O Tάσος Νικολογιάννης γράφει για τις 10 ήττες, που είναι πάρα πολλές για τον Παναθηναϊκό, που δεν είναι μακριά από το κάζο αν δεν σοβαρευτεί.
Δέκα ήττες σε 24 παιχνίδια ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει ποτέ. Η αν το έχει κάνει εγώ δεν το θυμάμαι. Όπως και να έχει είναι πολύ βαρύ, για να περνάει έτσι απαρατήρητο. Μιλάμε για δέκα ήττες, δηλαδή σχεδόν τα μισά παιχνίδια τα έχεις χάσει. Τα 8 τα έχεις χάσει στο γκολ και τα άλλα δύο τα έχεις χάσει με δύο γκολ διαφορά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τίποτα δεν είναι συμπτωματικό. Όλα έχουν εξήγηση. Δεν αναφέρομαι μόνο στην διαιτησία, που όταν δεν σε πιστολιάζει όπως έγινε με Βόλο, ΟΦΗ και ΠΑΟΚ, δίνει σε βάρος σου ότι αμφισβητούμενο υπάρχει.
Αναφέρομαι στην νοοτροπία της ομάδας, που μόλις δέχεται το γκολ δείχνει αδύναμη να γυρίσει ένα παιχνίδι. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το παιχνίδι με την Λαμία στον Βόλο. Και εκεί έγινε το 1-0 από την Λαμία, αλλά ο Παναθηναϊκός το γύρισε σε 1-3 και πήρε τη νίκη. Είναι η εξαίρεση, που επιβεβαιώνει τον κανόνα, όπως ότι στο συγκεκριμένο παιχνίδι το ματς το άλλαξαν οι παίκτες που ήρθαν από τον πάγκο.
Από τότε μέχρι σήμερα αυτό δεν το έχουμε δει ποτέ. Μα ποτέ. Οποιος και να μπει από τον πάγκο είτε είναι συνήθως βασικός, είτε δεν παίζει πολύ δεν κάνει απολύτως τίποτα και ο Παναθηναϊκός συνεχίζει και χάνει παιχνίδια με μεγάλη ευκολία και έχει φθάσει στο ρεκόρ των 10 ηττών. Τζάμπα ήττες, ήττες, που τις κάνεις χωρίς ο άλλος να είναι καλύτερος. Αυτό είναι το χειρότερο και δείχνει ότι υπάρχει πρόβλημα.
Ναι λείπουν οι παίκτες με προσωπικότητα στον Παναθηναϊκό, λείπει η μεγαλύτερη ποιότητα, λείπει ένας φορ, που θα βάζει 20 γκολ το χρόνο, αλλά όλα αυτά δεν δικαιολογούν τις 10 ήττες. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι αυτό το ρόστερ είναι για να κάνει 10 ήττες σε 24 παιχνίδια. Και οι 8 να είναι εκτός έδρας.
Χρειάζεται να κάνουν όλοι κάτι για να το αλλάξουν αυτό. Ο Γιοβάνοβιτς να κάνει καλύτερη διαχείριση στην διάρκεια των αγώνων και αλλαγές, που θα επηρεάζουν θετικά την ομάδα, οι παίκτες που θα παίζουν από την αρχή, η θα μπαίνουν στην διάρκεια να τα βλέπουν τα ματς σαν να μην υπάρχει αύριο. Σαν ένα τελικό το κάθε παιχνίδι. Όχι δεν τρέχει και τίποτα αν χάσουμε. Διότι αυτή η νοοτροπία του «δεν τρέχει και τίποτα αν χάσουμε», που έχει μπολιάσει την ομάδα τα τελευταία χρόνια, πρέπει να αλλάξει. Δεν είναι πλέον ανεκτή από κανένα.
Μόνο και μόνο που φθάσαμε 24η αγωνιστική και δεν ξέρουμε ακόμα αν η ομάδα θα παίξει play off είναι ντροπή! Και είναι κρίμα, διότι καλή δουλειά γίνεται, την προσπάθεια να παίξει ένα σωστό ποδόσφαιρο ο Παναθηναϊκός την βλέπουμε. Αν έρθει το απόλυτο κάζο, όμως, όλα αυτά θα πάνε περίπατο και άλλη μία προσπάθεια θα πάει στα σκουπίδια. Για αυτό ξυπνήστε πριν να είναι αργά.
*Κανείς δεν είδε αν στην κεφαλιά-πάσα του Βέλεθ η μπάλα έχει περάσει όλη την γραμμή και όμως το γκολ ακυρώθηκε . Στο φάουλ που κερδίζει ο Παναιτωλικός πρώτα ο Μεντόζα πατάει το πόδι του Ρούμπεν και στη συνέχεια τον βρίσκει ο Ισπανός με το γόνατο. Αμφισβητούμενο το πρώτο δόθηκε σε βάρος του Παναθηναϊκού, κανένα φάουλ στο δεύτερο, από το οποίο έγινε το 1-0. Και η ζωή συνεχίζεται.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
