Η Ευρώπη που μας έλειψε κι ένας κόσμος που πρασινίζει κάθε γωνιά της Ελλάδας
Ο Βασίλης Μοιρώτσος γράφει για την ευρωπαϊκή επιστροφή του Παναθηναϊκού που σφραγίστηκε στο ματς που έπρεπε και για ένα δέσιμο που όμοιό του δεν υπάρχει.
Είναι πολλά τα πέντε χρόνια χωρίς Ευρώπη, ακόμα πιο πολλά είναι τα όλα όσα έζησε/βίωσε/ένιωσε ο κάθε φίλος του Παναθηναϊκού όλα αυτά τα χρόνια. Όχι μόνο στην εκτός Ευρώπης πενταετία, αλλά και νωρίτερα. Από το 2010 όταν είχε ομαδάρα και πήρε το νταμπλ, με το ΟΑΚΑ να έχει γεμίσει από αστέρια τύπου Σισέ, Λέτο, Ζιλμπέρτο, Κατσουράνη, Καραγκούνη και όλους εκείνους τους παιχταράδες που είχε ο Παναθηναϊκός. Από τότε και μετά δεν είχε ποτέ ο φίλαθλος του Παναθηναϊκού την προοπτική και την ελπίδα πως η ομάδα του θα επιστρέψει εκεί που ανήκει.
Η τελευταία αληθινή χαρά ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου το 2014 σε ένα Στάδιο που θύμιζε κάτι απ’ τα παλιά. Και έκτοτε; Κάποιες σκόρπιες νίκες που έφερναν εφήμερη χαρά, παρουσίες στην Ευρώπη που δε θύμιζαν σε τίποτα τον… Panathinaikos και προβλήματα. Πολλά. Άπειρα. Άλυτα.
Έφτασαν σε σημείο αυτά τα προβλήματα να αφήσουν τον Παναθηναϊκό εκτός Ευρώπης, να… σώσει την κατηγορία την τελευταία στιγμή, να μην μπορεί να πληρώσει συμβόλαια, να μην μπορεί να κάνει μεταγραφές. Αλλά η… τρέλα του φίλου του Παναθηναϊκού για την ομάδα του ήταν πάντα εκεί. Αρκούσε μια σπίθα για να ανάψει η φωτιά. Το έβλεπες κάθε φορά που ερχόταν μια χαραμάδα προοπτικής. Όταν επί Δώνη ξεκίνησε ο Παναθηναϊκός με -6 βαθμούς, αλλά με 7Χ7 στο γήπεδο, το Ολυμπιακό Στάδιο μάζεψε μια 30αρα χιλιάδες κόσμο σε ματς με τον Πανιώνιο. Για να στηρίξει αμούστακα παιδιά, που «μπουσουλούσαν» ακόμα ποδοσφαιρικά.
Γι’ αυτό και βλέπουμε πια αυτόν τον κόσμο να είναι παντού. Ναι, αν δεν το έχετε καταλάβει, ο κόσμος του Παναθηναϊκού το τελευταίο διάστημα βρίσκεται παντού. Γεμίζει γήπεδα και δρόμους σε όλη την Ελλάδα. Τα κλειστά του ερασιτέχνη είναι τίγκα σε κάθε παιχνίδι, η ομάδα μπάσκετ ΑΜΕΑ παραμιλάει βλέποντας κάθε γήπεδο να γίνεται πράσινο, οι… ταράτσες στη Λαμία απέκτησαν παλμό και χθες στην Αθήνα έγινε η νύχτα… μέρα.
Όχι γιατί ο Παναθηναϊκός πέτυχε κάτι σπουδαίο με βάση το όνομά του και την ιστορία του, κερδίζοντας τον Ολυμπιακό στο Φάληρο. Αλλά γιατί επιστρέφει το δέσιμο με την ομάδα, επανέρχεται το οξυγόνο και κυλά και πάλι το αίμα στις φλέβες. Γιατί στα εύκολα και στα δύσκολα αυτό που θέλεις είναι το στήριγμά σου. Και το στήριγμα του Παναθηναϊκού διαχρονικά ήταν ο κόσμος του.
Τι πέτυχε ο Παναθηναϊκός το βράδυ της Τετάρτης; Να επιβεβαιώσει πως φέτος έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα συνολικά και να πάρει το μίνιμουμ που δικαιούται, δηλαδή ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο. Το… μάξιμουμ θα ήταν να τερματίσει πάνω και από τον ΠΑΟΚ στο φινάλε του πρωταθλήματος. Το Σάββατο θα έρθει και η μαθηματική επιβεβαίωση της επιστροφής στην Ευρώπη στο ματς απέναντι στον ΠΑΣ Γιάννινα, που θα είναι τα… προεόρτια του τελικού της 21ης Μαΐου.
Ο Παναθηναϊκός γυρίζει εκεί που ανήκει, στην Ευρώπη και αυτό είναι μονάχα η αρχή…
