Αν θέλουμε να δούμε καθαρά αγωνιστικά το παιχνίδι, τότε ναι, ο Παναθηναϊκός ήταν κακός. Έκανε μιάμιση φάση απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννενα και έχασε τελικά με 1-0 ένα παιχνίδι, που στην καλύτερη περίπτωση θα μπορούσε να πάρει μία ισοπαλία.
Εκτός της κακής εικόνας της ομάδας στο δημιουργικό κομμάτι, είχε και δύο αναγκαστικές αλλαγές στο 20′. Ο Κουλιμπαλί έπαθε άλλη μία θλάση από τις πολλές στο 7′ και βγήκε από το παιχνίδι με τον Παντελάκη να μπαίνει στην θέση του και ο Ινσούα στο 15′ έφαγε μία αγκωνιά-θάνατο από τον Σκόνδρα και έφυγε με πρησμένο το ζυγωματικό από το γήπεδο.
Ο Κομίνης, όχι μόνο δεν έδειξε κίτρινη κάρτα, αλλά δεν έδωσε ούτε φάουλ, αποδεικνύοντας ότι οι διαιτητές αντιμετωπίζουν τον Παναθηναϊκό σαν μία μικρομεσαία ομάδα, χωρίς ίχνος σεβασμού. Οι αλλαγές στέρησαν έναν έμπειρο παίκτη, όπως τον Ινσούα, από την ομάδα, η οποία φάνηκε να ψάχνεται στο πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο ημίχρονο το 3-4-3 έγινε 3-5-2, φάνηκε ο Παναθηναϊκός κάπως να ξυπνάει, αλλά δεν είχε παραγωγή φάσεων. Και στην δεύτερη καλή στιγμή του ΠΑΣ, που η άμυνα του Παναθηναϊκού ήταν ανοργάνωτη, ο Αθανασιάδης νίκησε τον Μαυρομάτη στον αέρα και έκανε το τελικό 1-0.
Σκορ-μαχαιριά για την ψυχολογία του κόσμου, που δεν αντέχει την ομάδα του να την βλέπει να χάνει συνέχεια. Ο Άλτμαν θα μπορούσε να ισοφαρίσει στο 87′ στη μοναδική μεγάλη ευκαιρία, αλλά στην ουσία δεν θα άλλαζε τίποτα. Όπως και στην ουσία δεν θα άλλαζε τίποτα, αν ο Παναθηναϊκός αντί να χάσει 1-0 κέρδιζε με το ίδιο σκορ.
Η ομάδα στον πρώτο γύρο έκανε υπέρβαση με βάση το ρόστερ. Έκτοτε, ήρθαν τραυματισμοί, ήρθαν απουσίες, όπως και το ντεφορμάρισμα των παικτών, ενώ λύσεις στο ρόστερ δεν υπάρχουν. Όσοι σήμερα τα βάζετε με τον Δώνη, τον Μαυρομάτη, η οποιονδήποτε άλλο είστε άδικοι. Ο Γιώργος Δώνης έφτιαξε μία ομάδα, που στην αρχή της σεζόν οι περισσότεροι έλεγαν, ότι θα πέσει και παρά την κακή της πορεία στο δεύτερο γύρο με τους βαθμούς, που έχει πάρει στο γήπεδο, είναι ακόμα στον στόχο για την πεντάδα. Όλοι εσείς, που τώρα κατηγορείτε, στον πρώτο γύρο λέγατε “μπράβο” στον Δώνη, για την απόφαση να δώσει παιχνίδια στα νέα παιδιά. Αυτό έχει και τις επιπτώσεις του.
Κάποια στιγμή αυτά τα παιδιά, που δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν συνέχεια, θα περάσουν την κάμψη τους. Αυτή ήρθε, ενώ πλέον η ομάδα δεν έχει την ρέντα, που είχε στον πρώτο γύρο. Τα πάντα τις στραβώνουν. Ο Μαυρομάτης θα κάνει λάθη μέχρι να μάθει, δεν γίνεται διαφορετικά. Οι πιο έμπειροι και οι ξένοι έχουν περισσότερη ευθύνη, για το γεγονός, ότι τώρα δεν βοηθάνε την ομάδα. Ξαναλέω, όμως, ότι συνολικά μέσα στη χρονιά το ποδοσφαιρικό τμήμα κάνει ότι μπορεί, για να πετύχει, ότι καλύτερο μπορεί.
Η πραγματικότητα είναι μία. Ο Παναθηναϊκός ήταν κάποτε μεγάλη ομάδα. Όσο μένει η διοίκηση Αλαφούζου ο σύλλογος θα μικραίνει και η ομάδα δεν θα σηκώσει κεφάλι αν δεν την αναλάβει κάποιος, που νιώθει το μεγαλείο του συλλόγου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ακόμα και στην πεντάδα να μπει η ομάδα και να σβήσει την ευρωπαϊκή ποινή, ο Παναθηναϊκός δεν πρόκειται να γίνει και πάλι πρωταγωνιστής, όπως τον θέλουν οι φίλοι του (που τώρα έχουν πάθει κατάθλιψη, αν δεν φύγει ο Αλαφούζος και να έρθει κάποιος που να γουστάρει τον σύλλογο. Οπότε αφήστε τον Δώνη \, τον Μαυρομάτη και όλα τα παιδιά, που κάνουν ότι μπορούν με τα λάθη τους και τα σωστά τους και δείτε ότι το πρόβλημα είναι διοικητικό. Πάρτε το απόφαση, ότι με τον Αλαφούζο ο Παναθηναϊκός θα καθιερωθεί, ως μία ομάδα που στην καλύτερη θα παλεύει για να βγει στην Ευρώπη.
*Αν ήμουν στην θέση του Νίκου Νταμπίζα, αύριο θα φώναζα τον Κουλιμπαλί και θα του έλεγα «η ομάδα δεν μπορεί να σε περιμένει άλλο, δεν ισχύει η πρόταση που σου κάναμε, το καλοκαίρι είσαι ελεύθερος». Ο Κουλιμπαλί έχει πάθει τριπλάσιες θλάσεις στη καριέρα του από τις σωστές σέντρες που έχει βγάλει. Στο καλό και να μας γράφει, ας πάει στην… Μπαρτσελόνα να συνεχίσει την καριέρα του. Στον Παναθηναϊκό δεν έχει να προσφέρει τίποτα άλλο.
*Αυτοί, που έβρισαν στα Γιάννενα τον Σαραβάκο και τον Νταμπίζα είναι εχθροί του ποδοσφαίρου. Σε άλλα γήπεδα και από τους δύο παίρνουν αυτόγραφα, στα Γιάννενα βρέθηκαν κάποιοι… ανιστόρητοι να τους βρίσουν. Αυτό και μόνο δείχνει το πόσοι φτηνοί και κομπλεξικοί είναι οι συγκεκριμένοι σαν άνθρωποι.
