Φαντάζομαι είναι πολλοί εκείνοι που αρχικά γέλασαν και στη συνέχεια παρακολουθούσαν… σοκαρισμένοι τα όσα συνέβησαν το βράδυ της Δευτέρας στον τηλεοπτικό σταθμό του ΣΚΑΪ. Μια αντί – εισαγγελέας, συνοδευόμενη από αστυνομικούς, να ανοίγει όποιο πόρτα έβλεπε μπροστά της προκειμένου να συλλάβει έναν δημοσιογράφο. Και σήμερα, αντί να σχολιάζουμε τα όσα είχε να αποκαλύψει ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος, να ασχολούμαστε με το αν ήταν μαγνητοσκοπημένη η εκπομπή, με το που βρισκόταν ο Θωμαϊδης τη στιγμή του… ντου και με το αν πρέπει ή δεν πρέπει να συλληφθεί.
Μάλιστα. Κατανοητά όλα αυτά. Δεν συμβαίνει κάθε μέρα αυτό που συνέβη τη Δευτέρα το βράδυ. Δεν συμφωνείτε, όμως, πως σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη σήμερα θα ασχολούνταν με το ποιος κάνει κουμάντο στην ΚΕΔ και με το ποιοι είναι οι «ταγμένοι»; Εδώ μιλάμε για μια κατάσταση στην οποία υπάρχουν «θύματα» και είναι εκατομμύρια. Φίλαθλοι ομάδων διαπιστώνουν με πάσα βεβαιότητα πως αυτό που βλέπουν κάθε Κυριακή είναι ένα ψεύτικο και βρώμικο πράγμα. Πληρώνουν εισιτήρια για να παρακολουθούν ένα ποδόσφαιρο στο οποίο είναι όλα προκαθορισμένα. Και δεν ανοίγει μύτη. Δεν κουνιέται φύλλο.
Πρόκειται περί κανονικής τρέλας όλο αυτό που βιώνουμε. Βιασμός της κοινής λογικής. Είναι σαν να σου κλέβουν το σπίτι, να φωνάζεις την αστυνομία, να της δείχνεις ποιος το έκανε κι αντί να πάει στον κλέφτη, να σου λέει πως δεν φρόντισες να κλειδώσεις, άρα φταις εσύ. Εμφανίζονται τα σκάνδαλα το ένα μετά το άλλο, απειλούν ομάδες να μην κατέβουν στο επόμενο πρωτάθλημα, έχουμε παράγοντες ποινικά διωκόμενους, έχουμε ανθρώπους στην ηγεσία της ΕΠΟ που δεν τους θέλει κανείς κι όμως προσπαθούμε να κοροϊδέψουμε τον εαυτό μας κάθε καλοκαίρι ότι του χρόνου… πάμε για πρωτάθλημα.
Ποιο πρωτάθλημα; Με ποια ΚΕΔ και ποιους διαιτητές; Με αυτούς που ορίζονται μέσω τηλεφώνων; Με ποιους αντιπάλους; Με εκείνους που κόντρα σε ορισμένες ομάδες παίζουν σαν… ταλιμπάν, αλλά οι προπονητές που έχουν είναι… συστημένοι από παράγοντες άλλων ομάδων; Δεν είμαι αισιόδοξος πως η κατάσταση θα αλλάξει. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο όλοι συμφωνούν πως «αυτό έχουμε και δεν γίνεται να αλλάξει».
Κι ας γνωρίζουν πως αυτό είναι το λάθος. Το άδικο. Αν οι 12 «μικροί» κάνουν πράξη τα λόγια τους και επιμείνουν στο «δεν κατεβαίνουμε αν δεν αλλάξετε», ίσως είναι μια αρχή. Αλλά θα το κάνουν; Συνήθως κάνουν πίσω την τελευταία στιγμή. Μακάρι τούτη τη φορά όλοι να καταλαβαίνουν πως «δεν πάει άλλο». Για το δικό τους και για το δικό μας καλό.
