Ο Μαρίνος Ουζουνίδης και ο Νίκος Λυμπερόπουλος παρέλαβαν μια καμμένη γη και σιγά σιγά διορθώνουν τα κακώς κείμενα του Παναθηναϊκού. Θα χρειαστούν χρόνο, αλλά και στήριξη από τη διοίκηση για να αποδείξουν ότι μπορουν να κάνουν την ομάδα ξανα μεγάλη. Γράφει ο Διονύσης Δεσύλλας.
Σχεδόν 2,5 μήνες μετά την πρόσληψη του Μαρίνου Ουζουνίδη από την ΠΑΕ, μπορούμε να έχουμε μια εικόνα για το τί Παναθηναϊκό φτιάχνει και κυρίως τί Παναθηναϊκό θέλει ο Ελληνας προπονητής. Αφού πέρασε ο δύσκολος Γενάρης, για τον οποίο ο Εβρίτης είχε προειδοποιήσει ουκ ολίγες φορές και είχε προβληματιστεί έντονα με τις απουσίες παικτών, τους τραυματισμούς, το λειψό ρόστερ, αλλά και την κακή νοοτροπία που είχε βρει στο Κορωπί, φτάνουμε στα τέλη Φλεβάρη και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων βλέπουμε μια τελείως διαφορετική ομάδα.
Γυρίστε λίγο τον χρόνο πίσω και κάντε τις συγκρίσεις. Οχι στα μέσα Οκτωβρίου ή στις αρχές Νοεμβρίου όταν το πράγμα, επί Στραματσόνι, άρχισε να χαλάει. Αλλά στα μέσα Δεκεμβρίου και στη συνέχεια στον Ιανουάριο. Τότε που οι “πράσινοι” πάσχιζαν να παίξουν ποδόσφαιρο της προκοπής. Τότε που το θέαμα ήταν αποκρουστικό. Τότε που διάρκεια στα αποτελέσματα δεν υπήρχε και που τα νεύρα όλων στην κερκίδα ήταν τεντωμένα, με αποτέλεσμα και η Λεωφόρος να “βράζει” (όχι από την πολυκοσμία, αλλά από τον εκνευρισμό των λιγοστών οπαδών) και η ψυχολογία των ποδοσφαιριστών να είναι στα πατώματα.
Ελάτε, τώρα, στο “σήμερα”. Και στον μήνα Φεβρουάριο του εκπληκτικού απολογισμού (18 γκολ υπέρ, ένα κατά), του καλού ποδοσφαίρου, των πολλών γκολ, της απελευθέρωσης των ποδοσφαιριστών και της ανάκτησης της χαμένης αυτοπεποίθησης. Εναν τέτοιο Παναθηναϊκό θέλει να φτιάξει ο Ουζουνίδης. Εναν Παναθηναϊκό που θα παίζει ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, που θα έχει διάρκεια στην απόδοσή του, που θα κάνει πρωταθλητισμό και που θα ξαναφέρει τον ταλαιπωρημένο του κόσμο ξανά στο γήπεδο. Και με ποδοσφαιριστές που δεν θα φοβούνται να δείξουν τα χαρίσματά τους στο χορτάρι. Δεν θα έχουν το μυαλό τους στο αν θα τους… κράξει η κερκίδα ή αν θα δώσει ανάποδο σφύριγμα ο διαιτητής. Θα κοιτάζουν μόνο να παίζουν το ποδόσφαιρο που ξέρουν.
Ολα αυτά, φυσικά, δεν μπορούν να γίνουν σε μεγάλο βαθμό και τελειοποιημένα μέχρι το καλοκαίρι. Αλλωστε, ο βασικός στόχος εχει χαθεί. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι “πράσινοι” είναι να διεκδικήσουν τη δεύτερη θέση και το Κύπελλο, ώστε να μοιράσουν λίγα χαμόγελα στους φιλάθλους και να τους αναγκάσουν να πάρουν ξανά θέση στα καρεκλάκια του “Απόστολος Νικολαϊδης”. Σημαντικότερο, πάντως, απ’ όλα αυτά είναι να μπούν οι βάσεις για τη νέα χρονιά.
Στην εποχή που βρισκόμαστε και αφού έχουν διορθωθεί αρκετές από τις ανορθογραφίες που παρέλαβε ο Μαρίνος Ουζουνίδης και οι συνεργάτες του, ο Ελληνας τεχνικός μαζί με τον Νίκο Λυμπερόπουλο προσπαθούν να… στρώσουν την ομάδα. Ωστε και να σωθεί κάπως η χρονιά με τα παραπάνω που αναφέραμε (2η θέση και Κύπελλο), αλλά και να δουν τι θα κρατήσουν και τι θα πετάξουν για να φτιάξουν αυτό που θέλουν την επόμενη σεζόν. Θέλουν και οι δυο να αποδείξουν ότι μπορούν να κάνουν ξανά μεγάλο τον Παναθηναϊκό. Γι’ αυτό, άλλωστε, παλεύουν και θα παλέψουν. Ηδη, περνούν τα πρώτα στοιχεία μέσα στην ομάδα και στα αποδυτήριά της. Επιβάλλεται, όμως, μια παράλληλη στήριξη από τη διοίκηση και μια… ώθηση, προκειμένου η προσπάθεια που θα γίνει να μη μείνει στη μέση και επιτέλους το κλαμπ να πετύχει αυτά που θέλει και να μεγαλώσει. Πλέον, στον Σύλλογο βρίσκονται άτομα που και γνωρίζουν και μπορούν και έχουν τη διάθεση. Αν υπάρξει σε αυτούς η κατάλληξη στήριξη, τότε μπορεί ο Παναθηναϊκός να ελπίζει σε καλύτερες μέρες…
