Να που όλα μπορούν να αλλάξουν. Να που κάτι γίνεται σωστά και ο κόσμος έχει αγκαλιάσει αυτή την τεράστια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει από πέρυσι και βήμα-βήμα έρχεται και η πρόοδος.
Δεν ήθελε πολλά πράγματα. Έναν προπονητή με όραμα και όρεξη και ξαφνικά ο Παναθηναϊκός αναπνέει και βγάζει υγεία. Αυτό το κύριο συστατικό που πολλές φορές κάνει τη ΔΙΑΦΟΡΑ.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν είναι μάγος, ούτε κανένα μαγικό ραβδί διαθέτει για να μετατρέψει τα ασχημόπαπα σε κύκνους. Έχει πίστη, όρεξη, ποδοσφαιρικό μάτι και όλος ο Παναθηναϊκός οργανισμός, έχει ακουμπήσει πάνω του, τις ελπίδες για να ορθοποδήσει αυτή η χιλιοταλαιπωρημένη ομάδα.
Πολλές φορές του έχει ασκηθεί κριτική για την αργοπορία στις μεταγραφές, για συστήματα, σχήματα κλπ. Ωστόσο όμως κάθε φορά που ο κόσμος αντιλαμβάνεται τι έχει δημιουργήσει, τα βήματα προόδου που έχουν γίνει και του χαρίζει απλόχερα την αποθέωση, εκείνες οι σφιγμένες γροθιές και οι πανηγυρισμοί σαν απάντηση από τον Σέρβο είναι ένα ψήγμα καταξίωσης, πως κάτι κάνει σωστά.
Βρήκε έναν Αϊτόρ με το ένα βήμα προς την έξοδο. Του άλλαξε την ψυχολογία, του «πείραξε» θα λέγαμε το μυαλό και ο Ισπανός από την περσινή σεζόν, έχει γυρίσει το κουμπί στο turbo, έχει μετατραπεί σε ηγετική μορφή και με αποκορύφωμα όσα βλέπουμε τη φετινή σεζόν, σπάει τα κοντέρ σε γκολ, ασίστ και «γεμάτες» από ποδόσφαιρο εμφανίσεις.
Από κοντά στον Ισπανό εξτρεμ και άλλοι ποδοσφαιριστές. Σχεδόν το 95% του ρόστερ των δύο τελευταίων σεζόν, παίζουν και για εκείνον. Τους βγάζει το «λάδι» στην προετοιμασία και εκείνοι του ανταποδίδουν όσα τους βγάζει στο χορτάρι. Είναι σπουδαίο στον αθλητισμό οι αθλητές να παίζουν και για τον προπονητή τους. Συμβαίνει τις περισσότερες φορές στον ατομικό αθλητισμό, αλλά να που ισχύει και στον ομαδικό.
Στον Ιβάν και σε αυτό που δημιουργεί, έρχεται να προστεθεί και ο κόσμος. Η γεμάτη Λεωφόρος είναι μια εικόνα η οποία δεν συμβάδιζε με την πραγματικότητα τα προηγούμενα χρόνια.
Ο κόσμος που αγαπάει πραγματικά την ομάδα έβγαζε μια αποστροφή, δεν ήθελε ούτε να βλέπει αλλά ούτε καν αφουγκράζεται τη μιζέρια που υπήρχε. Πλέον αυτό έχει αλλάξει ριζικά. Η μιζέρια και η κακομοιριά έχουν μετατραπεί σε όραμα, ελπίδα και όνειρα για τη συνέχεια.
Τα γεμάτα χαμόγελα πρόσωπα που αποχωρούν από το γήπεδο μετά το τέλος των αγώνων, είναι η απάντηση για όλα αυτά που έζησε στο πετσί του, αυτός ο οργανισμός τα προηγούμενα χρόνια. Προφανώς και δε μπορούν να ξεχαστούν όλα αυτά. Πάντα θα υπάρχουν στο πίσω μέρος του μυαλού, αλλά η μεγάλη εικόνα δείχνει ικανοποίηση για το τώρα και μεγάλη ελπίδα για το αύριο.
Φυσικά επειδή μιλάμε για αθλητισμό, θα έρθουν και οι δύσκολες στιγμές. Μια ήττα, μια κακή εμφάνιση, όλα είναι πιθανά. Ακόμα και αν έρθουν όμως, πλέον υπάρχει και η κατάλληλη υποδομή για να απορροφήσει τους τυχόν κραδασμούς που θα προκύψουν. Τρανό παράδειγμα ο αποκλεισμός στο ξεκίνημα της σεζόν από τη Σλάβια.
Ο κόσμος αποθέωσε και στήριξε πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το άσχημο αποτέλεσμα την ομάδα και τον προπονητή της, έδωσε σε όλο αυτό το εγχείρημα τα απαραίτητα credits για τη συνέχεια, παρόλο που, ήρθε ο αποκλεισμός στο φινάλε. Από εδώ και στο εξής, μόνο καλύτερα μπορούν να πάνε τα πράγματα. Η δομή υπάρχει, ο οργανισμός έχει γερά θεμέλια και βήμα-βήμα εξελίσσεται.
Ακόμα όμως και αν στο τέλος της διαδρομής, ο Παναθηναϊκός αποτύχει να κατακτήσει τους στόχους του, η μεγάλη εικόνα δείχνει πως είναι ζήτημα χρόνου, η ομάδα να επανέλθει στο δρόμο των επιτυχιών, εκεί όπου θέλουν να την καμαρώνουν τα εκατομμύρια των οπαδών του.
⚽ Διάβασε όλα τα νέα για τον Παναθηναϊκό στο ποδόσφαιρο
