Ο Γιώργος Πετρίδης γράφει στο Panathinaikos24.gr για την άχρωμη και άνοστη εικόνα του Παναθηναϊκού στην Μπολόνια.
Ένας Παναθηναϊκός εντελώς άχρωμος, άγευστος και άνοστος, παραδόθηκε άνευ όρων στις άγριες διαθέσεις της Βίρτους Μπολόνια και συνετρίβη 92-75 στην Ιταλία. Η εικόνα του «τριφυλλιού» ήταν αποκαρδιωτική και σίγουρα θα πρέπει να προβληματιστεί για αυτά που (δεν) έκανε στο PalaDozza.
Οι «πράσινοι» είχαν το άλλοθι των πολλών και σημαντικών προβλημάτων που προέκυψαν με τις απουσίες και τους τραυματισμούς, ωστόσο αυτό θα έπρεπε να λειτουργήσει ως κομμάτι αφύπνισης. Μόνο που έγινε το ακριβώς αντίθετο και μάλλον «κοίμισε» την ομάδα, που δεν είχε την απαραίτητη θέληση και το πάθος που χρειαζόταν.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν ότι οι γηπεδούχοι το ήθελαν πολύ περισσότερο και το πήραν. Μπήκαν απόλυτα αποφασισμένοι και ορμητικοί, διεκδικούσαν κάθε μπάλα και πήγαιναν πολύ πιο δυνατά σε κάθε φάση. Αυτή ήταν η μεγάλη διαφορά των δύο ομάδων, αφού ο «επτάστερος» εμφανίστηκε πνευματικά απροετοίμαστος.
Από την αρχή του αγώνα μέχρι το φινάλε, οι «πράσινοι» έμοιαζαν αποκαμωμένοι και σε καμία στιγμή του ματς δεν κατάφεραν να αναλάβουν τα ηνία της αναμέτρησης. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να κρατήσει ο Παναθηναϊκός από αυτό το παιχνίδι.
Και αυτό που ενοχλεί δεν είναι ότι έχασε από τη Βίρτους στην Μπολόνια. Αυτό μπορεί να συμβεί. Αυτό που ενόχλησε περισσότερο ήταν η εικόνα παράδοσης της ομάδας, που ηττήθηκε κατά κράτος από έναν αντίπαλο που δεν θεωρείται δα και φαβορί για την κατάκτηση της Ευρωλίγκας.
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η «αδυνατισμένη» και ελλιπέστατη frontline του «τριφυλλιού» υπέφερε σε όλο τον αγώνα και εκτέθηκε από τους Σμαΐλαγκιτς και Ντιούφ, που δεν είναι και… μεγαθήρια. Η δε περιφερειακή άμυνα του «επτάστερου» ταλαιπωρήθηκε αρκετά από τον Παγιόλα και τον Έντουαρντς (συν τον Μόργκαν), οι οποίοι ξεχαρβάλωσαν όλα τα σχέδια ( ;) του Αταμάν.
Μόνο και μόνο το γεγονός ότι ο playmaker των γηπεδούχων (Παγιόλα) κατέβασε 10 ριμπάουντ, τα λέει όλα για να αντιληφθούμε τη χαώδη διαφορά στην αντιμετώπιση που είχαν οι δύο ομάδες στο παιχνίδι. Άλλωστε, οι Ιταλοί κατέβασαν 11 περισσότερα ριμπάουντ σε σχέση με τον Παναθηναϊκό (39 έναντι 28).
Αν προσθέσουμε σε όλα αυτά και την απελπιστική αστοχία του «τριφυλλιού» έξω από τα 6,75μ. (4/21 τρίποντα), τότε δεν υπήρχε τρόπος για να διεκδικήσει κάτι από το παιχνίδι. Συν τοις άλλοις, οι «πράσινοι» δεν έβγαλαν την παραμικρή αντίδραση μέσα στο ματς, ούτε έδειξαν εγωισμό. Για παράδειγμα, θα έπρεπε να μπουν με το μαχαίρι στα δόντια στην 3η περίοδο και να ροκανίσουν τη διαφορά, αλλά και να εκμεταλλευτούν το κακό διάστημα των γηπεδούχων.
Μέσα σ’ όλα προέκυψε και το κακό βράδυ του Αταμάν, που δεν έκανε καθόλου καλή διαχείριση και δημιούργησε νευρικότητα στην ομάδα με την αποβολή του στα μέσα του 3ου δεκαλέπτου, δίχως να έχει «χτυπητό» λόγο για να φωνάξει, αφού η διαιτησία δεν έπαιξε κάποιο ρόλο στην εξέλιξη του αγώνα. Ο Τούρκος προπονητής μάλλον αδίκησε τον Σορτς, ο οποίος έδειξε να βρίσκεται σε καλή βραδιά και είχε θετική επίδραση στο παιχνίδι.
Επίσης, προκαλεί απορίες για το γεγονός ότι ο Τολιόπουλος δεν πήρε ούτε δευτερόλεπτο συμμετοχής. Δηλαδή πόσο χειρότερα μπορούσε να τα κάνει από τους υπόλοιπους ο διεθνής γκαρντ; Είναι γενικότερα πρόβλημα ότι «καίει» κάποιους παίκτες του και δεν τους εμπιστεύεται όπως πρέπει. Επιπροσθέτως, ήταν λάθος η επιμονή στον Ναν, ο οποίος ήταν αρκετά αρνητικός για την ομάδα και παρ’ όλα αυτά αγωνίστηκε για σχεδόν 33 λεπτά!
Κλείνοντας, είναι δεδομένο ότι χρειάζεται μπόλικη δουλίτσα και αρκετές επιδιορθώσεις για να στρώσει ο Παναθηναϊκός. Δεν έχασε κάτι σε επίπεδο βαθμολογικό με αυτή την ήττα και βρισκόμαστε ακόμα στον πρώτο μήνα της σεζόν. Εντούτοις, η αποκαρδιωτική εικόνα της ομάδας ήταν αυτή που πείραξε…







