Το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τον Ερυθρό Αστέρα δεν κατάφερα να το παρακολουθήσω. Ας όψεται η κακοκαιρία που μετέτρεψε ένα απλό ταξίδι μου σε «υπερατλαντικό», οπότε εικόνα αγωνιστική δεν είχα. Θα μείνω λοιπόν στο αποτέλεσμα και την ουσία. Ποια είναι αυτή; Ότι ο κυπελλούχος Ελλάδος για 16η φορά στην ιστορία του, Παναθηναϊκός, βρίσκεται στις «8» καλύτερες ομάδες της Ευρώπης. Και σε αυτή τη φάση, θεωρώ ότι αυτό έχει αξία.
Το αν βρέθηκε στα πλέι οφ με… ξένες πλάτες, εκμεταλλευόμενος ουσιαστικά τη νίκη της Μακάμπι επί της Άλμπα, είναι άλλο θέμα. Φυσικά και δεν περνάει στα ψιλά ότι σε ένα ακόμη εκτός έδρας ματς έφτασε στην… πηγή και νερό δεν ήπιε. Αυτό το πρόβλημα όμως δεν είναι τωρινό. Στην Ευρώπη, ο Παναθηναϊκός φέτος δεν μπορεί να σταυρώσει «διπλό» και μια ομάδα με φιλοδοξίες να φτάσει ψηλά, έτσι δεν πάει.
Για να είμαστε και σοβαροί. Δε νομίζω όμως ότι όταν ξεκινούσε η φετινή σεζόν για τον Παναθηναϊκό ο στόχος να ήταν το φάιναλ φορ. Όσο και αν κακοφαίνεται σε πολλούς ο «εξάστερος» να στοχεύει σε κάτι λιγότερο από αυτό. Όμως, το… ολικό λίφτινγκ που έγινε στην ομάδα το καλοκαίρι, για να φέρει θεαματικά αποτελέσματα χρειάζεται υπομονή και επιμονή. Και η ομάδα πάει βήμα, βήμα.
Το έχουμε πει πολλές φορές. Ποιος δεν βλέπει ότι υπάρχουν προβλήματα; Ποιος δεν αναγνωρίζει ότι και λάθη έχουν γίνει; Ακόμη και έτσι όμως, ο Παναθηναϊκός βρίσκεται μέσα σε όλους τους στόχους του. Θυμηθείτε την κριτική που δέχτηκε στο ξεκίνημα και συνεχίζει να δέχεται, δικαιολογημένα σε μεγάλο βαθμό. Όμως το πλάνο μέχρι στιγμής δεν έχει παρεκκλίνει της πορείας του.
Πόσοι δεν στοιχημάτιζαν ότι ούτε στους «16» θα πήγαινε; Κι όμως ο Παναθηναϊκός είναι στους «8», έχοντας ήδη προσθέσει το πρώτο φετινό κύπελλο στην ήδη πλούσια τροπαιοθήκη του. Και ναι, για αυτή την νέα, άπειρη ομάδα είναι επιτυχία.
Η συνέχεια είναι δύσκολη. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ οι πιθανότητες να διεκδικήσει κάτι παραπάνω δεν είναι πολλές. Όμως, λίγη σημασία έχει. Η φετινή ευρωπαϊκή πορεία του, ότι και να γίνει από δω και πέρα, δε μπορεί παρά να θεωρηθεί επιτυχημένη.
