1985 μια χρονιά που γέμισε με ευρωπαϊκή περηφάνια όλους τους Παναθηναϊκούς που ξέρουν ότι η ευρύτερη καταξίωση και ο σεβασμός ενός συλλόγου κρίνεται από την πετυχημένη παρουσία του στις διεθνείς διοργανώσεις.
Ήμουν 14 ετών τότε, μεγαλωμένος με το μύθο και τη δόξα του Γουέμπλει και σαν έφηβος πάντα λαχταρούσα να δω την ομάδα μου και πάλι σε ένα ευρωπαϊκό τελικό…
Καμάρωνα τα παιδιά του Γιάτσεκ Γκμοχ του προπονηταρά της εποχής που έκανε παπάδες με τη Λάρισα όταν την έβγαλε δεύτερη το 1983, ήρθε στο «τριφύλλι» και πήρε με χαρακτηριστική άνεση το νταμπλ και είχε στόχο την καταξίωση στο κύπελλο Πρωταθλητριών…
Είχε μετακομίσει η ομάδα και στο Ολυμπιακό στάδιο που ζούσε μεγαλές στιγμές… Στα ευρωπαϊκά ματς δεν έπεφτε καρφίτσα ενώ στα ελληνικά γινόταν χαμός στο ΟΑΚΑ. Θυμάμαι ένα ματς χαρακτηριστικά με τη Δόξα που πήγα το 1985 και ήταν 55.000 κόσμος! Άλλες εποχές…
Η σεζόν 1984-85 ξεκίνησε με 2 εντυπωσιακές μεταγραφές. Ο μικρός του Πανιωνίου το παιδί θαύμα Δημήτρης Σαραβάκος ερχόταν στον ΠΑΟ! Ο αρχηγός της εθνικής Γιουγκοσλαβίας ο Κροάτης μέσος Βέλμιιρ Ζάετς φορούσε το τριφύλλι στο στήθος!
Η ομάδα ξεκίνησε με ένα εντυπωσιακό αποκλεισμό της πρωταθλήτριας Ολλανδίας Φέγενορντ του Γκούλιτ! 0-0 στο Ρότερνταμ και 2-1 στην Αθήνα μπροστά σε 74.000 θεατές και εγώ να ζηλεύω που ο πατέρας μου δε βρήκε εισιτήριο να πάμε…
Στο β΄γύρο η σκληροτράχηλη πρωταθλήτρια Β. Ιρλανδίας Λίνφιλντ, αποδεικνύεται καρυδάτη και βάζει δύσκολα στην ΠΑΝΆΘΑ. Δύσκολη νίκη στην Αθήνα με 2-1. Λυτρωτής ο Ταράσης στο 88’…
Στη ρεβάνς στο Μπέλφαστ παραλίγο να πέσουμε σε… τρομοκρατική επίθεση του ΙRA… Χάνουμε 3-0 στο 27΄και η παρέα στο σπίτι που βλέπαμε το ματς θύμιζε επιτάφιο Μ. Παρασκευής… Όμως το τριφύλλι με κορυφαίο το Λιβαθηνό αντεπιτίθεται και με 3 γκολ Σαραβάκου-Ρότσα-Αντωνίου ισοφαρίζει και φύγαμε για προημιτελικά!
Επόμενη στάση το παγωμένο Ουλεβι -4 βαθμοί θερμοκρασία όπου ο Δημήτρης Σαραβάκος… το παγώνει περισσότερο με γκολ πέναλτι σε ανατροπή του Θανάση Δημόπουλου. Θυμάμαι το Νίκο Αργυρίου στην ΕΡΤ-2 σε άκρως λυρικότατη περιγραφή…
Η κάτοχος του κυπέλλου Ουέφα 1982 η τρομερή Γκέτεμποργκ των Νίλσον, Κάρσλσον, Χόλμγκρεν στα σκοινιά! Στη ρεβάνς το ΟΑΚΑ είναι κόλαση!
