Πολυσύνθετος, ισορροπημένος σε άμυνα και επίθεση, ο Κρις Σίνγκλετον αποτελεί μια επιλογή, που «λύνει» τα χέρια του Αργύρη Πεδουλάκη, όσον αφορά το σχεδιασμό της ομάδας. Γράφει ο Γιάννης Μιχαλάκης.
Το πρώτο μεταγραφικό «χτύπημα» του Παναθηναϊκού, έφερε αρκετά χαμόγελα και κλίμα αισιοδοξίας στον κόσμο της ομάδας, κυρίως διότι τα περσινά κατορθώματα του Σίνγκλετον (τον αντιμετώπισε τέσσερις φορές ο Παναθηναϊκός άλλωστε), είναι «φρέσκα» στο μυαλό όλων.
Ο Αμερικανός, από το πουθενά και εκεί που δεν τον ήξερε κανείς, έμοιαζε λες και είχε φάει την Ευρωλίγκα με το κουτάλι, όντας ένας παίκτης που διέθετε-και διαθέτει-στοιχεία game changer. Ο Σίνγκλετον δεν είναι ο star, ωστόσο αποτελεί ένα πολυεργαλείο μέσα στο παρκέ. Παίζει εξίσου καλά και στο «5» και στο «4», διαθέτει εξαιρετικό-για το ύψος του και τη θέση του-τρίποντο (ποσοστό κοντά στο 35% στην Ευρωλίγκα τη σεζόν που πέρασε), είναι ικανός ριμπάουντερ, τα ποσοστά του σε δίποντα και βολές είναι πολύ καλά, μα το σημαντικότερο απ’ όλα, είναι οι αμυντικές του ικανότητες, πράγμα που ενδεχομένως αρκετοί λησμονούν.
Ο πρώην άσος της Λοκομοτίβ, διαθέτει πολύ γρήγορα πόδια, μπορεί να ακολουθήσει τους undersized ψηλούς, που έχουν κατακλύσει την Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια, παρότι δε θεωρείται ένας από αυτούς. Επί της ουσίας, είναι ένας παίκτης, που μπορεί να «ματσάρει» διαφορετικούς αντιπάλους, είτε παίζουν κοντά στη ρακέτα, είτε μακριά, είτε με πρόσωπο στο καλάθι, είτε όχι.
Η μεγάλη και επουσιώδης διαφορά του Σίνγκλετον, σε σχέση με τους περισσότερους αθλητικούς ψηλούς, που θα αντιμετωπίσει (και αντιμετώπισε πέρσι) είναι το γεγονός, πως γνωρίζει μπάσκετ. Απλά. Βάζει την μπάλα κάτω, μπορεί-υπό προϋποθέσεις-να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του και τον εαυτό του, ντριμπλάρει χωρίς να… καταπίνει θάλασσα και γενικώς, γνωρίζει τα βασικά του αθλήματος.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τα απλά του μπάσκετ. Καλά τα δυνατά πόδια και οι μύες, καλά τα σούπερ άλματα, αλλά πρέπει να ξέρεις και μπάσκετ. Και ο Σίνγκλετον ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Κανείς δε λέει πως ο Αμερικανός, θα πάρει τον Παναθηναϊκό από το χέρι και θα τον οδηγήσει στο 7ο αστέρι. Δεν είναι αυτός ο ρόλος του. Οι υπόλοιπες κινήσεις της ομάδας και το… πάντρεμα των παικτών που θα έρθουν, θα είναι το «κλειδί» της επιτυχίας.
Ο Σίνγκλετον δεν ήρθε για να γίνει ο νέος ηγέτης της ομάδας, ήρθε για να αποτελέσει ένα-σημαντικό-γρανάζι σε μια μηχανή, που θα «κατασκευαστεί» για να μπορέσει να πρωταγωνιστήσει, σε μια εποχή, πολύ καινούργια για τον Παναθηναϊκό, τη μετά-Διαμαντίδη εποχή.
