Η Άσπα Καλαμπάκου μιλάει στο panathinaikos24.gr για την επιστροφή στη μεγάλη της αγάπη, τον μοναδικό στόχο στη σεζόν που έρχεται και την προσπάθεια που γίνεται στο μπάσκετ γυναικών του Συλλόγου από τη νέα διοίκηση - «Οικογενειακό... κειμήλιο ο Παναθηναϊκός για μένα».
Η Άσπα Καλαμπάκου αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό πριν από δύο χρόνια και επέστρεψε φέτος για να συνδράμει, ώστε η ομάδα να ανέβει πάλι στα σαλόνια της Α1.
Η 25χρονη μπασκετμπολίστρια μιλάει στο panathinaikos24.gr για την «οικογένεια» της, όπως αποκαλεί τον Παναθηναϊκό και για τη νέα προσπάθεια που γίνεται.
Από μικρή στα «πράσινα» γήπεδα λόγω του πατέρα της, Ντίνου Καλαμπάκου ( πρώην αθλητής του Παναθηναϊκού και πλέον ασχολείται με την προπονητική) και της μητέρας της, Λίλας Χατζηορίδου (από τις καλύτερες αθλήτριες μπάσκετ του Παναθηναϊκού)
Η όμορφη, αλλά πάνω από όλα ικανή αθλήτρια ήρθε στον Παναθηναϊκό για να μείνει.
Αναλυτικά όσα είπε στο Panathinaikos24.gr:
«Οικογένεια μου ο Παναθηναϊκός – Μοναδικός και αδιαπραγμάτευτος στόχος η άνοδος»
Για το πώς αισθάνεται που επέστρεψε στον Παναθηναϊκό: «Νιώθω πολύ ωραία που θα αγωνιστώ για δεύτερη φορά με τη φανέλα του Παναθηναϊκού, καθώς έχω πολύ καλές αναμνήσεις από το πρώτο μου πέρασμα. Ο Παναθηναϊκός αποτελεί εξαίρεση σε μια περίοδο που τα πράγματα στο Γυναικείο μπάσκετ είναι ιδιαίτερα δύσκολα. Στην πρώτη μου θητεία στο «τριφύλλι» ειχαμε ένα πολύ καλό τιμ τόσο σε επίπεδο συμπαικτριών όσο και από πλευράς τεχνικών. Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που όπως και να το κάνουμε φέρετε επαγγελματικά και «οικογενειακά». Νιώθω ότι επέστρεψα στο σπίτι μου».
Για τον στόχο της φετινής χρονιάς: « Ο στόχος της φετινής χρονιάς είναι ξεκάθαρος. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο στο μυαλό όλων πέρα από την άνοδο. Και εγώ και η Μούλη και η Σλούκα, που υπήρξαμε και παλαιότερα στον Παναθηναϊκό, γνωρίζουμε ότι όλα λειτουργούν επαγγελματικά. Όλες ξέραμε ότι όταν παίζεις στον Παναθηναϊκό, πρέπει να συμπεριφέρεσαι σαν να παίζεις σε μία ομάδα της Α1 των Ανδρών.
Ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός έχει αλλάξει σελίδα με την νέα διοίκηση του Δ.Γιαννακόπουλου και έτσι υπάρχουν πλέον πολλοί άνθρωποι που ασχολούνται και ενδιαφέρονται για την ομάδα.
Ο στόχος είναι απόλυτα ξεκάθαρος. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να ανέβει κατηγορία, δεν είναι κάτι που αν καταφέρουμε θα το κάνουμε. Για μένα το να ανέβουμε αποτελεί ένας προσωπικός στόχος δεν είναι θέμα θέλησης μόνο, είναι θέμα πρέπει».
«Επαγγελματική δουλειά στον Παναθηναϊκό – Ομάδα με ιστορία και όραμα»
Για τον Παναθηναϊκό σε σχέση με τις υπόλοιπες ομάδες του Γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα και τι την έπεισε να επιστρέψει: «Γενικότερα η κατάσταση στο Γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα δεν είναι καλή. Σε άλλες ομάδες ακόμα και της Α1 δεν υπάρχουν στόχοι ούτε άνθρωποι που να ενδιαφέρονται και να ασχολούνται επαγγελματικά. Αυτό το χω ζήσει αρκετά και αυτή η κατάσταση με έχει κουράσει τόσο πολύ.
