Αυτός είναι ο Παναθηναϊκός, αυτό είναι ο αθλητισμός

Κάποιες στιγμές στη ζωή δεν μπορείς να τις περιγράψεις με λόγια. Πρέπει να τις ζήσεις! Και εγώ ήμουν μεταξύ των 18.000 χιλιάδων τυχερών, που βρέθηκαν την Πέμπτη στο ΟΑΚΑ για τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τη Φενέρμπαχτσε και έζησα από κοντά μια βραδιά που θα μείνει ανεξίτηλη στο μυαλό όλων μας για χρόνια. Φεύγοντας από το γήπεδο, προσπαθούσα να ταξινομήσω τις σκέψεις μου.

Τι ήταν αυτό που μου αποτυπώθηκε στο μυαλό περισσότερο; Η μεγαλειώδης υποδοχή που επιφύλαξε ο κόσμος στον Ομπράντοβιτς; Τα δάκρυα του Θανάση και του Παύλου όταν αγκάλιασαν τον King κατά τη διάρκεια της βράβευσής του; Τα ελληνικά του Ζοτς «είστε οι καλύτεροι, σας αγαπώ, πάρα πάρα πάρα πολύ», που ράγιζαν καρδιές; Οι πρώτες δηλώσεις του Φραγκίσκου Αλβέρτη στη συνέντευξη Τύπου; «Είμαι ευτυχισμένος που είμαι Παναθηναϊκός διότι είναι ένας σύλλογος που ξέρει να αναγνωρίζει και να τιμά τους ανθρώπους που πρόσφεραν στην ομάδα».

Η νίκη επί της Φενέρμπαχτσε που διατήρησε τον Παναθηναϊκό σε τροχιά πρόκρισης στην επόμενη φάση της Ευρωλίγκας; Ήταν από τις βραδιές που θες να τις ζήσεις ξανά και ξανά. Σου πρόσφερε συγκίνηση, χαρά αλλά, πάνω απ όλα, σου έδειχνε το μεγαλείο του Παναθηναϊκού! Της ομάδας που ξέρει να αναγνωρίζει, που δεν ξεχνά και τιμά όπως πρέπει τους ανθρώπους που έχουν προσφέρει τα πάντα στο σύλλογο. Που ανοίγει την αγκαλιά της και τους υποδέχεται ως μέλη της οικογένειάς της, ακόμη και αν έχουν χωρίσει οι δρόμοι τους, ακόμη και αν έρχονται ως αντίπαλοι στο… σπίτι της.

Όπως έγινε με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς χθες, όπως είχε γίνει παλιότερα με τον Ντέγιαν Μποντιρόγκα, όπως είχε γίνει με πολλούς ακόμη παίκτες στο παρελθόν. Αυτός είναι ο Παναθηναϊκός, αυτό είναι ο υγιής αθλητισμός!

ΥΓ1: Ο Ομπράντοβιτς μπορεί να έφυγε από το ΟΑΚΑ με ήττα, όμως σε προσωπικό επίπεδο κέρδισε έναν ακόμη «τίτλο», εκείνο του πρωταθλητή στις καρδιές των «πρασίνων». Η αγάπη που εισέπραξε –ως αντίπαλος πλέον για να μην ξεχνιόμαστε- από τη μεγάλη οικογένεια του Παναθηναϊκού και η αποθέωση που γνώρισε παρουσία των παιδιών του, έχουν μεγαλύτερη αξία, από την οποιοδήποτε κούπα, από οποιαδήποτε νίκη στην καριέρα του.

Ρούλα Στεφανάκη Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει, λέει o λαός και η Ρούλα πιστεύει ότι της ταιριάζει γάντι. Η δημοσιογραφία δεν ήταν στα σχέδιά της, ούτε γεννήθηκε με το όνειρο να γίνει δημοσιογράφος. Ααα… να τα λέμε! Στα σχέδιά της ήταν να σπουδάσει και βλέπουμε. Όπως και έγινε. Πέρασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας (ουδεμία σχέση με τη δημοσιογραφία φυσικά) πήρε και βεβαίωση ότι μπορούσε να διδάξει, όμως το συγκεκριμένο χαρτί, καταχωνιάστηκε κάπου στο αρχείο της, διότι πολύ απλά βρέθηκε στο δρόμο της το Sportime! Το μεγάλο της σχολειό της δημοσιογραφίας. Μια δεκαετία στο Sportime έκανε ρεπορτάζ μπάσκετ, ώσπου πιστεύει… το έμαθε πια το «παλιό-επάγγελμα». Στη συνέχεια εργάστηκε στο Derby, όπου βίωσε μια ακόμη ξεχωριστή εμπειρία, σύντομη μεν, αλλά πολύ ιδιαίτερη με εξαιρετικούς συναδέλφους με κάποιους εκ των οποίων εχει τη χαρά να ξανασυνεργαστεί (βλ. Γιάννη Αβραμίδη), εδώ στο Panathinaikos24. Και βέβαια δεν ξεχνάει το πέρασμά της και από το Onsports, από το οποίο επίσης έχει πολύ όμορφες στιγμές να θυμάται..

Διάβασε όλα τα άρθρα