Ο Νικόλας Βασιλαράς γράφει για το μοναδικό πράγμα που αυτή τη στιγμή δίνει όραμα στον κόσμο του τριφυλλιού, δηλαδή την κατασκευή νέου γηπέδου.
Εννοείται πως κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει αν θα έχει happy end η νέα προσπάθεια του Γιαννακόπουλου μπας και βρεθεί μια λύση – συνολικά – για τον Παναθηναϊκό. Θα μπορούσε μάλιστα κάποιος να πει πως όσο πιο πολύ συγκρατημένος είσαι τόσο περισσότερο θα χαρείς αν γίνει και λιγότερο θα στενοχωρηθείς αν (ξανά) χαλάσει.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω ΕΝΑ είναι το μόνο σίγουρο. Πως σε μια περίοδο γενικότερης άρνησης για τους πάντες και τα πάντα, σε μια περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία των Παναθηναϊκών δεν θέλει – γιατί δεν αντέχει – να ασχοληθεί με οτιδήποτε αφορά τον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας βρέθηκε ξανά όραμα και ελπίδα. Υπάρχει κάτι να ασχοληθείς, έχεις κάτι να περιμένεις ρε αδερφέ. Γιατί αν είναι να περιμένεις να ανανεώσει ο Μπουζούκης ή να κάνουμε την πρώτη μεταγραφή… κλάφτα χαράλαμπε. Ασχετα αν αργά ή γρήγορα το πιθανότερο είναι πως θα γίνουν κι αυτά.
Ξαναλέω πως ακόμη είναι πολύ νωρίς για να ανοιγόμαστε. Να τελειώσουμε και με τις εκλογές, να ξεκαθαρίσει οριστικά και αμετάκλητα το πολιτικό τοπίο και εν συνεχεία να δούμε πόσες από τις ένα σωρό υποσχέσεις είναι τελικά υλοποιήσιμες και δεν έγιναν, ως συνήθως, για τις ψήφους.
Σε κάθε περίπτωση αυτό που οφείλουμε να παραδεχτούμε είναι ότι για τα δεδομένα της εποχής το θέμα του γηπέδου έχει τρέξει ΠΟΛΥ. Ο Γιαννακόπουλος φρόντισε να κάνει ραντεβού με όλους, να δεσμεύσει τους προηγούμενους και τους επόμενους στην κυβέρνηση, μα πάνω απ’ όλα να βρει καλό σημείο επαφής με τον Μπακογιάννη. Και αν θέλετε τη γνώμη μου ο τρόπος με τον οποίο βλέπει ο νέος δήμαρχος Αθηναίων το θέμα του γηπέδου μπορεί να μας κάνει να αισιοδοξούμε ένα κλικ παραπάνω από το προβλεπόμενο. Περισσότερα θα ξέρουμε μετά την επικείμενη νέα συνάντησή τους και τις σχετικές δημόσιες τοποθετήσεις που θα γίνουν.
Είναι επίσης σαφές πως μπορεί ο Γιαννακόπουλος να έθεσε τρεις προϋποθέσεις για να προχωρήσει η πρόταση του, το άλφα και το ωμέγα ωστόσο είναι το γήπεδο. Χωρίς αυτό δεν πας πουθενά, αντιθέτως σε περίπτωση που μπει το νερό στο αυλάκι ΟΛΑ γίνονται. Αν (ξανά) θέλετε τη γνώμη μου σαφώς και το να συγκεντρωθούν με τα σημερινά δεδομένα 20 εκατομμύρια από τον κόσμο είναι… πολύ καλό για να είναι αληθινό.
Σε περίπτωση όμως που η προοπτική του γηπέδου πάψει να είναι προοπτική αλλά πραγματικότητα το έργο θα αλλάξει και ο Παναθηναϊκός θα γίνει εκ νέου ελκυστικός για ανθρώπους που αυτή τη στιγμή αποκλείεται να ασχοληθούν και να διαθέσουν χρόνο, χρήμα ή και τα δύο μαζί. Όσο για το κομμάτι του Αλαφούζου νομίζω ότι έτσι όπως θα τρέξουν οι εξελίξεις… δεν θα ρωτηθεί καν αν δέχεται ή αν θέλει κάτι. Αλλωστε, όπως λένε όσοι τον εκπροσωπούν, υποτίθεται πως και ο ίδιος ψάχνεται σαν τρελός να φύγει. Επομένως του δίνεται η ευκαιρία να το κάνει και μάλιστα όχι νύχτα και από την πίσω πόρτα αλλά κανονικά. Επομένως θα είναι και κουτό να προσπαθήσει να σαμποτάρει την αλλαγή και… ανέφικτο.
Πάμε παρακάτω για να το κλείσουμε κιόλας. Μακάρι να μπορούσαμε αυτή την περίοδο να συζητήσουμε ότι συζητάνε και οι άλλοι… φυσιολογικοί αλλά είναι αδύνατον. Όταν είσαι η μόνη ομάδα στην κατηγορία που ακόμα δεν έχεις κάνει μεταγραφή, όταν δεν έχεις ανανεώσει ούτε τους πιτσιρικάδες που αποδεδειγμένα σου κάνουν και τους θέλεις ή δεν μπορείς να σπάσεις τα συμβόλαια όσων είναι εκτός πλάνων τι να λέμε… Εδώ έγινε η κλήρωση και αντί να κοιτάμε, όπως παλιά, με ποιον παίζουμε τελευταία αγωνιστική και που θα κάνουμε… γύρο του θριάμβου οι περισσότεροι δεν πρέπει να ξέρουν ούτε πότε έχουμε πρεμιέρα και με ποιον. Και δεν το λες και παράλογο. Θα το έλεγες αν ήταν η πρώτη χρονιά της κρίσης. Εδώ μιλάμε σχεδόν για δεκαετία. Πόσα να αντέξεις και για πόσο;
ΥΓ: Είναι τέτοιο το χάλι μας που δεν έχουμε τα μούτρα ούτε να τους γλεντήσουμε. Ο Ολυμπιακός λέει διαμαρτύρεται για την ΕΡΤ. Μεγαλύτερο ανέκδοτο και από τις διαμαρτυρίες για την διαιτησία.