Ο Παναθηναϊκός πέτυχε σπουδαία νίκη επί της Φενέρ και «βλέπει» ακόμη και πλεονέκτημα έδρας μετά το 5-3, όμως η ατμόσφαιρα που δημιούργησαν οι 18.000 φίλαθλοι στο Ο.Α.Κ.Α. ήταν «όλα τα λεφτά» και αυτή που θέλουμε να βλέπουμε σε όλους τους αγώνες. Γράφει η Ρούλα Στεφανάκη.
Ο Παναθηναϊκός σπάει το αήττητο της ισχυρής Φενέρμπαχτσε, πετυχαίνει την τέταρτη συνεχόμενη νίκη του στην Ευρωλίγκα, «βλέπει» ακόμη και πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ και ο Ομπράντοβιτς αποχαιρετά για τρίτη φορά το Ο.ΑΚ.Α. με ήττα εν μέσω αποθέωσης από τον κόσμο που κατέκλεισε χθες το γήπεδο και δημιούργησε ατμόσφαιρα, που όμοια της δύσκολα συναντάς σε όλη την Ευρώπη.
Μοναδική βραδιά, μοναδικός κόσμος. Πραγματικά θέλω να σταθώ στη συμπεριφορά των φιλάθλων του «τριφυλλιού» που στο ματς με τη Φενέρ δίδαξαν ήθος. Είναι από τις βραδιές που χαίρεσαι πραγματικά να παρακολουθείς έναν τόσο σπουδαίο αγώνα παρουσία 18.000 ανθρώπων να τραγουδούν και να χειροκροτούν ακατάπαυστα τόσο τις προσπάθειες της ομάδας τους, όσο και τον αντίπαλο πλέον προπονητή, πλην όμως τον προπονητή της καρδιάς τους. Τον άνθρωπο που έβαλε την «σφραγίδα» του στη μεγάλη «αυτοκρατορία» που δημιούργησε ο Παναθηναϊκός και αγαπήθηκε από τον κόσμο του όσο κανένας άλλος.
Υπήρξαν πολλές στιγμές κατά τη διάρκεια του αγώνα, που αναρωτήθηκα πώς άραγε θα αντιδρούσε ο κόσμος αν έβλεπε τον Ομπράντοβιτς να παίρνει το αγαπημένο του χρώμα (το «μελιτζανί» ντε…). Ειδικά την ώρα που χρεώθηκε με τεχνική ποινή ο Ζοτς, λέω από μέσα μου «λες;». Κι όμως ο κόσμος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, δεν προκάλεσε, περισσότερο αμήχανα παρακολουθούσε τις αντιδράσεις του Ομπράντοβιτς οι οποίες ήταν απολύτως ελεγχόμενες (όχι δεν άλλαξε χρώμα, δεν χρειάστηκε άλλωστε). Είναι κάτι «μαγικό» αυτό το δέσιμο του κόσμου με τον Ζοτς. Κάτι σαν συμφωνία κυρίων μεταξύ των δύο πλευρών ώστε καμία να μην… παρεκτραπεί. Κάτι σαν «ασυλία» και πολλοί λίγοι μπορεί να το νιώσουν αυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι με τη λήξη του αγώνα και ενώ ο Παναθηναϊκός έχει υποχρεώσει την άτρωτη μέχρι χθες Φενέρ, στην πρώτη της ήττα, ο κόσμος αποχαιρετά τον Ομπράντοβιτς φωνάζοντας ρυθμικά το όνομά του.
Η εξήγηση είναι απλή. Ο κόσμος δεν είναι αγνώμων, δεν θα ξεχάσει ποτέ την προσφορά του στον Παναθηναϊκό, όσα χρόνια κι αν περάσουν και τρίτον και σημαντικότερο, ξέρει πολύ καλά ότι ο Ομπράντοβιτς είναι επαγγελματίας και σε όποια ομάδα δουλεύει θα κάνει τα πάντα για να την υπερασπίζει και ναι, θα γίνεται και «μελιτζανί», όταν κάτι τον ενοχλήσει. Άλλωστε αυτό είναι το στιλ του, αυτός είναι ο Ομπράντοβιτς, έτσι τον αγαπήσαμε.
Συγχωρέστε μου την εκτενή αναφορά στη χθεσινή ατμόσφαιρα στο Ο.Α.Κ.Α. και λιγότερο στο αγωνιστικό κομμάτι και στο τι πέτυχε χθες η ομάδα, όμως πραγματικά αυτό που ζήσαμε όλοι χθες ήταν απλά φανταστικό. Και προτιμώ 100 φορές να αφιερώνω περισσότερο χρόνο για να αναδείξω τέτοιες συμπεριφορές, που προάγουν τον αθλητισμό και διαφημίζουν τη χώρα μας στο εξωτερικό, παρά να στέκομαι στις ασχήμιες που προκαλούν κατά καιρούς μερικές δεκάδες «ανεγκέφαλοι». Από αγωνιστικής πλευράς επιβεβαιώθηκε και στο ματς με τη Φενέρ, ότι πνέει πλέον νέος άνεμος στον Παναθηναϊκό.
Η πληρότητα σε όλες τις θέσεις και η άνεση που έχει πλέον ο Σάσα Τζόρτζεβιτς να κοιτάει στον πάγκο και να μην μπλοκάρει, αλλά να έχει πληθώρα επιλογών να ρίξει στο παρκέ, έχει απελευθερώσει σε μεγάλο βαθμό τόσο τον ίδιο, όσο και την ομάδα που βγάζει περισσότερη ενέργεια. Ο Ουίλιαμς από την πρώτη μέρα έχει δείξει τις ικανότητές του. Παρότι στερείται ευρωπαϊκής εμπειρίας, δείχνει ότι το κατέχει το άθλημα και το κυριότερο, δείχνει να προσαρμόζεται γρήγορα στα νέα δεδομένα. Ο Χέινς από την άλλη, μπορεί να μην είναι τόσο εντυπωσιακός όσο ο Ουίλιαμς, ο οποίος με την εκρηκτικότητα και την ταχύτητά του προσφέρει και θέαμα, ωστόσο είναι ουσιαστικός και έχει βοηθήσει σημαντικά στην περιφέρεια, δίνοντας πολύτιμες ανάσες στους Διαμαντίδη και Καλάθη. Σκεφτείτε να μπει και στην ομάδα, πόσο μάλλον στον πνεύμα της, ο Βινς Χάντερ, ο οποίος δεν έχει κλείσει τρίτο 24ωρο στην Ελλάδα.
Το ευχάριστο είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει πατήσει το… γκάζι για τα καλά, έχει σημειώσει την τέταρτη συνεχόμενη νίκη του στην Ευρωλίγκα, τις τρεις εξ αυτών χωρίς τις προσθήκες, διότι και αυτό έχει τη σημασία του, βρίσκεται ήδη στο 5-3 και έχει μπροστά του έξι ακόμη παιχνίδια και την ηρεμία να δουλέψει με τους νεοαποκτηθέντες ώστε να διεκδικήσει με αξιώσεις ακόμη και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ. Κάτι που πριν από λίγο καιρό, φάνταζε απίθανο για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ο νέος Παναθηναϊκός έχει αρχίσει να μας αποκαλύπτεται μέρα με τη μέρα, όμως ακόμη έχουμε και άλλα να περιμένουμε…
