Για ποιο απ’ όλα τα λάθη θέλετε να κατηγορήσουμε τη διοίκηση του Παναθηναϊκού γενικά και τον Γιάννη Αλαφούζο ειδικότερα; Θέλετε να τους κατηγορήσουμε για τη φετινή σεζόν και την ακατανόητη εμπιστοσύνη που έδειξαν στον Στραματσόνι, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσει με ολοκληρωτική διάλυση; Μαζί σας. Θέλετε να τους κατηγορήσουμε γιατί η ομάδα είναι εντελώς απροστάτευτη όπου κι αν αγωνίζεται και δεν περνάει ο λόγος της στα κέντρα αποφάσεων; Να τους κατηγορήσουμε και με το παραπάνω. Θέλετε να τους κατηγορήσουμε γιατί νόμιζαν πως οι συμμαχίες στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο θα τους βγουν σε καλό και ο Αλαφούζος «σουλατσάριζε» αγκαλίτσα με τον Σαββίδη στο ΟΑΚΑ και φυσικά την πάτησαν; 1000% μαζί σας.
Θέλετε να κατηγορήσουμε τον Αλαφούζο πως έχει πολύ μικρό ταβάνι σε σχέση με αυτό που έχει ο Παναθηναϊκός; Να τον κατηγορήσουμε και γι’ αυτό. Να τους κατηγορήσουμε γιατί πολλές φορές και με δική τους ευθύνη η Λεωφόρος γίνεται «ξέφραγο αμπέλι»; Να τους κατηγορήσουμε γιατί έχουν απλήρωτους παίκτες και υπαλλήλους; Εδώ κι αν είμαι μαζί σας. Μαζί σας είμαι και για την επιλογή Μαυροκουκουλάκη στην προεδρία, λες και είμαστε στο 1990, μαζί σας είμαι και με τη «μεταγραφή» Μπαλτάκου που πανηγυρίστηκε σαν να ήρθε ο Μέσι, μαζί σας και για τις ανακοινώσεις της νέας Λεωφόρου και τον τηλεμαραθώνιο, που δεν ξέρουμε τι απέγιναν τα χρήματα, μαζί σας και για την ψήφο υπέρ του Κομπότη, μαζί σας και για τον Παναγόπουλο και για την Μπαλωμένου και για όλους.
Για όλα αυτά και για άλλα τόσα να τους κατηγορήσουμε. Άλλωστε σπάνια ο κόσμος του Παναθηναϊκού έβαζε έναν πρόεδρο πάνω από την αγάπη του για την ομάδα. Με εξαίρεση την περίοδο του Πατέρα, οι Παναθηναϊκοί δεν έκαναν αυτό που κάνουν τώρα οι ΠΑΟΚτσήδες, οι οποίοι έχουν ορκιστεί αιώνια πίστη στον Ιβάν Σαββίδη και δεν έχουν θεοποιήσει άνθρωπο όπως θεοποιήθηκε ο Κόκκαλης στον Ολυμπιακό. Ακόμα και με τον Πατέρα υπήρχαν «φωνές» που έλεγαν πως δεν τους άρεσε ο «τρόπος» του. Είναι στο dna τους. Δεν συμβιβάζονται εύκολα και μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και τα σχόλια που υπάρχουν από κόσμο του «τριφυλλιού» για τον μεγαλομέτοχο της ΚΑΕ.
Αφού λοιπόν συμφωνήσουμε όλοι με τα παραπάνω για τον Αλαφούζο κι αφού φαντάζομαι πως με όλα αυτά συμφωνούν και οι φίλαθλοι όλων των υπολοίπων ομάδων, ας συμφωνήσουμε και πως την επόμενη φορά που θα πέσει μπουκάλι, δυναμιτάκι, φωτοβολίδα, μαχαίρι, μπύρα, κοκα κόλα, καφές, ακόμα και πατατάκι στο γήπεδο, η διοίκηση της αντίστοιχης ομάδας θα κάνει ότι έκανε και ο Παναθηναϊκός την τελευταία εβδομάδα. Θα κυνηγήσει με λύσσα να βρει ποιος το έκανε και θα τον στείλει από ‘κει που ήρθε, βγάζοντας στη φόρα τη φωτογραφία, το βίντεο και ό,τι άλλο τον ενοχοποιεί.
