Η επικείμενη αγωνιστική περίοδος είναι η πιο κρίσιμη για το σύλλογο, μέχρι την επόμενη. Εάν δεν μπουν και φέτος οι βάσεις για την αναστήλωση του Παναθηναϊκού είναι απίθανο να υπάρξει άλλο κανονάκι. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και τα όρια της αμφισβήτησης είναι ξεκάθαρο ότι έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.
Τα πάντα όλα γύρω από το ποδοσφαιρικό τμήμα επικρίνονται ή χλευάζονται από την πλειονότητα των φίλων της ομάδας, η καχυποψία αποτελεί την κυρίαρχη βάση των απόψεων του κόσμου για τις προθέσεις του Αλαφούζου και υπομονή δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.
Δικαίως και απολύτως φυσιολογικά, από τη στιγμή που επί των ημερών του Αλαφούζου ο Παναθηναϊκός έχει συρρικνωθεί σε ταπεινωτικό βαθμό και βιώνει στιγμές ανυποληψίας.
Οποια κι αν ήταν η επιλογή του προπονητή, συνεπώς, δεν θα άλλαζαν πολλά πράγματα. Με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις προπονητών, οι οποίοι δεν θα ήταν εφικτό ούτως ή άλλως να έρθουν στην ομάδα από τη στιγμή που το μπάτζετ δεν είναι απεριόριστο, ο Παναθηναϊκός είναι εκτός Ευρώπης και βρίσκεται σε καθεστώς παρακμής.
Το «πακέτο» του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, στον οποίο δόθηκε το μεγαλύτερο συμβόλαιο σε προπονητή μετά την πολυμετοχικότητα και τον Χενκ τεν Κάτε, ήτοι ποσό ανώτερο των 900 χιλ. ευρώ το χρόνο, εμπεριέχει θετικά και αρνητικά, αλλά τα πάντα θα κριθούν στο χορτάρι.
Τα θετικά σχετίζονται με το εντυπωσιακό του έργο στον ΑΠΟΕΛ, που τον κατατάσσει ως τον κορυφαίο προπονητή όλων των εποχών στην Κύπρο. Προφανώς δεν μπορεί να είναι τυχαίο (όχι τόσο το γεγονός ότι κατέκτησε εννέα τίτλους στη μεγαλόνησο, αλλά) το ότι έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Εχοντας να διαχειριστεί χαμηλό μπάτζετ και έμψυχο δυναμικό με παίκτες όπως ο Χιώτης, ο Πουρσαϊτίδης, ο Μαντούκα και ο Χαραλαμπίδης, πριν από μία δεκαετία. Δύο χρόνια πριν, τον είχε οδηγήσει για πρώτη φορά στην ιστορία του στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης.
Τα αρνητικά, αφορούν κυρίως το γεγονός ότι αποφάσισε να εξαργυρώσει την επιτυχία του στον ΑΠΟΕΛ για τα πετροδόλαρα των Αράβων και έμεινε εκτός ευρωπαϊκού προσκηνίου για οκτώ συναπτά έτη. Αυτό δεν σημαίνει ότι λησμόνησε τις προπονητικές του ικανότητες, αλλά εγείρει αμφιβολίες ως προς τον εκσυγχρονισμό των ποδοσφαιρικών του αντιλήψεων. Οπως και να έχει τα πάντα θα κριθούν στο χορτάρι, εν μέσω ασφυκτικής πίεσης.
