Ως εδώ καλά λοιπόν. Στα μισά του πρώτου γύρου ο Παναθηναϊκός έχει κάνει όλα εκείνα που έπρεπε να κάνει. Και για να απορροφήσει τους κραδασμούς της «μετά-Γκαμπάλα» εποχής και για να βρει την αυτοπεποίθηση και τη σιγουριά που χρειαζόταν ως ομάδα ώστε να παραμείνει στον δρόμο του πρωταθλητισμού. Αυτό το «έξι στα εφτά» έδειξε δυναμική, έδειξε αντίδραση και μας θύμισε το πιο βασικό απ’ όλα: ο Παναθηναϊκός παραμένει μια καλή και δεμένη ομάδα, με «κορμό» τριών ετών που δεν μπορεί να πετάξει στα σκουπίδια μια ολόκληρη σεζόν απ’ τον Αύγουστο.
Ώρα για ντέρμπι λοιπόν. Ένας μήνας που περιλαμβάνει κατά σειρά ΠΑΟΚ, ΑΕΚ, Ατρόμητο, Ολυμπιακό. Έγραφα σε τούτη εδώ τη γωνιά προ ημερών πως στα ντέρμπι τον Παναθηναϊκό δεν τον φοβάμαι. Περισσότερο κόπο μου έκανε να βρω πως μπορεί να φύγει νικητής από την Ξάνθη, παρά τον τρόπο που θα τα καταφέρει στην Τούμπα. Η «επί Αναστασίου» ομάδα βγάζει αυτό το συμπέρασμα, δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε προσπάθεια για αισιόδοξα μηνύματα. Θυμίζω, για του λόγου το αληθές, πως πέρσι οι «πράσινοι» κέρδισαν συνολικά τα πέντε από τα έξι παιχνίδια με Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ, αλλά πέταξαν βαθμούς με τον Λεβαδειακό, την Καλλονή, την Ξάνθη, τον ΠΑΣ, τον Πανιώνιο. Το ίδιο περίπου συνέβη και πρόπερσι.
Ο ΠΑΟΚ έχει αρκετές διαφορές σε σχέση με πέρσι. Διαφορές που ξεκινούν από το ίδιο το σύστημα, από τον τρόπο με τον οποίο προσπαθεί να αγωνιστεί, από την ατμόσφαιρα που επικρατεί στην Τούμπα. Μοιάζουν οι οπαδοί του έτοιμοι να συγχωρήσουν τη «στραβή». Μοιάζουν «ψημένοι» στην ιδέα του «φτιάχνω ομάδα για να το διεκδικήσω του χρόνου». Σημαίνει αυτό μικρότερη πίεση σε σχέση με το περσινό ματς, που ο ΠΑΟΚ είχε αναγκάσει στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος τον κόσμο του να νιώσει – και να πιστέψει ότι είναι – διεκδικητής του τίτλου. Γι’ αυτό και κάθε ματς που του «στράβωνε», όπως αυτό με τον Παναθηναϊκό, δυσκολευόταν να το φέρει τούμπα.
Όσο λιγότερη πίεση έχεις, λοιπόν, τόσο πιο απελευθερωμένος αγωνίζεσαι. Αν κάνεις λάθος και η εξέδρα σε χειροκροτήσει, θα προσπαθήσεις δύο φορές περισσότερο στην επόμενη φάση. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει να έχει αυτή τη στιγμή την πίεση στις δικές του πλάτες. Και για να μην του ξεφύγει έτσι εύκολα ο Ολυμπιακός και για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο οπαδό του πως… Γκαμπάλα ήταν και πάει. Συσπειρωνόμαστε, συνεχίζουμε, προχωράμε, νικάμε, φοβίζουμε, διεκδικούμε. Αυτό θα περάσει στον κόσμο του με τέτοιες νίκες.
