Συστράτευση, αλλιώς… διάλυση
Η Νίκη Μπάκουλη αναλύει όσα συνέβησαν στη Μόσχα, ορίζει το μερίδιο των ευθυνών που βαραίνουν τον Πασκουάλ αλλά και τους παίκτες, τονίζοντας ότι για κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση, αρκεί να υπάρχει και η αντίστοιχη διάθεση.
Για να είμαι ειλικρινής, περισσότερο ανυπομονώ για το επόμενο post του διοικητικού ηγέτη του Παναθηναϊκού στο Instagram, παρά για να δω πώς θα παρουσιαστεί η ομάδα στο παρκέ.
Για το δεύτερο, ξέρω ότι θα χρειαστεί χρόνος ώστε να γίνει δουλίτσα, δεδομένου του αριθμού των νέων, σε status και ηλικία, παικτών και του μπάσκετ που αρέσει στον Τσάβι Πασκουάλ. Το οποίο μπορεί να είναι αποτελεσματικό, αν φυσικά, του δοθεί χρόνος να το δουλέψει. Δεν είναι μάγος ο άνθρωπος. Προπονητής είναι και η δουλειά του αφορά όσα γίνονται στο παρκέ.
Επειδή ωστόσο, υπάρχει μια παρανόηση και επ’ αυτού, θα ήθελα να διευκρινίσω ότι ο Καταλανός μπορεί να ‘χει δώσει κάθε χρήσιμη πληροφορία στους παίκτες του και εκείνοι να μην έχουν εκτελέσει ούτε το 10%. Ποιος φταίει σε αυτήν την περίπτωση; Θα σου απαντήσω και οι δυο πλευρές: ο κόουτς γιατί δεν έχει βρει τον τρόπο να κάνει τους παίκτες του να σεβαστούν τις οδηγίες και οι παίκτες, διότι επιμένουν να σκέφτονται την προσωπική ανάδειξη (καημό, στόχο), μέσω της ομάδας -και όχι το ανάποδο ή το παράλληλο.
Πάμε όμως, πίσω στο τι γίνεται τώρα στον Παναθηναϊκό (στο παιχνίδι, έτσι;) και ποια είναι η μοναδική ένσταση που έχω, υπό τις όποιες συνθήκες: καταλαβαίνω να χάνεις σουτ, να κάνεις ένα λάθος, να, να, να. Όταν δεν παίζεις άμυνα, δεν σκυλιάζεις να κλέψεις και να τρέξεις, σημαίνει ότι δεν σε ενδιαφέρει οτιδήποτε άλλο, πέραν της πάρτης σου. Τόσο απλά, λιτά και απέριττα.
Έχεις ψυχολογικά που σου μπλοκάρουν το μυαλό και δεν μπορείς να αποδώσεις; Λύσε τα. Έχεις παράπονα; Πες τα -με τον προσήκοντα σεβασμό- και προχώρα. Για κάθε πρόβλημα, υπάρχει λύση -αρκεί να αναγνωρίσεις πως υπάρχει πρόβλημα και να μην κρύβεσαι πίσω από δικαιολογίες, ενίοτε φθηνές ή άλλους. Όταν τρως δέκα πόντους σε 4.06” προφανώς και δεν φταίει η (με το συμπάθιο) πόρνη μπάλα, το σύστημα ή ο αλήτης ο προπονητής. Φταις εσύ. Plain and simple.
Ομάδα που κάνει 7 λάθη, στην πρώτη περίοδο ξεκάθαρα δεν έχει μπει στο ματς με την απαιτούμενη συγκέντρωση. Ομάδα που δεν μπορεί να βοηθήσει τον κύριο χειριστή της να κάνει δουλειά, έχει ζητήματα ρόλων, αποδοχής αυτών και άρα “χημείας” και αποτελεσματικότητας. Ομάδα που “τρώει” εννέα πανομοιότυπα καλάθια, έχει θέμα εγωισμού, προφανώς γιατί οι παίκτες της έχουν καταλάβει πως ό,τι και αν γίνει, πάντα θα υπάρχει μια δικαιολογία να επιστρατεύσουν.
Τι κάνεις σε αυτήν την περίπτωση; Συστράτευση. Όχι διχοτόμηση. Αλλιώς έρχεται η πλήρης διάλυση.