Έχουμε πάει από νωρίς και τη βγάζουμε με μαντολάτα Τσάκα-Τσούκα… σημαίες, κασκόλ, συνθήματα ένα πράσινο τσουνάμι 75.000 ανθρώπων δίνει ώθηση στην ομάδα να φέρει 2-2- απέναντι στους ταχύτατους Σκανδιναβούς με γκολ Θανάση Δημόπουλου και Δημήτρη Σαραβάκου… που ανέτρεψαν το 0-1 και 1-2…
Ο Πρωταθλητής Ελλάδας και πάλι στους 4 του πρωταθλητριών όπως το 1971… Η Αθήνα καίγεται για το πράσινο καμάρι της!
Επόμενο εμπόδιο η μεγάλη Λίβερπουλ . Η πρωταθλήτρια Ευρώπης και Αγγλίας Λίβερπουλ με 15 πρωταθλήματα τα τρία τελευταία σερί – με 4 κύπελλα Πρωταθλητριών και 2 Ουέφα.
Ρας-Νταλγκλις, Γουίλαν, Νιλ, Γουορκ, Γκρόμπελαρ… Τους είχα όλους στα χαρτάκια της ΠΑΝΙΝΙ, Θυμάμαι Μεγάλη Τετάρτη το πρώτο παιχνίδι στο Άνφιλντ… Εβδομάδα των ΠΑΘΩΝ και για το «τριφύλλι» αφού χάσαμε 4-0 αλλά ήταν μαγική εικόνα το ματς! Με διαιτησία βγαλμένη από παράγκα ο Ολλανδός Κάιζερ δε μετράει κανονικό γκολ του Χουάν στο 10΄και δε δίνει τον ορισμό του πέναλτι στο Σαραβάκο για αν ξαναμπούμε στο ματς.
Στη ρεβάνς 56.000 θεατές είναι εκεί να πουν ένα μεγάλο μπράβο στην ομάδα που δόξασε για μια ακόμα φορά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Μπορεί να χάσαμε με 1-0 αλλά το θερμότατο χειροκρότημα του κόσμου προς το Γιάτσεκ Γκμοχ και τα παιδιά του ήταν η αναγνώριση…
Ένα βήμα ήθελε η ομάδα να πάει στις Βρυξέλλες στον τελικό… Και πως τα φέρνει η μοίρα… Αν ο Παναθηναϊκός είχε καλύτερη αντιμετώπιση από τη διαιτησία στο Άνφιλντ ίσως περνούσε αντί της Λίβερπουλ και τελικά δε θα είχαμε την τραγωδία του Χέιζελ όταν Άγγλοι χούλιγκανς ξεκίνησαν τα επεισόδια με τους Γιουβεντίνους..
….Τριάντα χρόνια μετά θα έχω πάντα στην καρδιά μου αυτή την ομάδα! Ευχαριστώ μέσα απ΄τη ψυχή μου Γιάτσεκ! Ευχαριστώ παιδιά! Παραθέτω το ρόστερ του τριφυλλιού εκείνη τη χρονιά…. Ρότσα, Μαυρίδης, Καρούλιας, Αντωνίου, Χαραλαμπίδης, Κυράστας, Σαραβάκος, Θ.Δημόπουλος, Ταράσης, Λαφτσής, Ζάετς, Γεροθόδωρος, Παπαβασιλείου, Βονόρτας, Λιβαθηνός, Δοντάς, Κάβουρας, Μήνου, Καραβίδας, Γαλάκος, Βασιλείου, Τσίμπος.
Νομίζω ότι ήρθε η στιγμή να τιμήσουμε όπως πρέπει την ομάδα του 1985, που έφτασε πολύ κοντά στο να κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης!
Παιδιά σας ευχαριστώ για τις όμορφες αναμνήσεις που μου αφήσατε! Συνεχίζουμε με πάθος και πίστη για μια μεγάλη και πάλι ευρωπαϊκή πορεία!