμυνες πάνω του για να καταφέρουν να τον βγάλουν εκτός ρυθμού και μαζί του και όλη την Μακάμπι που σκόραρε μόνο με βολές ή από λάθη της άμυνας (βλέπε Σλότερ στο τρίποντο του Λινχαρτ 2’ πριν το τέλος όταν δεν άλλαξε με τον Διαμαντίδη).
Συνολικά οι 12 πόντοι που έβαλε η Μακάμπι στο καθοριστικό 4ο δεκάλεπτο ήταν αυτό το τρίποντο, ένα μακρινό σουτ του Ράντλ και ένα λέι απ του Πάργκο 5’ πριν το τέλος. Όταν λοιπόν έχεις μία ομάδα απέναντι σου που τιμωρεί κάθε επιλογή στην αντιμετώπιση του κεντρικού πικ και αποφασίζεις να αλλάξεις όλη την άμυνα σου, δικαιούσαι να λες πως αυτή τη νίκη την πήρε ο Ιβάνοβιτς.
Στην αρχή δοκίμασε οριζόντιο hedge out και είχαμε συνεχόμενα καρφώματα. Με push ή αλλαγές, ο Πάργκο σούταρε και αυτή τη φορά ήταν εύστοχος. Οπότε απέμενε το κάθετο hedge με βοήθεια στον ψηλό ή από το «4» ή από τον περιφερειακό στην weakside. Και στις δύο περιπτώσεις η Μακάμπι βρήκε λύσεις και εύστοχα σουτ από τον παίκτη που έμενε αμαρκάριστος στην περιστροφή, οπότε γυρίσαμε στην άρνηση του σκριν με side άμυνα που ανάγκασε τον Πάργκο ή τον Οχαγιόν να πάνε σε ένας εναντίον ενός και να χάσουν στις μονομαχίες, κρατώντας πολύ ώρα την μπάλα και χαλώντας τον ρυθμό της ίδιας της ομάδας τους.
Επιθετικά τόσο ο Μαυροκεφαλίδης που ήταν απρόσεχτος στα τελειώματα του όσο και ο Μπατίστα έκαναν εξαιρετικό παιχνίδι, όπως και ο Γκιστ στον οποίο δεν έκαναν τριπλή αλλαγή (ο πλησιέστερος ψηλός δηλαδή να τον μαρκάρει) και έτσι έπαιζε με κοντύτερο αντίπαλο του στην ρακέτα κερδίζοντας πολλά φάουλ.
Σαφώς και οι Νέλσον και Σλότερ συνέβαλαν τα μέγιστα, τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση, με τον πρώτο να βλέπει γήπεδο και να τιμωρεί την άμυνα… Ολυμπιακού πάνω του (απόσταση στο σουτ) και τον δεύτερο να τρέχει πολλά μέτρα μέσα στο παιχνίδι ταλαιπωρώντας όποιον τον μάρκαρε.
Κορυφαίος όμως όλων θα μου επιτραπεί να πω, πως ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Εκπληκτική άμυνα κυρίως στις περιστροφές, εκεί όπου μάλλον είναι ακόμα ο καλύτερος αμυντικός στην Ευρώπη (στο close out ή σε καταστάσεις help and recover) αλλά και στην επίθεση όπου λειτούργησε στην κυριολεξία σαν δεύτερος προπονητής μέσα στο γήπεδο.
Ο Παναθηναϊκός απέναντι σε μία εξαιρετικά αθλητική και καλοδουλεμένη ομάδα παρουσίασε πρόσωπο και χαρακτήρα, γιατί δεν είναι δύσκολο να καταστραφείς σε έναν αγώνα όταν είσαι πίσω με διψήφια διαφορά πόντων και ξαφνικά έχεις και ένα δύο ανάποδα σφυρίγματα. Έδειξε πραγματικά και πλέον δεν υπάρχει λόγος να μασάμε τα λόγια μας, ομάδα που μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά αρκεί να είναι συγκεντρωμένη και να κυνηγάει με το ίδιο πάθος κάθε φάση.
ΥΓ. Ήμουν στο γήπεδο και δεν άκουσα την περιγραφή αλλά μου έστειλαν αρκετά μηνύματα διαμαρτυρίας τόσο για τις χαμένες φάσεις λόγω διαφημίσεων όσο και για τα λάθη των εκφωνητών. Σαφώς και είναι ανθρώπινα τα λάθη σε μία ζωντανή περιγραφή, αλλά θαρρώ πως όταν έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο που ξέρει πολύ καλύτερα το άθλημα από αυτόν που περιγράφει, οφείλεις να του δίνεις περισσότερο τον λόγο και να του έχεις και ανοικτό μικρόφωνο να εξηγεί πράγματα και καταστάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Λάζαρος Παπαδόπουλος στο ντέρμπι του Σαββάτου. Ας σταματήσουν οι δημοσιογράφοι να γίνουν παράγοντες, προπονητές, παίκτες και κυρίως πρωταγωνιστές του ματς. Έχουμε περάσει πλέον σε άλλο επιπέδο.