Ας συμφωνήσουμε πως την επόμενη φορά που το κόρνερ στην Τούμπα θα κάνει κανένα δεκάλεπτο να εκτελεστεί, ο Βλάνταν Ίβιτς δεν θα ευχαριστήσει τον υπέροχο λαό (όπως έκανε στον Βόλο που σφάχτηκε κόσμος) αλλά θα πάει να ψάξει τις κάμερες για να βρει τους αλήτες, όπως βρέθηκε ο αλήτης της Λεωφόρου.
Ας συμφωνήσουμε πως την επόμενη φορά που στο Καραϊσκάκη προσγειωθεί καφές στο πρόσωπο του αντίπαλου προπονητή, ο Ολυμπιακός δεν θα σφυρίξει αδιάφορα και οι παράγοντές του δεν θα δηλώνουν πως δίδαξαν ήθος και πολιτισμό, αλλά θα σπεύσουν να αποβάλουν μια και καλή από το γήπεδο τους τον κάφρο.
Ας συμφωνήσουμε πως την επόμενη φορά που οπαδοί της ΑΕΚ θα μετακινηθούν έχοντας πάνω τους μαχαίρια και ρόπαλα, η υπερασπιστική γραμμή της ομάδας δεν θα εμφανιστεί με υφάκι στην απολογία της για να τα ρίξει στην αστυνομία, αλλά θα δηλώσει καθαρά και ντόμπρα πως εμείς τους βρήκαμε τους ταραχοποιούς και καλά θα κάνετε να μας τιμωρήσετε.
Ας συμφωνήσουμε πως σε κάθε λέξη του κάθε Μπέου πως στον Βόλο έγινε ένας τελικός διαφήμιση, θα βγαίνουν οι ίδιες οι ομάδες του τελικού να λένε την αλήθεια και δεν θα καλούν τον κάθε Μπέο στα πανηγυράκια των Ενώσεων μπας και πάρουν την ΕΠΟ για να κάνουν όσα μέχρι σήμερα κατηγορούσαν. Ας συμφωνήσουμε πως ο καθένας θα κοιτάξει επιτέλους σε αυτήν τη χώρα πώς να ξεβρομίσει πρώτα το δικό του σπίτι και μετά θα βγαίνει σαν την κατίνα να κουτσομπολεύει το σπίτι της γειτόνισσας. Ας συμφωνήσουμε πως είναι καλύτερο να ζήσει και η δική μας η κατσίκα και του απέναντι και όχι επειδή πέθανε η δική μας να ψοφήσει και του άλλου.
Ο Αλαφούζος και η διοίκησή του μπορεί να είναι ανίκανοι ή ανήμποροι ή άσχετοι ή οτιδήποτε εσείς θέλετε να βάλετε για να κάνουν τον Παναθηναϊκό ξανά πρωταθλητή, όμως από εδώ και στο εξής έχουν κερδίσει το δικαίωμα να δείχνουν και στους άλλους πως αν θέλεις να βρεις τον αλήτη τον βρίσκεις. Να τους κάνουν να νιώσουν ντροπή για κάθε «είμαι περήφανος γι’ αυτό τον λαό», για κάθε «δεν φταίει ο κόσμος αλλά η αστυνομία» και για κάθε «δήθεν» κουβέντα που ικανοποιεί το κάφρικο αίσθημα (και όχι λαϊκό, όπως συνηθίζουμε να το λέμε) που ξεστομίζουν παράγοντες, προπονητές και ποδοσφαιριστές γιατί φοβούνται να τα βάλουν με τους αλήτες.
Η κίνηση του Παναθηναϊκού να ψάξει με λύσσα τον τύπο που πέταξε την μπύρα στον Ίβιτς, να παραδώσει κάθε στοιχείο που είχε στις αρχές, να δει τις κάμερες και τις παρακάμερες, να παλέψει για να αποβάλλει από το γήπεδό του έναν τύπο που του έκανε ζημιά αποτελεί κίνηση – σταθμό. Που οφείλει να πάρει τη διάσταση που του αρμόζει, ειδικά σε μια χώρα που η αλητεία, η βία και το καφριλίκι έχουν γίνει πλέον συνήθεια και δεν μας κάνουν εντύπωση. Ο Παναθηναϊκός επέλεξε να πάει κόντρα στο ρεύμα, ακόμα κι αν ξέρει πως πάλι εκείνος θα αποτελέσει το «πειραματόζωο», ακόμα κι αν ξέρει πως ένα κουτάκι μπύρας αποδεικνύεται χειρότερο από τα μαχαίρια και το ξύλο σώμα με σώμα 30 λεπτών που είδε όλη η Ευρώπη στον τελικό. Και καλά έκανε και το επέλεξε ως ένδειξη σεβασμού στην ιστορία του συλλόγου.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
