Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για τα δεδομένα που υπάρχουν στην άμυνα του Παναθηναϊκού.
Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για τα δεδομένα που υπάρχουν στην άμυνα του Παναθηναϊκού.
Καλά έκανε ο Παναθηναϊκός και έκλεισε το θέμα Σιόβα, διότι είχε αρχίσει να παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Όχι από σήμερα, αλλά το τελευταίο 48ωρο. Αρκετός κόσμος ήταν που ρωτούσε αν οι «πράσινοι» θα κάνουν κίνηση για τον Έλληνα αμυντικό κι όταν πια αυτό αποτυπώθηκε σε μορφή δημοσιευμάτων, οι «πράσινοι» επί της ουσίας το έκλεισαν. Οι λόγοι πιθανόν δεν έχουν να κάνουν με την αξία του παίκτη.
Ο Σιόβας με τις εμπειρίες του από τη La Liga είναι σε ένα επίπεδο που μάλλον… πολυτέλεια αποτελεί για τις ελληνικές ομάδες πλέον. Και είναι παίκτης που μπορεί να κάνει δουλειά και στο build up. Αλλά θυμόμαστε όλοι μια ιστορία στο «Απόστολος Νικολαΐδης» με πρωταγωνιστή εκείνον. Δεν υπήρχε λόγος να βάλει… μπελά στο κεφάλι του ο Παναθηναϊκός και να πάει σε εσωτερική διαμάχη. Η κουβέντα για την απόκτηση ενός έξτρα κεντρικού αμυντικού έχει ανοίξει πάντως τις τελευταίες μέρες για τα καλά. Οι λόγοι που έχει γίνει αυτό είναι οι δύο: ο Σάρλια δε δείχνει να μπορεί να ανταπεξέλθει στο επίπεδο του Παναθηναϊκού και να είναι ανταγωνιστικός.
Η αλήθεια είναι πως ο Κροάτης έτσι κι αλλιώς δεν είχε τις προϋποθέσεις να ξεχωρίσει. Και δεν ήρθε για βασικός, άσχετα που έγινε λόγω ανάγκης. Ο δεύτερος λόγος είναι αυτός ακριβώς, η ανάγκη στην οποία βρίσκεται ο Παναθηναϊκός. Αν υπήρχε ο Σένκεφελντ, δεν θα κάναμε τέτοια κουβέντα τώρα. Αν υπήρχε ο Κουρμπέλης, επίσης δεν θα κάναμε τέτοια κουβέντα, αφού θα κάλυπτε το κενό. Ο αρχηγός μπορεί να παίξει με επιτυχία στο κέντρο της άμυνας. Ίσως να είναι και πιο χρήσιμος εκεί. Δεν υπάρχει όμως ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος και πάει από Οκτώβρη η επιστροφή τους.
Υπάρχουν όμως άλλοι: υπάρχει ο Πούγγουρας, που ήταν στον πάγκο με τον Απόλλωνα, αλλά σιγά – σιγά μάλλον θα πάρει τη θέση του Σάρλια. Υπάρχει ο Σάντσες, που στην ανάγκη μπορεί να παίξει εκεί, το έχει ξανά κάνει. Και μπορεί ο Γιοβάνοβιτς εσωτερικά να βρει κι άλλες λύσεις. Για παράδειγμα, η ποιότητα που έχει ο Ρούμπεν σίγουρα του επιτρέπει να παίξει σαν κεντρικός αμυντικός. «Διαβάζει» φάσεις, έχει αντίληψη, μπορεί να καταλάβει που θα πάει η μπάλα. Προσόν που το έχουν τα αληθινά καλά «εξάρια». Και επιπλέον, μπορεί να βοηθήσει στο build up.
Εν κατακλείδι, η ερώτηση που θα πρέπει να γίνει είναι μία: έχει νόημα να πάει ο Παναθηναϊκός σε μια επιλογή ρίσκου από την αγορά των ελεύθερων, τη στιγμή που δεν θα είναι σίγουρος πότε θα μπει στο γήπεδο ο παίκτης που θα φέρει; Διότι αν πάρει παίκτη με απραξία μηνών, θα χρειαστεί τουλάχιστον ένα 20μερο. Θα έχουν περάσει οι «Ζωσιμάδες» και το «Βικελίδης», που είναι δύο δύσκολα ματς που έχει μπροστά του ο Παναθηναϊκό. Και σε περίπου τόσο διάστημα (λίγο πάνω, λίγο κάτω μικρή σημασία έχει) θα επιστρέφουν οι Σένκεφελντ και Κουρμπέλης, άρα το πρόβλημα λύνεται.
Το θέμα του έξτρα στόπερ μόνο άγχος δεν πρέπει να φέρνει στον Παναθηναϊκό, από τη στιγμή που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Και σίγουρα δεν μπορεί να φέρει απαίτηση από κανέναν για μια επιπλέον κίνηση πάνω στην… τούρλα του Σαββάτου. Εκτός αν βρεθεί κάποιος top class ποδοσφαιριστής που θα σου κάνει τη διαφορά και θα τον αποκτήσεις για βασικό σε βάθος χρόνου. Αλλά αυτά στην αγορά των ελεύθερων, 48 ώρες πριν τη λήξη της μεταγραφικής περιόδου, γίνονται από σπάνια έως ποτέ.
