Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για την επέτειο του Γουέμπλεϊ, τη μοναδική ελληνική ομάδα που έπαιξε στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών και το μπάσκετ που το διαλύει η παράγκα, η οποία οργίασε χθες στο ΣΕΦ.
Μεγάλη ημέρα η σημερινή για κάθε Παναθηναϊκό. Ημέρα περηφάνειας, που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στην μνήμη μας. Το 1971 οι παικταράδες του Πούσκας έφθασαν στον τελικό του κυπέλλου Πρωταθλητριών και έπαιξαν με τον τεράστιο Αγιαξ. Εχασαν με 2-0, αλλά η παρουσία τους στον τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης είναι μοναδική και αξεπέραστη. Μόνο ο Παναθηναϊκός το έκανε αυτό και το έκανε μόνο με Ελληνες παίκτες, πράγμα που κάνει ακόμα πιο μεγάλο το επίτευγμα. Δυστυχώς ο Μίμης Δομάζος και ο Τάκης Οικονομόπουλος δεν είναι πια μαζί μας. Ο στρατηγός και το πουλί εκεί ψηλά γιορτάζουν μαζί σήμερα την επέτειο των 54 ετών από το έπος του Γουέμπλεϊ. Εφυγαν και οι δύο από την ζωή με λίγες ημέρες διαφορά πριν λίγους μήνες. Όμως θα είναι αξέχαστοι και μοναδικοί σε αυτό, που πέτυχαν μαζί με τα άλλα παιδιά τότε. Μία ξέφρενη πορεία προς το Γουέμπλεϊ με προκρίσεις κόντρα σε τεράστιες ομάδες τότε, όπως ήταν η Εβερτον και ο Ερυθρός Αστέρας.
Το Γουέμπλεϊ εσείς που προσπαθείτε να το απαξιώσετε, το κάνετε διότι δεν θα το ζήσετε ποτέ δεν θα το καταφέρετε ποτέ και σας προκαλεί πόνο. Ο κάθε Παναθηναϊκός σε όλη την γη είναι περήφανος και για το Γουέμπλεϊ και για το γεγονός, ότι ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική Ελληνική ομάδα που έφθασε δύο φορές στα ημιτελικά του πρωταθλητριών και του τσάμπιονς λιγκ. Εσείς ούτε σε τρεις ζωές μπορείτε να το κάνετε. Και ότι δεν μπορείτε το χλευάζετε.
Και πάμε και στο μπάσκετ. Τι λέει ο Ολυμπιακός; Ότι δεν μπορώ να το πάρω κάνω τα πάντα για να το διακόψω. Αυτό γίνεται. Κατά το σύνθημα των οπαδών του «η εμείς, η κανείς». Μετά την παράγκα του Γκαγκάτση που διέλυσε το ποδόσφαιρο για 20 χρόνια και έδωσε πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό, που δεν άξιζε, έχουμε πλέον την παράγκα του Λιόλιου στο μπάσκετ. Το διαιτητικό όργιο σε βάρος του Παναθηναϊκού την Κυριακή το βράδυ στο ΣΕΦ δεν έχει προηγούμενο. Οι τρεις γκρι, ζήλεψαν τον Καλόπουλο, τον Παπουτσέλη και τον Αρετόπουλο και τους μιμήθηκαν. Αμέτρητα ανάποδα σφυρίγματα υπέρ του Ολυμπιακού και επειδή δεν του έφθαναν και πήγε να το χάσει ακόμα και έτσι το ματς γέμισαν με τεχνικές ποινές τους παίκτες και τον Αταμάν στο τέλος για να το σιγουρέψουν.
Φυσικά όλα αυτά δεν θα είχαν γίνει αν οι τρεις διαιτητές, όπως ορίζει ο κανονισμός διέκοπταν το παιχνίδι, η εκκένωναν το γήπεδο, αφού ακούστηκαν πάνω από πέντε φορές υβριστικά συνθήματα κατά του Γιαννακόπουλου, του Σλούκα, του Αταμάν. Αν γινόταν το ίδιο στο ΟΑΚΑ το ματς δεν θα τελείωνε στο ΣΕΦ όλα καλά. Αλλά είπαμε η νοοοτροπία τους είναι «ή εμείς ή κανείς». Και φυσικά ψάχνω να βρω σήμερα κάτι να δω κάποιος να πει κάτι για το διαιτητικό όργιο υπέρ του Ολυμπιακού και δεν βρίσκω, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Τι να βρω. Οι μεν κότες, οι δε υπάλληλοι…
Να είστε περήφανοι, που είστε Παναθηναϊκοί τίποτα άλλο…
