Ο Κώστας Μανωλιουδάκης αναλύει γιατί το ματς στο Βόλο θα είναι για τον Παναθηναϊκό σαν να παίζει με την ΑΕΚ ή τον ΠΑΟΚ και εστιάζει στην παρουσία του Σλοβένου στην ενδεκάδα μετά το σοκ του τραυματισμού του Αϊτόρ.
Δεν είναι καθόλου εύκολη η αποστολή του Παναθηναϊκού στον Βόλο για το «δέκα στα δέκα» στο πρωτάθλημα. Αν εξαιρέσεις το βάρος της φανέλας και της ιστορίας, η ομώνυμη ομάδα δεν έχει και πολλά να ζηλέψει από τους ανταγωνιστές του τριφυλλιού στη διεκδίκηση του τίτλου.
Ενα είναι σίγουρο: το τριφύλλι πρέπει να αντιμετωπίσει το κρίσιμο ματς του Σαββάτου σαν να παίζει απέναντι στην ΑΕΚ ή στον ΠΑΟΚ. Λες και παίζει ντέρμπι.
Ακριβώς επειδή τα έως τώρα επιτεύγματα του Βόλου στο χορτάρι το επιβάλλουν.
Δεν έχασε στο Φάληρο από τον Ολυμπιακό (1-1), νίκησε την ΑΕΚ εκτός έδρας (0-1). Ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο του Αρη στον Βόλο (2-0).
Επέστρεψε με εντυπωσιακή ανατροπή από το Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό (2-3), όπως ανατροπή έκανε και με τον Λεβαδειακό (2-1), ενώ την περασμένη αγωνιστική πέρασε διά περιπάτου από το Περιστέρι κόντρα στον Ατρόμητο (0-2).
Ο Φερνάντες κι ο Ντέλετιτς είναι σε εξαιρετική κατάσταση και ο Οζέκοβιτς δείχνει ακόμα πιο επικίνδυνος απ’ τον Φαν Βέερτ και η συνολική του εικόνα τον καθιστά επικίνδυνο μεσοεπιθετικά και συμπαγή ανασταλτικά.
Στα μετόπισθεν υπάρχουν ασφαλώς τρωτά σημεία και προφανώς ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάτι να φοβηθεί, πρέπει ωστόσο να βγάλει από την εξίσωση τη φανέλα του αντιπάλου και να δείξει τη δέουσα σοβαρότητα.
Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει αποδείξει ότι αντιμετωπίζει με τον ίδιο ποδοσφαιρικό σεβασμό κάθε αντίπαλο και ως εκ τούτου περιμένουμε τον Παναθηναϊκό υποψιασμένο και πανέτοιμο τακτικά, όπως άλλωστε έχει συμβεί και στα προηγούμενα εννέα νικηφόρα ματς της ομάδας.
Ο ατσάλινος χαρακτήρας του Παναθηναϊκού ολοένα και αυξάνεται, όσες αναποδιές και κακουχίες κι αν προκύψουν δεν τα παρατάει ποτέ και βρίσκει τις λύσεις, αλλά ακόμα υπάρχει μπόλικη διαδρομή κι ο δρόμος δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.
Το βασικό ζητούμενο για την ενδεκάδα αφορά ασφαλώς στην απουσία του κορυφαίου παίκτη του πρωταθλήματος μέχρι το σοκ του τραυματισμού του που θα του στερήσει την υπόλοιπη σεζόν.
Ο Αϊτόρ δεν ήταν απλώς ένας φορμαρισμένος παίκτης, ήταν… σεληνιασμένος και ταυτόχρονα ξεδίπλωνε ηγετικές ιδιότητες στο χορτάρι.
Πλέον είναι η σειρά του Βέρμπιτς να πάρει τη σκυτάλη απ’ τον Ισπανό άσο. Η μοίρα με τα περίεργα τερτίπια της τα έφερε έτσι, ώστε ο Σλοβένος μεσοεπιθετικός να βγει στον αφρό πάνω στο Οσκαρ ατυχίας του Αϊτόρ.
Πραγματοποίησε την καλύτερή του εμφάνιση απέναντι στον Αρη, έστειλε συστημένη τη μπάλα στο κεφάλι του Σπόραρ στη συνεργασία τους στη φάση του τέρματος που έκρινε το ματς, πήγε να βάλει το γκολ της χρονιάς με φανταστικό ανάποδο ψαλίδι, είχε επινοήσεις στο ένας εναντίον ενός, κέρδισε φάουλ, έπαιξε συνδυαστικά και, το κυριότερο, ξεχείλιζε από πάθος.
Σαν παλαβός έκανε, κι ήπιε το νέκταρ της νίκης μέχρι το μεδούλι. Το τάιμινγκ για την καθιέρωσή του Βέρμπιτς στην ενδεκάδα μοιάζει ιδανικό για τον ίδιο και την ομάδα, πάνω στην αναποδιά με τον Αϊτόρ. Η ποιότητα και οι παραστάσεις του άλλωστε έχουν φανερωθεί στη διάρκεια της επιτυχημένης διεθνούς καριέρας του Σλοβένου άσου.
