Η… συνήθεια των «τεσσαροπεντάρων», ο παιχταράς Αϊτόρ και το… τανκ Ιωαννίδης

Δεν είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί αυτό που είδαμε την Κυριακή στη Λεωφόρο, ούτε κάτι που δε θα ξανά δούμε. Μας συνήθισε ο Παναθηναϊκός σε τέτοια βράδια. Σχεδόν μας έχει… κακομάθει από τον Αύγουστο και μετά. Σε βράδια που ο αντίπαλος έρχεται στη Λεωφόρο και φεύγει με πολλά γκολ στις αποσκευές του. Θυμίζω: Παναθηναϊκός – Βόλος 3-0, Παναθηναϊκός – Ατρόμητος 5-0, Παναθηναϊκός – Πανσερραϊκός 5-0. Και εκτός έδρας: Παναιτωλικός – Παναθηναϊκός 0-5, Αστέρας Τρίπολης – Παναθηναϊκός 1-4.

Δε θα έρχονται πάντα έτσι εύκολα οι νίκες απέναντι σε μικρομεσαίους αντιπάλους και είναι… μαθηματικά βέβαιο πως θα έρθει και η «γκέλα». Έχουν έρθει και πιο δύσκολες νίκες. Το 1-0 στα Γιάννενα. Το 2-1 στη Λαμία. Το 1-0 με την Κηφισιά. Αλλά πάει να γίνει ο κανόνας αυτό με τις τεσσάρες και τις πεντάρες. Αποτυπώνεται βαθμολογικά, με τον Παναθηναϊκό να κλείνει τον πρώτο γύρο στην κορυφή, έχοντας την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα. Πέρσι τέτοιο καιρό μετρούσε 12 νίκες και 1 ισοπαλία σε 13 ματς, αλλά δεν είχε την καλύτερη επίθεση. Κάτι «λέει» αυτό για τη γενικότερη λειτουργία του φετινού Παναθηναϊκού.

Unpopular Opinion: Είναι προτιμότερη η μικρότερη διαφορά που έχει φέτος από τους αντιπάλους του. «Μα είσαι τρελός; Πως είναι καλύτερο το συν οχτώ από το συν 1»; Τις ακούω τις φωνές στ’ αυτιά μου και τις καταλαβαίνω, όλοι θα θέλαμε έναν… περίπατο στο πρωτάθλημα, αλλά πέρσι εκείνη η διαφορά χάθηκε. Γιατί χάθηκε; Πιθανότατα – ΚΑΙ – γιατί είχε το κεφάλι του ήσυχο πως 1-2 γκέλες δε θα του κάνουν ζημιά γιατί θα κάνουν και οι υπόλοιποι. Αλλά τελικά του έκαναν.

Τώρα οι πράσινοι μπαίνουν στο γήπεδο με το… μαχαίρι στα δόντια και με φουλ συγκέντρωση. Νιώθωντας την ανάσα των υπολοίπων, καταλαβαίνουν ότι κάθε γκέλα εκτός προγράμματος μπορεί στο φινάλε να αποδειχτεί καθοριστική. Και δεν μιλάμε για γκέλα τύπου Βικελίδης. Σε ένα εκτός έδρας ματς με τον Άρη όλοι μπορεί να την πατήσουν. Αλλά στα «γύρω – γύρω», στα παιχνίδια με ομάδες τύπου ΟΦΗ, Βόλου, Ατρόμητου, Τρίπολης. Εκεί που πέρσι έχασε βαθμούς, αλλά έως εδώ στη φετινή σεζόν είναι… αψεγάδιαστος.

Από το βράδυ της Κυριακής ο Παναθηναϊκός δεν κρατάει μόνο την εύκολη νίκη, τους τρεις βαθμούς και τον άτυπο τίτλο του πρωταθλητή χειμώνα. Κρατάει την επιστροφή του Αϊτόρ σε υψηλά επίπεδα απόδοσης. Μας είχε δώσει ένα στίγμα στην Ισπανία απέναντι στη Βιγιαρεάλ. Και χθες είδαμε, κυρίως στη φάση του γκολ, τον Αϊτόρ που μπορεί να διαλύσει κάθε αντίπαλη άμυνα με τις εμπνεύσεις του και την κλάση του. Να είναι γερός και σύντομα θα κάνει τη διαφορά, προσθέτοντας ένα ακόμα επιθετικό… υπερόπλο στη φαρέτρα του Γιοβάνοβιτς.

Όσο για τον Φώτη; Τι άλλο να πεις γι’ αυτό το τανκ; Δεν υπάρχει αμυντικός να τον σταματήσει, δεν υπάρχει φάση που να έχει πάρει την μπάλα είτε με πρόσωπο στην εστία, είτε με πλάτη και να μην έχει σπείρει τον πανικό στην αντίπαλη άμυνα. Είναι τούτη τη στιγμή ο καλύτερος επιθετικός του ελληνικού πρωταθλήματος.