Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Παναιτωλικού και την σπουδαία κλάση του Λούκας Βιγιαφάνιες.
Ναι ο Παναθηναϊκός νίκησε με 2-1 τον Παναιτωλικό, πιο εύκολα από ότι δείχνει το τελικό σκορ, αλλά αν δεν υπήρχε ο Βιγιαφάνιες στο παιχνίδι αυτό, δύσκολα θα κέρδιζε η ομάδα και δύσκολα θα θυμόμασταν κάτι από αυτό το ματς.
Σε έναν αγωνιστικό χώρο, που κάνει για… περιστέρια, αλλά όχι για ποδοσφαιριστές (γλίστραγαν οι παίκτες, μπράβο στην εταιρεία, που το… έφτιαξε για δεύτερη φορά) ο Παναθηναϊκός είχε ένα σχετικά καλό πρώτο ημίχρονο, ένα κακό δεύτερο, αλλά έναν παίκτη, που ήταν σε άλλο επίπεδο με τους υπόλοιπους.
Ο Λούκας Βιγιαφάνιες ξεχώριζε σαν την μύγα μέσα στο γάλα και στο πρώτο ημίχρονο, που είχε δυνάμεις, ήταν μόνος του όλη η ομάδα. Έπαιζε τυπικά αριστερά στο 4-4-2, αλλά όργωσε το γήπεδο, έβγαινε συχνά στον άξονα, γύρναγε και ζήταγε την πρώτη μπάλα και οργάνωσε μαεστρικά το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Μπορεί να ακυρώθηκε, αλλά η πάσα του στο γκολ του Αϊτόρ στο 10, είναι πάσα, που μόνο αυτός, μπορεί να δώσει. Είχε συμμετοχή και στα δύο γκολ της ομάδας, αφού από τα πόδια του αναπτύχθηκε σωστά η ομάδα και ήταν αυτός, που έμπαινε ανάμεσα στις γραμμές και την κατάλληλη στιγμή έκανε την πάσα, που δημιουργούσε καλές προϋποθέσεις για επίθεση.
Ο «Βίγια» βοήθησε και αμυντικά, αφού έκλεψε μπάλες, έκανε φάουλ και του έκαναν και στο 64′ ο Αριγίμπι τον πάτησε, αλλά δεν είδε ποτέ την δεύτερη κίτρινη κάρτα από τον διαιτητή Διαμαντόπουλο. Με αυτόν τον «Βίγια» ο Παναθηναϊκός μπορεί να ελπίζει στη συνέχεια, ότι θα πάει καλύτερα, αλλά το μέχρι που μπορεί να φθάσει είναι άγνωστο. Όχι πολύ ψηλά πάντως, διότι είναι μία ομάδα, που έχει καλές στιγμές, αλλά όχι διάρκεια στο παιχνίδι της, μία ομάδα, που στα νεκρά διαστήματα μπορεί να βάλει τον αντίπαλο στο παιχνίδι από του πουθενά. Όπως έγινε με το 2-1 στις καθυστερήσεις, που αν είχε γίνει δέκα λεπτά νωρίτερα μπορεί να κάναμε σήμερα άλλη κουβέντα.
Μα θα πει κανείς η ομάδα έβαλε πέντε γκολ και μέτρησαν τα δύο. Σωστά, αλλά επειδή εμείς δεν είμαστε σαν κάποιους άλλους, που κάνουν το άσπρο μαύρο το πρώτο γκολ του Αϊτόρ και του Μαουρίσιο σωστά ακυρώθηκαν σαν οφ-σάιντ και στο δεύτερο γκολ του Αϊτόρ, που το πετυχαίνει μετά από τριπλή ευκαιρία και τακουνάκι του Καρλίτος, η μπάλα έχει βρει κατά λάθος, όπως την γυρνάει στο χέρι του Βιγιαφάνιες και βάση κανονισμού σωστά ακυρώθηκε. Τώρα βέβαια στην Ελλάδα, που ο κανονισμός εφαρμόζεται κατά το δοκούν μπορεί να δούμε ένα τέτοιο γκολ να μετράει σε κάποιο επόμενο ματς, για άλλη μεγάλη ομάδα.
Με βάση αυτά, που είδαμε, λοιπόν, το να φωνάξουμε «γεια σου ρε Βίγια παικταρά» δεν είναι υπερβολή, αλλά πραγματικότητα. Από αυτό το 2-1 σημειώνουμε και το γεγονός, ότι με αυτή τη νίκη η ομάδα μπαίνει εξάδα, έστω και με ματς παραπάνω, το πρώτο γκολ του Μακέντα μετά από καιρό, την καλή εμφάνιση του Ζαγαρίτη, που από δική του σέντρα έβαλε το αυτογκόλ ο Λιάβας και την σχετικά καλή παρουσία του Αϊτόρ, που αν δεν υπήρχε το VAR, μπορεί να είχε σκοράρει και να είχε δώσει ασίστ. Ελπιδοφόρα και η παρουσία του Αλεξανδρόπουλου, που έπαιξε αντί του Κουρμπέλη και με εξαίρεση ένα δεκάλεπτο στο δεύτερο ημίχρονο κακός ήταν ο Καρλίτος.
*Μπήκε στο 67′ και με εξαίρεση μία πάσα, που πέρασε στον Ζαγαρίτη ο Αγιούμπ για άλλη μία φορά… περπάταγε. Το κατάλαβε ο Μπόλονι και του έκανε παρατηρήσεις, αλλά η δική μου απορία είναι, γιατί συνεχίζουν και δίνουν ευκαιρίες σε έναν παίκτη, που παίζει σαν παλαίμαχος και όχι σε νέα παιδιά, όπως ο Μπουζούκης, όπως ο Εμμανουηλίδης (εκτός αποστολής!), που ξέρεις, ότι θα δώσουν και την ψυχή τους και μπορείς να περιμένεις, ότι θα εξελιχθούν και χρειάζονται στήριξη και όχι… θάψιμο.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
