Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για τον ασταμάτητο Παναθηναϊκό που δεν... είδε καν τη Λάρισα, τα δύο γκολ που ήταν λίγα, την αμυντική γραμμή που τον οδηγεί στις νίκες και τα τρία πέναλτι που έπρεπε να ήταν τέσσερα.
Όσο η άμυνά του θα λειτουργεί κατ’ αυτό τον τρόπο, τόσο θα έρχονται οι νίκες. Ο Παναθηναϊκός για τέταρτο σερί ματς δε δέχτηκε γκολ, μετράει κατά σειρά το 3-0 επί του Πανιωνίου, το 1-0 επί της Ξάνθης, το 3-0 επί του Ατρόμητου και το 2-0 επί της Λάρισας και μοιάζει ασταμάτητος. Διότι όταν μια ομάδα δεν επιτρέπει στον αντίπαλο ούτε καν να… πλησιάσει στην περιοχή της, μπροστά θα βρει τον τρόπο για να σημειώσει τα γκολ που χρειάζεται, από τη στιγμή που πλέον βγαίνουν οι αυτοματισμοί και φτάνει με ευκολία μπροστά στην αντίπαλη εστία.
Η Λάρισα θα πρέπει να αισθάνεται τυχερή που έφυγε με το 0-2 από το γήπεδο. Αν ο Χατζηγιοβάνης ευστοχούσε στο δεύτερο πέναλτι πιθανότατα το σκορ θα ξέφευγε. Με 0-2 στο ημίχρονο, οι βυσσινί θα ανέβαιναν, γιατί στα χέρια του Γρηγορίου είναι μια ομάδα που δεν τα παρατούν και κυνηγούν μέχρι το φινάλε. Και όταν θα ανέβαιναν περισσότερα, θα έτρωγαν και περισσότερα στις κόντρα επιθέσεις.
Ο Παναθηναϊκός του πρώτου ημιχρόνου ήταν και πάλι χορταστικός από πλευράς θεάματος. Κυριάρχησε στο γήπεδο, έβαλε στα καρέ της τη Λάρισα, έτρεχε περισσότερο, έφτανε στην περιοχή με κάθε τρόπο. Είχε απόλυτη ισορροπία στις γραμμές του, δεν απειλήθηκε ούτε στιγμή και μάλλον τον αδικεί αυτό το 0-1, που άφηνε τα πάντα ανοιχτά στο δεύτερο.
Σε αυτό απειλήθηκε μονάχα λόγω του όγκου του Παπάζογλου και της φαντασίας του Ουάρντα, αλλά μια καλή ομάδα όπως είναι πλέον ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να απειληθεί ούτε από έναν φορ με το στυλ του Παπάζογλου, ούτε από έναν παίκτη που περισσότερο παίζει για την πάρτη του και λιγότερο για την ομάδα του, όπως ο Αιγύπτιος. Η ομάδα του Δώνη ήταν σοβαρή και συγκεντρωμένη, η διαχείριση του Έλληνα προπονητή ήταν και πάλι εκπληκτική, η είσοδος του Ανουάρ έδωσε επιπλέον τρεξίματα στη μεσαία γραμμή, με την είσοδο του Κολοβέτσιου επί της ουσίας κλείδωσε το μηδέν και ο Μπουζούκης που μπήκε κράτησε την μπάλα όσο χρειαζόταν, έφαγε τον χρόνο που χρειαζόταν και έβαλε το κερασάκι στην τούρτα με το πέναλτι που σημείωσε.
Ένα πέναλτι που προήλθε και πάλι από τα πόδια αυτού του εκπληκτικού παίκτη, που λέγεται Ζαχίντ, ο οποίος πέρασε την κάθετη στον Ανουάρ που το κέρδισε από τον Κρίστινσον. Ο Ζαχίντ, όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές, είναι ποδοσφαιριστής τεράστιας κλάσης. Η κάθετη πάσα που έχει σπανίζει, είναι βγαλμένη από μια… άλλη εποχή. Και ίσως στον Παναθηναϊκό να αρχίσουν να σκέφτονται πως θα καταφέρουν να τον κρατήσουν.
Και κάτι τελευταίο για κάτι πολύ σπάνιο, τα τρία πέναλτι σε ένα παιχνίδι. Διάβασα με ενδιαφέρον τα παράπονα του ιδιοκτήτη της Λάρισας, που στον πρώτο γύρο τα είχε δει όλα καλά, αλλά δε θα συμφωνήσω μαζί του. Τέσσερα πέναλτι έγιναν υπέρ του Παναθηναϊκού, τα τρία δόθηκαν. Ας είναι πιο προσεκτικοί οι αμυντικοί της Λάρισας στο επόμενο παιχνίδι τους.
