Ένας από τους πιο πιστούς διαχρονικούς «στρατιώτες» του Παναθηναϊκού είναι ο τιμ μάνατζερ της ανδρικής ομάδας βόλεϊ του «τριφυλλιού» Ρούλης Αγραπιδάκης.
Αναλυτικά η αναφορά του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού:
Ένας από τους πιο πιστούς διαχρονικούς «στρατιώτες» του Παναθηναϊκού είναι ο τιμ μάνατζερ της ανδρικής ομάδας βόλεϊ του «τριφυλλιού» Ρούλης Αγραπιδάκη
Αυτό που είναι λιγότερο γνωστό και με διακριτικότητα το…έκρυβε επιμελώς ο «πράσινος» άλλοτε πρωταθλητής, είναι ότι από την πρώτη ημέρα που πήγε στον ΠΑΟ το 1969 μέχρι και την ημέρα που έφυγε το 1981 φορούσε το νούμερο 13, τιμής ένεκεν της Θύρας των οργανωμένων του Συλλόγου!
Ο Αγραπιδάκης μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη είναι οι δύο…μακροβιότεροι αθλητές που Συλλόγου που φόρεσαν το νούμερο 13
Ο αξιαγάπητος «πράσινος» ειδήμων του βόλεϊ γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1947 στον Κολωνό (με καταγωγή από τη Ζάκυνθο) και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την έφεση του στην πετοσφαίριση και το 1962 τον είδαν οι άνθρωποι του Νηρέα Κολωνού αγωνιζόμενο και έσπευσαν να τον κλείσουν. Μάλιστα προσέφερε τα μέγιστα ώστε να ανέβει η ομάδα από τα τοπικά στην Α1 Κατηγορία.
Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι ο Ρούλης Αγραπιδάκης έπαιζε παράλληλα και σέντερ φορ στα τσικό του Αττικού που φυσικά είχε πράσινα χρώματα και πράσινο τετράφυλλο.
Η «τρέλα» του με τον ΠΑΟ ξεκινάει πριν γίνει μέλος του και ο ίδιος εξιστορεί στο www.panathinaikos1908.gr «Παναθηναϊκός ήμουν από μικρό παιδάκι καθώς ο Κολωνός ήταν μια πράσινη γειτονιά. Τα περισσότερα παιδιά στην παρέα ήμασταν φίλαθλοι του ΠΑΟ και πηγαίναμε με τα πόδια στο γήπεδο στη Λεωφόρο, παρότι ήμασταν μικροί, καθώς οι αγώνες ξεκινούσαν στις 2.30 το μεσημέρι.
Εμένα πάντα μου έκαναν εντύπωση οι οπαδοί που ήταν στο πέταλο της Λεωφόρου καθώς ήταν οι πιο ζωηροί και ήθελα να είμαι ένας από αυτούς. Λίγο αργότερα ιδρύθηκε και επίσημα η Θύρα 13 και παρακολουθούσα από εκεί τους εντός έδρας αγώνες».
Σε ηλικία 22 ετών ο Ρούλης Αγραπιδάκης πήρε μεταγραφή στον αγαπημένο του Παναθηναϊκό και αναφέρει «Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού με είχαν εντοπίσει από το 1967 περίπου και με το που ανέβηκε ο Νηρέας στη μεγάλη κατηγορία, ήρθε ο κύριος Μαντζαβελάκης και με ζήτησε επίσημα.
Η χαρά μου φυσικά ήταν τεράστια και ένα από τα πρώτα πράγματα που ρώτησα είναι αν είχε κανένας το νούμερο 13 στην ομάδα και ότι θα το ήθελα.
Η αιτία φυσικά ήταν η Θύρα 13 και το γούσταρα σαν νούμερο αφού συνέχισα να παρακολουθώ από εκεί τους αγώνες. Έκτοτε η διαδικασία πήγαινε αυτόματα για τα επόμενα χρόνια καθώς δεν άφησα ποτέ το νούμερο 13 από τη φανέλα».
Σε αυτό το διάστημα έζησε μεγάλες στιγμές οι οποίες μένουν χαραγμένα βαθιά στην καρδιά του και δεν τις αλλάζει με τίποτα. Συγκεκριμένα ο Ρούλης Αγραπιδάκης σήκωσε έξι πρωταθλήματα Ελλάδας (1970, 1971, 1972, 1973, 1975, 1977) ενώ το 1980 ήταν από τα βασικά στελέχη της ομάδας που κατέλαβε τη δεύτερη θέση στο κύπελλο Κυπελλούχων.
Επιπλέον τη δεκαετία (1967-1977) ο Ρούλης Αγραπιδάκης μέτρησε και περίπου 80 συμμετοχές με την Εθνική Ελλάδας.«Είναι τόσα πολλά αυτά που έχω ζήσει στον Παναθηναϊκό και εγώ χρωστάω σε αυτόν και όχι αυτός σε μένα. Για μένα έπαιξε ρόλο το συναίσθημα σε όλη την καριέρα μου και για αυτό και έμεινα στον Παναθηναϊκό και μόνο.
Ενδεικτικά θυμάμαι τα ταξίδια μας στη Θεσσαλονίκη που πηγαίναμε Σαββατοκύριακο και παίζαμε δύο αγώνες. Τότε ο Σύλλογος ήταν μια μεγάλη οικογένεια με ήθος και είχαμε στενές σχέσεις με όλα τα τμήματα αφού πηγαίναμε και βλέπαμε ο ένας τα ματς του άλλου. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, .πόλο και τα γυναικεία τμήματα.
Τα παιδιά του βόλεϊ είχαμε πάντα καλή αντιμετώπιση και θυμάμαι τον αξέχαστο Παύλο Γιαννακόπουλο να έχει πάντα μια καλή κουβέντα για όλους μας, να μας προσέχει και να μας ρωτάει αν χρειαζόμαστε κάτι.
Θέλω να πω ότι επειδή έμεινα τόσα χρόνια στην ομάδα δεν σημαίνει ότι ήμουν το …πρώτο βιολί καθώς υπήρχαν πολλού και σπουδαίοι συμπαίκτες όπως οι Γεωργαντής, Κολλιόπουλος, Ηλιόπουλος κ.α.
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι όταν παίξαμε το 1980 στο κύπελλο Κυπελλούχων και βγήκαμε δεύτεροι ήμασταν γηγενείς ενώ η Ιταλική Πανίνι έπαιζε με δύο ξένους». Μετά την πλούσια καριέρα του στον Παναθηναϊκό ο Ρούλης Αγραπιδάκης έπαιξε στην Κηφισιά και στου Παπάγου ενώ υπήρξε και προπονητής του ΖΑΟΝ.
Από κει και πέρα ο Αγραπιδάκης βρισκόταν πάντα δίπλα στον Παναθηναϊκό και από το 2004 έχει εκτελέσει αρκετές φορές χρέη τιμ μάνατζερ στο «τριφύλλι» όπως και στην Εθνική ομάδα.
Ολοκληρώνοντας την καταπράσινη περιγραφή του ο Ρούλης υπογράμμισε «Πάντα ήμουν δίπλα στον Παναθηναϊκό ακόμα και όταν έφυγα και είχα ταξιδέψει ως φίλαθλος στα φάιναλ φορ του Παρισίου και της Θεσσαλονίκης στο μπάσκετ. Τέλος, αναφορικά με το…13 χαίρομαι γιατί τώρα το φοράει ο Χαράλαμπος Ανδρεόπουλος και είμαι ήσυχος γιατί βρίσκεται σε …καλά χέρια»
