Λίγα λόγια για το ντέρμπι. Ο Ψυχίατρος τα έγραφε και στο προηγούμενο κείμενo. Τη στιγμή που στον Πειραιά έστρωναν στρατηγική κραυγών και συνεχόμενων διαμαρτυριών, δίχως λόγο, στον Παναθηναϊκό κρατούσαν χαμηλούς τόνους, συνέχισαν να δουλεύουν και, εν τέλει, δικαιώθηκαν.
Τι κι’ αν η ομάδα μας δεν καιγόταν για το ντέρμπι. Τι κι αν οι άλλοι ήρθαν στο ΟΑΚΑ με σκοπό μόνο το «διπλό» και αν μπορούν να τιμωρηθεί το «τριφύλλι». Τίποτε από τα δυο δεν πέτυχαν. Αυτή, άλλωστε, είναι και η διαφορά μας.
Οι Αγγελόπουλοι «έσκουζαν», έστελναν επιστολές για εξτρά μέτρα ασφαλείας, πήγαν στην ΚΕΔ και έκαναν πανικό από το πουθενά. Ο Μπαρτζώκας μιλούσε για δαιτησίες, για βολές και όλα αυτά τα γραφικά στις συνεντεύξεις Τύπου και έφτασε στο σημείο να τσακωθεί μέχρι και με τοπικό δημοσιογράφο της Κηφισιάς! Από την άλλη, ο Παναθηναϊκός ασχολήθηκε μόνο με το αγωνιστικό κομμάτι, ο Γιαννακόπουλος φρόντισε να κλείσει στόματα σε ότι έχει να κάνει με τη φιλοξενία των ερυθρόλευκων και στο παρκέ αποδείχθηκε, για μια ακόμη φορά, ότι ο Ολυμπιακός θέλει πολλά ψωμιά για να φτάσει τον Παναθηναϊκό. Ακόμη κι όταν για τον «εξάστερο» το ματς δεν έχει βαθμολογικό όφελος, παραμένει το ακλόνητο φαβορί…
Ας ασχοληθούμε, τώρα, με τον Μπαρτζώκα. Τον Ελληνα κόουτς, που όσο πάει και χειροτερεύει, σε θέματα συμπεριφοράς. Να δεχτούμε από όλους τις διαμαρτυρίες, τις φωνές, ακόμη και τα σπριντ από τον πάγκο στη γραμματεία. Ή τα «μπινελίκια» στους παίκτες του. Ολα αυτά είναι στο πρόγραμμα, είναι στο παιχνίδι. Το να τελειώνει, όμως, το ημίχρονο και να κινείσαι απειλητικά κατά διαιτητή, μέσα στον αγωνιστικό χώρο, βρίζοντάς τον, πάει πολύ κόουτς. Δείχνει ότι τα έχεις χαμένα και στην τελική δεν σέβεσαι το άθλημα που υπηρετείς. Πως να στο πούμε αλλιώς; Ξεφεύγεις!
Κάντε την εξής σκέψη στο μυαλό σας. Υπήρχε περίπτωση να δείτε τέτοια εικόνα από τον Πεδουλάκη; Να τρέχει ο τεχνικός του Παναθηναϊκού στο κέντρο και να φωνάζει στον διαιτητή «γαμ…νε»; Μικρές λεπτομέρειες που φανερώνουν τις τεράστιες διαφορές ανάμεσα στις δυο ομάδες…
Κλείνω, με μια φωτό αλλιώτικη από τις άλλες. Επειδή, όπως έχω τονίσει, ξανά, το έξυπνο χιούμορ πρέπει να υπάρχει και να επικροτείται. Σας παρουσιάζω τον “τρομοκράτη” Βασίλη Σπανούλη, αλά 17 Νοέμβρη…
