Ο «Ντόκεν», αυτή η όχι «καθώς πρέπει» φιγούρα στα μάτια της καθ’ όλα ρομαντικής κοινωνίας μας, αυτός ο μποέμ τύπος με τα τατουάζ είναι από τους τελευταίους ρομαντικούς στα ελληνικά γήπεδα.
Είναι από τις τελευταίες ρομαντικές προσωπικότητες που μας θυμίζει με την παρουσία του το ποδόσφαιρο στην πιο αγνή του μορφή έτσι όπως το έμαθε ο κόσμος. Αυτή η φιγούρα, όπως και το σινάφι του, μοιάζει να λείπει σήμερα από τα ελληνικά γήπεδα.
Τα γήπεδα όπου παιζόταν το ποδόσφαιρο κάποτε, καθότι πλέον παίζεται σε γραφεία από τύπους με κοστούμια και γραβάτες που ασχολούνται με λογιστικά, χρηματοοικονομικά και αριθμούς και δεν τους αφορά η αγνότητα του αθλήματος. Το ποδόσφαιρο ανήκει στο λαό και την παρουσία του Γιάννη Βασταρδή στα γήπεδα πρέπει να την επιζητούμε.
Ο Ντόκεν δεν μπορεί να υπηρετήσει το modern football γιατί είναι αγνός, ρομαντικός και έχει πάθη. Ο Παναθηναϊκός είναι ένα απ’ αυτά και η παρουσία του στο χορτάρι της Λεωφόρου σε κάνει να ταξιδεύεις στο παρελθόν…
Τότε που πρωταγωνιστές ήταν οι ποδοσφαιριστές με τις ιδρωμένες φανέλες και τα σορτσάκια με το έμβλημα της ομάδας, αλλά και κάτι περίεργοι τύποι που παρακολουθούσαν τους αγώνες όρθιοι στα κάγκελα, με το κασκόλ δεμένο στο μπράτσο, στο κεφάλι, στο λαιμό ή στον καρπό.
Στους χαλεπούς αυτούς καιρούς ο Ντόκεν μας φέρνει νοσταλγία και δίνει ξανά τον τόνο: Σεβασμός στην αιώνια αγάπη, την ομάδα!
