Πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό έγραφα για τη σταθερότητα που δείχνει ο Παναθηναϊκός στο πιο κρίσιμο σημείο του πρωταθλήματος. Μια σταθερότητα η οποία συνεχίζεται και δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαία. Οι «πράσινοι» καρπώνονται την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο Κορωπί. Βγάζουν στο γήπεδο ουσία, καλό και γρήγορο ποδόσφαιρο, αλλά και χαρακτήρα. Αυτό έγινε και χθες κόντρα στον ΠΑΟΚ. Εχοντας απέναντί τους μια ομάδα επιθετική, με ένα ξέσπασμα από το 1-2 και μετά «καθάρισαν» το ντέρμπι. Το χθεσινό, η ανατροπή δηλαδή αλλά και η όλη παρουσία, αποδεικνύει τα παραπάνω.
Και για να μην το πολυλογούμε, ρίχνοντας μια ματιά στη Σούπερ Λίγκα, θα συμφωνήσουμε όλοι ότι ο Παναθηναϊκός είναι αυτή τη στιγμή η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα. Διότι και καλό ποδόσφαιρο παίζει και χαρακτήρα βγάζει και αποτελέσματα θέλει. Δεν είναι δα και καμία επιστήμη. Και ο πιο… αδαής το καταλαβαίνει. Αν, μάλιστα, ο Γιάννης Αναστασίου είχε στα χέρια του 2-3 πιο ποιοτικούς ποδοσφαιριστές, πιθανότατα η βαθμολογική συγκομιδή να ήταν μεγαλύτερη και το Κύπελλο να παρέμενε ως στόχος. Αλλά αυτό, η μεταγραφική ενίσχυση δηλαδή, είναι κάτι το οποίο θα απαιτηθεί στο τέλος της σεζόν. Μοναδικό μελανό σημείο, χθες, η αμυντική λειτουργία. Τρια γκολ στη Λεωφόρο, στα δίχτυα του «τριφυλλιού» δεν είχαν μπει ποτέ. Η έλλειψη συγκέντρωσης, κατά την άποψή μου, ήταν ο κύριος λόγος που οι «πράσινοι» είδαν τόσες φορές την μπάλα στα δίχτυα τους. Ειδικά στο τελευταίο τέρμα του ΠΑΟΚ, αυτό του Νομπόα. Όταν Τριανταφυλλόπουλος και Κλωναρίδης είναι καρφωμένοι στο έδαφος και παρατηρούν τον άσο του δικεφάλου να παίρνει την κεφαλιά ανενόχλητος…
Και δυο λόγια για το χθεσινό συλλαλητήριο των οπαδών του Παναθηναϊκού. Με κάλεσμα μόλις λίγες ημέρες πριν, δίχως την πολυτέλεια του χρόνου και με επικοινωνία διαδικτυακή και «από στόμα σε στόμα», αυτό που έγινε ήταν εντυπωσιακό. Το γεγονός ότι βρέθηκαν πάνω από 4000 φίλοι του «τριφυλλιού» έξω από το «Απόστολος Νικολαϊδης» για να διαμαρτυρηθούν για τα όσα τραγικά βιώνει το ελληνικό ποδόσφαιρο, ειδικά το τελευταίο διάστημα, δείχνει ότι το κομμάτι του κόσμου της ομάδας είναι ένας οργανισμός που δεν νεκρώνει. Ισως να είναι και πιο ζωντανός από ποτέ. Η συσπείρωση που υπάρχει, τη δεδομένη χρονική στιγμή, στους φίλους του «τριφυλλιού», οργανωμένους και μη, είναι, πραγματικά, πρωτόγνωρη.
