Ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος δεν εμφανίστηκε σαν «μεσσίας», αλλά σαν ένας άνθρωπος που θα τρέξει ένα πρότζεκτ αρχικά για τη σωτηρία του συλλόγου και στη συνέχεια για την επιστροφή στην κανονικότητα. Όμως κάποιοι φρόντισαν να τον στείλουν από ‘κει που ήρθε μέσα σε 24 ώρες.
Δεν είχε ανάγκη ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος τον Παναθηναϊκό για να διαφημιστεί. Μια φορά να πατήσεις το όνομά του στο google θα διαπιστώσεις και το επιχειρηματικό του μέγεθος και πάνω απ’ όλα πως έφτασε να διαχειρίζεται μια εταιρεία με τζίρο δισεκατομμυρίων, που τα προϊόντα της πωλούνται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Οπότε είναι άστοχες οι κατηγορίες ορισμένων πως απλά ήθελε να κάνει το… κομμάτι του για να γίνει γνωστός μέσω του Παναθηναϊκού, το brand του οποίου είναι τεράστιο και μπορεί να σου φέρει μεγάλη φήμη μέσα σε λίγη ώρα. Αν ήθελε ο Θεοδωρόπουλος να φανεί το όνομά του μέσω της ομάδας θα το είχε κάνει εδώ και χρόνια, αφού χρηματοδοτεί την ΠΑΕ όσο και όπως μπορεί κάθε χρόνο.
Ο άνθρωπος κλήθηκε πριν λίγες μέρες από τον Βασίλη Κωνσταντίνου να βοηθήσει στη δύσκολη κατάσταση, του ζητήθηκε αν έχει να παρουσιάσει ένα πλάνο σωτηρίας της ομάδας και αυτό έκανε. Ούτε έταξε λαγούς με πετραχήλια, ούτε υποσχέθηκε πως θα μπει στη διοίκηση για να σώσει μόνος του τον Παναθηναϊκό. Προφανώς και αν είχε τη δυνατότητα, θα το είχε κάνει εδώ και καιρό. Δεν ήθελε αυτό.
Από την πρώτη στιγμή το τόνισε στους ανθρώπους με τους οποίους κλείστηκε στην αίθουσα του Χίλτον. Και ζήτησε εχεμύθεια και εμπιστοσύνη. Αντί αυτών όμως είδε μέσα σε μια ώρα όλα τα λεγόμενά του όχι μόνο γραμμένα, αλλά και «παρεξηγημένα». Φουσκωμένα από παντού. Και, φυσικά, είδε μεγάλη αμφισβήτηση όσον αφορά το πλάνο που κατέθεσε.
Είμαι της άποψης πως έτσι κι αλλιώς το πλάνο του mr. Chipita έμπαζε. Και δεν ήταν εύκολα πραγματοποιήσιμο. Επί της ουσίας ήθελε μια νέα «Συμμαχία», όμως χρειαζόταν χρόνος για ένα σωρό πράγματα: πως θα μπουν τα χρήματα απ’ τον κόσμο, που θα μπουν, τι θα γίνει με το ΔΣ που βάσει καταστατικού δεν μπορεί να αλλάξει άμεσα, πόσα χρήματα θα βάλει ο ίδιος, ποιοι θα βγουν μπροστά για να προχωρήσουν μια καμπάνια για τον κόσμο. Όλα αυτά απαιτούν χρόνο και ο Παναθηναϊκός χρόνο δεν έχει.
Όμως δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε για όλα αυτά. Ο άνθρωπος είχε μια ιδέα, καλή ή κακή λίγη σημασία έχει. Την είχε και την κατέθεσε. Και αμέσως μετά είδε παλαίμαχους ποδοσφαιριστές να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος κλήθηκε και ποιος όχι στη συνάντηση και άλλους να μιλούν για δήθεν συνεργάτες του που θα βάλουν εκατομμύρια. Δηλαδή αν έκανε και δεύτερη συνάντηση με τους ίδιους ανθρώπους τι θα διάβαζε;
Ο οργανισμός του Παναθηναϊκού έβαλε για ακόμα μια φορά αυτογκόλ. Όπως έχει κάνει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Και τούτη τη φορά δεν έφταιξε ούτε ο κόσμος, ούτε τα media, που συνήθως είναι οι εύκολοι στόχοι. Τα media κράτησαν χαμηλά την μπάλα και ο κόσμος απλώς αγωνιούσε πάνω από έναν υπολογιστή για να δει μήπως και τελικά υπάρξει ελπίδα μέσω του Θεοδωρόπουλου.
