Σε μια πιο κατάλληλη στιγμή, Ιούνιο αντί Ιανουάριο, ψώνια με αυτά τα χαρακτηριστικά θα του άλλαζαν, κατά πάσα πιθανότητα, πολλά. Θ’ απέτρεπαν αρκετά απ’ όσα (κακά) έμελλε να του συμβούν, και σχεδόν αναπόφευκτα του συνέβησαν, στο δεύτερο εξάμηνο του 2015.
Όπως και να ‘χει, ό,τι (δεν) έγινε το καλοκαίρι, έγινε. Και πληρώθηκε, το κόστος. Σε σκληρό νόμισμα. Πλέον, ανοίγοντας η αγορά πάλι, στη μέση της χρονιάς, οι δρόμοι μπροστά ήταν οι εξής δύο. Ο ένας, να κάθεσαι και να το κοιτάζεις, το πρόβλημα. Σε κοιτάζει και εκείνο, κοιταζόσαστε, κλαίτε πάνω απ’ το χυμένο γάλα. Ο δεύτερος, αναγνωρίζεις το πρόβλημα, το αντιμετωπίζεις, του επιτίθεσαι.
