Σε μία περίοδο, που οι περισσότεροι στον αθλητισμό είναι στυγνοί επαγγελματίες, αποτελούν εξαίρεση, που επιβεβαιώνουν τον κανόνα οι ομάδες, που το συναίσθημα είναι πάνω από τον επαγγελματισμό.
Αυτό συμβαίνει στον Παναθηναϊκό και την Κυριακή το βράδυ όσοι βρέθηκαν στην Λεωφόρο ανατρίχιασαν με την κίνηση οπαδών και παικτών μαζί να κρατήσουν το πανό, που αναφερόταν στον χαμό του Οδυσσέα Καλογεράκη, εμπνευστή του γνωστού τραγουδιού «Τον ΠΑΟ μου τον αγαπώ…» και οργανωτή της θύρας 13 για χρόνια τώρα.
Ελληνες, ξένοι, μικροί, μεγάλοι έσπευσαν όλοι να κρατήσουν το πανό και να τραγουδήσουν μαζί με τους οπαδούς για τον Οδυσσέα… Πήγε εκεί και ο Μπεργκ με την κορούλα του και ο Νίνης κουτσαίνοντας και όλοι οι παίκτες.
Ανεξάρτητα από τις ενστάσεις, που μπορεί να έχει ο καθένας για λάθη της διοίκησης, λάθη του Αναστασίου, λάθη των παικτών για ένα νομίζω, ότι συμφωνούν όλοι. Ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική ομάδα στην Ελλάδα, που έχουν τέτοιο δέσιμο οι παίκτες με τον κόσμο. Αν μη τι άλλο η στήριξη του κόσμου στην ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια είναι μοναδική για την Ελλάδα και για το μέγεθος του Παναθηναϊκού. Αυτό το έχουν εισπράξει οι παίκτες και το ανταποδίδουν με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή η ομάδα να βγάζει μία υγεία μοναδική για την Ελλάδα.
Ο Παναθηναϊκός έχει αυτή την στιγμή και παίκτες -οπαδούς, αλλά το κυριότερο και παίκτες, που γίνονται οπαδοί. Χθες, αυτό που έγινε με το πανό δεν ήταν μία τυπική διαδικασία. Οι παίκτες το έκαναν με την καρδιά τους και αυτό είναι το πιο καλό νέο ακόμα και από την πεντάρα και την απόδοση στο πρώτο ημίχρονο κόντρα στον Εργοτέλη.
Όταν υπάρχει τέτοιο δέσιμο ανάμεσα σε κόσμο και ομάδα αργά, η γρήγορα ο Παναθηναϊκός θα φθάσει εκεί που ανήκει, εκεί που τον θέλει ο κόσμος του. Πλέον όποιος πάει στην Λεωφόρο, πάει με ευχάριστη διάθεση, πάει για να γιορτάσει, να χαρεί και αυτό έχει περάσει και στους παίκτες, που από την πλευρά τους είναι υποχρεωμένοι σε κάθε ματς να δίνουν το 200% για τη νίκη…