Είχα απογοητευτεί πολύ και βλέπω τον Παναθηναϊκό σαν συναισθηματική σανίδα σωτηρίας για μένα, για ότι κάνω τόσα χρόνια. Είναι πολύ βασικό ότι βλέπω μία ομάδα που έχει στόχους, υπάρχει θέληση και θέλει να λειτουργεί επαγγελματικά. Όταν σε αντιμετωπίζουν σοβαρά και συ από πλευράς σου συμπεριφέρεσαι σωστά. Όλα αυτά τα θετικά χαρακτηριστικά ήταν που με έπεισαν να επιστρέψω στην ομάδα του Παναθηναϊκού.
Ο Παναθηναϊκός είναι μία μεγάλη ομάδα με σπουδαίο όνομα και μεγάλη ιστόρια. Το «τριφύλλι» για μένα αποτελεί οικογενειακό κειμήλιο . Υπάρχει όραμα, υπάρχει στόχος για τις επόμενες χρονιές. Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού που μίλησα μου πέρασαν κάτι πολύ αισιόδοξο και μ έδειξαν ότι προσπαθούν να φτιάξουν κάτι καλό, κάτι που και εγω το είχα ανάγκη».
«Μας δίνει ώθηση ο κόσμος – Οικογενειακό «μικρόβιο» το μπάσκετ»
Για τον κόσμο του Παναθηναϊκού: «Ο κόσμος του Παναθηναϊκού είναι δίπλα σ’ όλα τα αθλήματα και όλα τα σπορ. Στην προηγούμενη θητεία μου το γήπεδο ήταν πάντα γεμάτο. Οι οπαδοί ήταν πάντα εκεί για να μας υποστηρίξουν και για να μας βοηθήσουν. Είναι ένα τρομερό συναίσθημα να μπαίνεις σ’ ένα γήπεδο που είναι γεμάτο μιας και σου δίνει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση να κάνεις αυτό που αγαπάς. Είναι πολύ σημαντικό το γεγονός αυτό καθώς διαφέρει πολύ να μπαίνεις σ’ ένα γήπεδο που είναι γεμάτο με το να βρίσκεσαι σ’ ένα που είναι μόνο οι γονείς σου ας πούμε. Ειδικά τώρα, που η ομάδα ξαναγεννιέται με τη νέα διοίκηση, πιστεύω και ελπίζω ότι οι οπαδοί θα είναι δίπλα μας. Τώρα τους χρειαζόμαστε πιο πολύ από ποτέ για να φτάσει πάλι η ομάδα εκεί που ήταν»
Για το αν την επηρέασε η οικογένεια της στο να ασχοληθεί με το μπάσκετ: «Η μητέρα και ο πατέρας μου ασχολούνταν με το μπάσκετ. Η μητέρα μου αγωνίστηκε για 10 χρόνια στον Παναθηναϊκό και μάλιστα ήταν αρχηγός. Από μικρή ήμουν στα γήπεδα και σίγουρα το οικογενειακό «μικρόβιο» συνέβαλε στο να επιλέξω το άθλημα αυτό. Θα μπορούσα να ασχοληθώ και με άλλα αθλήματα γιατί από μικρή έκανα διάφορα, όπως στίβο, τέννις και μπαλέτο. Παρόλα αυτά το μπάσκετ δεν το άφηνα ποτέ. Μπορεί να ήταν ότι έτρεχα με τους γονείς μου στα γήπεδα από μικρή σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μ’ άρεσε πολύ. Σίγουρα το μπάσκετ είναι κάτι που αγαπάω και δεν έχω σκοπό να το αφήσω. Γι’ αυτό και προσπαθώ και να μην το αφήσω. Με το μπάσκετ εκτονώνομαι κλαίω, γελάω ».
