Γιώργος Παπαγιάννης τέλος από τον Παναθηναϊκό λοιπόν. Οι δρόμοι των δύο πλευρών χωρίζουν, αφού ο διεθνής σέντερ αποφάσισε να μετακομίσει στη Φενέρμπαχτσε, σε μια υπόθεση που μοιάζει με ήττα για τους πράσινους. Εξηγούμαστε…
Καταρχάς, ο Αταμάν είχε θέσει ως προτεραιότητα την παραμονή του 26χρονου, τον οποίο έχει σε μεγάλη εκτίμηση αφού θεωρούσε ότι θα τον «μετατρέψει» σε μια βελτιωμένη έκδοση του Πλάις, που αποτελούσε βασικό πυλώνα των επιτυχιών της Εφές. Κατά συνέπεια, η απώλειά του θεωρείται πλήγμα και «χτύπημα» στον σχεδιασμό και στον προγραμματισμό της ομάδας.
Από ‘κει και πέρα, οφείλουμε να επισημάνουμε μερικές ακόμα παραμέτρους. Η πρώτη και πιο σημαντική είναι ότι το «τριφύλλι» χάνει έναν πρωτοκλασάτο Έλληνα, που σημαίνει ότι θα πρέπει να στραφεί σε άλλες λύσεις προκειμένου να καλύψει το κενό, ενώ μοιάζει σχεδόν δεδομένο πλέον ότι θα πορευτούν με 7 ξένους. Κακά τα ψέματα, στους ψηλούς ειδικά δεν υπάρχουν γηγενείς παίκτες που μπορούν να σταθούν σε αυτό το επίπεδο. Άρα, οι «πράσινοι» είναι αναγκασμένοι να στραφούν στην απόκτηση ενός ξένου σέντερ.
Δύο τα τινά που μπορούν να συμβούν. Είτε θα πάνε σε ένα πεντάρι… ντουλάπα για να κοντράρουν τους «δεινόσαυρους» του αιώνιου αντιπάλου (Φαλ και Μιλουτίνοφ), είτε θα κινηθούν για έναν παίκτη από το ΝΒΑ τύπου Καμίνσκι, που είναι πολύ καλός επιθετικά (σουτάρει πολύ από την περίμετρο), αλλά κάπως… soft αμυντικά. Άλλωστε, στη γηραιά ήπειρο δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάποιο διαθέσιμο «πεντάρι» από το πάνω ράφι. Εκτός αν προκύψει κάποια αποδέσμευση το προσεχές διάστημα ή κάποιο «σπάσιμο» συμβολαίου, που δεν έχουμε στα υπ’ όψιν μας.
Κατά τα λοιπά, αρκετοί φίλοι του Παναθηναϊκού ικανοποιήθηκαν με τη φυγή του Παπαγιάννη, ο οποίος προέρχεται –αναμφίβολα- από κακή σεζόν. Ο 26χρονος αντιμετώπισε αρκετά προβλήματα λόγω του τραυματισμού του το περασμένο καλοκαίρι, ακολουθούσε ειδικό πρόγραμμα προπονήσεων και γενικότερα παρασύρθηκε στη μετριότητα μιας ομάδας που ήταν κακοχτισμένη και δεν εκμεταλλεύτηκε καθόλου τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Οι καλές βραδιές του ήταν ελάχιστες και δεν κατάφερε να δώσει συνέχεια στις θετικές εμφανίσεις της αμέσως προηγούμενης περιόδου, στην οποία αναδείχθηκε δεύτερος καλύτερος σέντερ της Ευρωλίγκας.
Συν τοις άλλοις, οι «πράσινοι» χάνουν έναν παίκτη από μια άμεση ανταγωνίστρια για την οκτάδα (τουλάχιστον). Το σίγουρο είναι ότι ο Big Papa πήρε μια απόφαση η οποία δείχνει πως επιθυμούσε αλλαγή περιβάλλοντος. Για τον ίδιο (ελπίζουμε να) είναι μια επιλογή που θα τον βοηθήσει προκειμένου να «καθαρίσει» το μυαλό του, αλλά και να αποβάλει την πίεση από πάνω του για να δείξει την ποιότητά του.
Μετά την εξέλιξη αυτής της υπόθεσης γεννιούνται και πολλά ερωτήματα. Για ποιο λόγο επέλεξε τώρα τη Φενέρ και αρνήθηκε το «τριφύλλι» ο Παπαγιάννης; Τι παραπάνω θα του προσφέρει; Σίγουρα όχι πολλά περισσότερα λεφτά. Επιπροσθέτως, ο «εξάστερος» χτίζει μια ομάδα που έχει ως στόχο να πρωταγωνιστήσει, με γκαρντ που θα μπορούσαν να τον αξιοποιούσαν στο έπακρο. Επίσης, για ποιο λόγο άργησε να ενημερώσει τον Παναθηναϊκό; Άκομψος ο τρόπος που αποχώρησε και οφείλει να ξεκαθαρίσει τη θέση του…
Πάμε παρακάτω. Οι «πράσινοι» κινούνται για τη μεταγραφή του Γκάι από την Μπανταλόνα, ενώ επιθυμούν διακαώς και τον Ντόρσεϊ. Σε περίπτωση που αποκτηθούν και οι δύο, τότε θα μιλάμε για πυραυλοκίνητη περιφέρεια, με παίκτες που θα είναι εξαιρετικοί εκτελεστές και δημιουργοί, ενώ θα έχουν και την προσωπική φάση επιθετικά.
Από την άλλη, προκύπτει ζήτημα με τη γενικότερη αμυντική λειτουργία, καθώς οι γκαρντ της ομάδας δεν έχουν στα προτερήματά τους αυτό το κομμάτι. Κάθε άλλο θα λέγαμε. Βέβαια, ο Αταμάν υπολογίζει τον Γκραντ ως «αμυντικό εξολοθρευτή» και «άνθρωπο των ειδικών αποστολών». Προφανώς κάτι παραπάνω θα γνωρίζει από εμάς για τον ειδικό ρόλο που προορίζει τον Αμερικανό…
Υ. Γ. Ας ελπίσουμε ότι η προσθήκη του Παπαγιάννη θα ανοίξει τον δρόμο για την αποδέσμευση του Ντόρσεϊ, καθώς δεν βγαίνουν τα… κουκιά στη Φενέρμπαχτσε όσον αφορά τους ξένους.
Υ. Γ. 2 Η ζωή συνεχίζεται και ο Παναθηναϊκός οφείλει να αφήσει πίσω του άμεσα τον Big Papa και να προχωρήσει απρόσκοπτα το χτίσιμο της ομάδας.
