Ένα θαύμα, που δεν ΞΑΝΑΓΙΝΕΤΑΙ!

Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για το έπος της Πορτογαλίας, τις πράσινες βάσεις εκείνης της Εθνικής και τα εγκλήματα που ακολούθησαν.

15 χρόνια πέρασαν από την μεγαλύτερη στιγμή του ελληνικού αθλητισμού. Την κατάκτηση του Euro  στο ποδόσφαιρο από την Εθνική Ελλάδας.  Ένα θαύμα, που είμαστε ευλογημένοι, όσοι το ζήσαμε και δεν πρόκειται να ξαναγίνει, όσα χρόνια και αν περάσουν. Χρωστάμε πολλά ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά της Εθνικής, που μας έκαναν περήφανους, μας έβγαλαν στους δρόμους και έγραψαν με χρυσά γράμματα τα ονόματά τους στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό, που έκανε η Εθνική Ελλάδας στο ποδόσφαιρο το 2004 δεν συγκρίνεται με καμία άλλη επιτυχία του ελληνικού αθλητισμού σε ομαδικό επίπεδο. Είναι κάτι, που έγινε και δεν θα ξαναγίνει. Είναι κάτι, που τώρα το θυμόμαστε και μοιάζει με όνειρο. Ότι και να πεις, για το θαύμα του 2004 είναι λίγο. Αυτή η ομάδα προχώρησε, διότι είχε παίκτες με προσωπικότητα και έναν προπονητή-νικητή, που έβαλε τον πήχη ψηλά, έκανε τους παίκτες να το πιστέψουν και όσο ….έτρωγαν τους άνοιγε η όρεξη.

Κομβικό παιχνίδι δεν ήταν η νίκη επί της Πορτογαλίας στην πρεμιέρα, αλλά η ήττα με 2-1 από την Ρωσία και το γκολ του Βρύζα, που μας πέρασε στην επόμενη φάση.

Ηταν το μοναδικό παιχνίδι στο τουρνουά, που η Εθνική μας δεν μπήκε καλά, αλλά το γκολ του Βρύζα και η διαφορά τερμάτων της έδωσε την πρόκριση για την επόμενη φάση και από εκεί και πέρα την ξέρουμε την κατάληξη. Προκρίσεις με την Γαλλία και την Τσεχία ,  τελικός με την Πορτογαλία, νέα νίκη με 1-0 με το γκολ του Χαριστέα και όλοι στον έβδομο ουρανό.

Αυτό, που έγινε το 2004 γίνεται, μόνο μία φορά. Και αυτή η Εθνική, ήταν η κορυφαία Εθνική όλων των εποχών, όχι διότι πήρε το τρόπαιο, αλλά διότι μετά από αυτή την επιτυχία, για μία 10ετία, έμεινε σε υψηλό επίπεδο με συμμετοχές σε τελικές διοργανώσεις Euro, Μουντιάλ με προκρίσεις στους «8» και «16» αντίστοιχα. Τώρα, που βλέπουμε και ζούμε την σημερινή Εθνική καταλαβαίνουμε, πόσο σπουδαία πράγματα πέτυχε η τότε Εθνική  και με τον Ρεχάγκελ και με τον Σάντος.

Ευλογημένοι, όσοι ζήσαμε αυτή την Εθνική και την μαγική βραδιά της 4ης Ιουλίου 2004, ευλογημένοι και σαν Έλληνες, που είχαμε στον πάγκο της Εθνικής τον Ρεχάγκελ και τον Σάντος, προπονητές που ήταν πολυτέλεια να είναι στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

*Εγκλημάτισε η ΕΠΟ του Σαρρή, που έδιωξε τότε τον Φερνάντο Σάντος και χάσαμε την ευκαιρία να συνεχίσουμε να έχουμε μία Εθνική, που θα έχει παρουσία σε τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Οι opinion makers του Σαρρή τότε προσπάθησαν να κάνουν το… άσπρο-μαύρο και να δικαιολογήσουν το «έγκλημα», αλλά η ιστορία απέδειξε πόσο κακό έκαναν και εκείνοι τότε με την …κάλυψη στον Σαρρή, αλλά συνεχίζουν τώρα να κάνουν την ίδια δουλειά για άλλους…

*Η βάση της Εθνικής του 2004 ήταν από τον Παναθηναϊκό, που έκανε πορείες στην Ευρώπη, αλλά πρωτάθλημα στην… Ελλάδα του… απαγόρευαν να πάρει.