Τα ίδια διαβάζαμε πέρσι

Διαβάσαμε αρκετά άρθρα που αναφέρονται στις καλές προοπτικές που έχει ο Παναθηναϊκός Superfoods αν και τα ίδια γράφονταν πέρσι. Η μεγαλύτερη διαφορά εντοπίζεται στο βάθος πάγκου. Ένα χρόνο νωρίτερα άπαντες δήλωναν εκστασιασμένοι για την αγορά του «βουνού», Ραντούλιτσα, τον ερχομό των NBAers, Πάβλοβιτς, Κούζμιτς, το σμίξιμο Καλάθη-Διαμαντίδη που έδινε στην ομάδα την καλύτερη δημιουργία στην Ευρώπη μα τον χειμώνα η ομάδα αγκομαχούσε με Γκιστ, Καλάθη, Φελντέιν να παίζουν 35 και 38 λεπτά!

Ο ΣάσαΤζορτζεβιτς-κυρίως λόγω του λαμπρού αγωνιστικού του παρελθόντος- έγινε δεκτός με ικανοποίηση απ’ τον πράσινο περίγυρο αλλά τελικά αποδείχθηκε ο πιο αδύναμος κρίκος του project. Ο κόουτς -αν και εξελίξιμος-«πνίγηκε» στις απαιτήσεις του Παναθηναϊκού, της πρώτης ουσιαστικά σοβαρής συλλογικής του δουλειάς εκτός της εθνικής ομάδας κάνοντας λάθη διαχείρισης (Παππάς, Χαραλαμπόπουλος, Γιάνκοβιτς, Παπαγιάννης)κι επιλογής παικτών.

Ο αντικαταστάτης του λίγο έλειψε να πάρει πρωτάθλημα με παίκτες που δεν ταίριαζαν στη δική του φιλοσοφία (γι αυτό τους πάρκαρε στον πάγκο αν και θα μπορούσαν να προσφέρουν κάμποσα ποιοτικά λεπτά για να μην «σκάνε» Καλάθης,Γκιστ). Ο Πεδουλάκης τα πήγε θαυμάσια την πρώτη φορά διαχειριζόμενος πολύ μικρό μπάτζετ, έφτασε μια ανάσα από ένα ακόμα τίτλο το καλοκαίρι γι αυτό η ιδιοκτησία έκρινε ότι θα ήταν άδικο να μην έπαιρνε εκ νέου το χρίσμα με το ακριβότερο ρόστερ που διαχειρίστηκε ποτέ στην καριέρα του.

Δεν του έχει ξανασυμβεί κάτι ανάλογο μα είναι περισσότερο «μπασμένος» από Τζόρτζεβιτς, Ιβάνοβιτς στις ειδικές καταστάσεις που επικρατούν στον ΠΑΟ κι η χημεία του ταιριάζει με του συλλόγου. Μεγαλύτερη πρόκληση δεν του έχει ξανατύχει (μετά το αποτυχημένο του πέρασμα από την ΟύνιξΚαζάν), ιδίως αν λάβουμε υπόψη πως ως τον Ιανουάριο θα πρέπει να κοουτσάρει ΔΥΟ ομάδες, ώσπου να «περάσουν» οι δύο επιπλέον Αμερικανοί στην Α1.

ΔΗΜΟΦΙΛΗ