Καλύτερο Σαββατοκύριακο δεν θα μπορούσε να σκεφτεί ο Παναθηναϊκός. Ηττα του Ατρόμητου στη Λιβαδειά, ήττα του ΠΑΟΚ στην Τρίπολη, νίκη δική του στην Κομοτηνή. Σημαίνουν όλα αυτά -2 από την τρίτη θέση και -5 από την δεύτερη. Θυμίζω, ότι μέχρι την προηγούμενη αγωνιστική, η δεύτερη θέση απείχε 11 βαθμούς. Εκτός από βαθμολογικό, έχει και ψυχολογικό όφελος. Αυτοπεποίθησης.
Φάνηκε από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το ματς της Κομοτηνής. Οι παίκτες μπήκαν στο γήπεδο γνωρίζοντας πως οι «από πάνω τους» έχουν πετάξει βαθμούς κι εκείνοι έχουν την ευκαιρία πια να ανασάνουν στο σβέρκο τους πιο απειλητικά από ποτέ. Δεν κρύβω πως φαντάστηκα, λεπτά πριν ξεκινήσει ο αγώνας, ότι ίσως το άγχος επηρεάσει όλα τα πιτσιρίκια του Αναστασίου. Με διέψευσαν. Πανηγυρικά.
Σε μία από τις δυσκολότερες έδρες του πρωταθλήματος και απέναντι σε μια πραγματικά καλή και δουλεμένη ομάδα, ο Παναθηναϊκός υπήρξε επιβλητικός. Εκανε επίδειξη δύναμης. «Καθάρισε» τη μπουγάδα, σημειώνοντας δύο γκολ και μην επιτρέποντας στους γηπεδούχους να τους απειλήσουν σε κανένα σημείο του αγώνα. Είδαν τον Καρέλη να σηκώνει το βάρος της απουσίας του Μπεργκ και να σκοράρει ένα καταπληκτικό γκολ, λειτουργώντας στη φάση σαν φορ μεγάλης κλάσης. Είδαν τον Ατζαγκούν να παίρνει πρωτοβουλίες, να απλώνει το παιχνίδι, να κουβαλά μπάλα και να αποτελεί κίνδυνο για τον αντίπαλο. Εδειξαν – ξανά – βελτίωση στο παιχνίδι τους. Όπως συμβαίνει σε κάθε ματς από τα Χριστούγεννα και έπειτα.
Ο Παναθηναϊκός απέκτησε πια αγωνιστική ταυτότητα. Ξέρουμε ότι είναι μια ομάδα που πρεσάρει πολύ, που παίζει με τη μπάλα κάτω, που έχει πολλούς τρόπους ανάπτυξης. Αρχίζει να αποκτά, σιγά σιγά και σύνεση στην άμυνα. Αν τελειοποιήσει αυτό το κομμάτι, θα μπει στα πλέι οφ με αυξημένες πιθανότητες να βγει πρώτος σε αυτά και να παίξει στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.
