Ο Γιαν Μικάελσεν με αφορμή όσα έγιναν στο ντέρμπι της Τούμπας μίλησε σε ιστοσελίδα της χώρας του του για το ελληνικό ποδόσφαιρο και θυμήθηκε τη Ριζούπολη το 2003.
Αναλυτικά όσα είπε ο παλαίμαχος Δανός ποδοσφαιριστής στην Ekstra Bladet:
«Πέρασα ωραία εκεί κάτω. Τώρα που τα σκέφτομαι, είναι καλό που δεν ήμουν 19 όταν πήγα. Οι Έλληνες είναι ιδιαίτερα συναισθηματικοί. Είναι απίστευτα παθιασμένοι. Συχνά αισθανόμουν πως οι ποδοσφαιριστές ήταν αναστατωμένοι για κάτι που σχετιζόταν με κάτι που συνέβη στον σύλλογο ή με τα Media. Ήταν τόσο αναστατωμένοι που μερικές φορές χρειαζόταν να ρωτήσω αν θα αγωνιστούμε την Κυριακή. Όταν ρώταγα την επόμενη μέρα, όμως, μου έλεγαν πως εντάξει δεν ήταν τόσο άσχημα τα πράγματα τελικά. Ποτέ δεν είχα κάποια εμπειρία με όπλα, αλλά στις μέρες μου ήταν ένας πρόεδρος στον Πανιώνιο που ήταν κάτι σας αρχηγός της… Μαφίας και τελικά είχε μια μεγάλη τιμωρία.
Υπάρχει μια άναρχη αγορά εκεί κάτω ουσιαστικά, προσελκύοντας μεγάλους τύπους που θέλουν αναγνώριση μέσω των Μέσων και της εξουσίας. Πάντα υπήρχαν τέτοια φαινόμενα. Ίσως τώρα να είναι ευκολότερα όμως, λόγω της δύσκολης οικονομικής κατάστασης που συνεχίζεται. Υπήρχε μεγάλη πίεση στους δικαστές. Αλλά και στις ομάδες που έπαιζαν εκτός έδρας. Ο κόσμος ήταν μόλις μισό μέτρο απ’ τον αγωνιστικό χώρο. Είχα δει τον Ριβάλντο να καλύπτεται από αναπτήρες, κέρματα, μέχρι και τηλέφωνα! Ίσως να ήταν ένας απ’ τους λόγους που κι εμείς ήμασταν τόσο δυνατοί εντός έδρας (γέλια).
Για το ντέρμπι της Ριζούπολης: «Πριν απ’ το παιχνίδι αρκετοί παίκτες μας χτυπήθηκαν από πυραύλους (σ.σ. στυλό-φωτοβολίδες). Έπρεπε να κάνουμε ζέσταμα στον κύκλο του κέντρου για να αποφύγουμε να χτυπηθούμε και οι υπεύθυνοί τους δεν έκαναν τίποτα. Το πρώτο τέταρτο δεν μπορούσαμε ούτε να βρούμε ο ένας τον άλλο. Χάσαμε 3-0 και ο πρόεδρός τους μας αποκάλεσε “κότες” μετά το ματς. Την επόμενη μέρα οι ίδιοι μας οι οπαδοί που ήταν δυσαρεστημένοι, ήρθαν στο προπονητικό κέντρο και έσπασαν τα αυτοκίνητά μας.
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο: «Ένας οπαδός είχε δολοφονηθεί με μαχαίρι και υπήρχε διακοπή στο πρωτάθλημα για λίγο χρονικό διάστημα. Παίζαμε κάποιες φορές σε μικρά γήπεδα 3.000-5.000 θεατών. Οι μισοί απ’ αυτούς ήταν αστυνομικοί. Όπως είχε αποδειχθεί, κάποιες φορές ήταν απαραίτητο αυτό. Φοβάμαι πως όταν πηγαίνει η προσοχή μας στο Ελληνικό ποδόσφαιρο, σκεφτόμαστε τα σκάνδαλα. Αυτό σημαίνει υποτίμηση του πόσο καλό ποδόσφαιρο παίζουν εκεί κάτω. Ουσιαστικά… πυροβολούν το σήμα του ποδοσφαίρου τους με όσα συμβαίνουν».
