Ο Δεμέτης ήταν ένας εκ των κορυφαίων αθλητών στην Ελλάδα ωστόσο δεν ευτύχησε να φορέσει ποτέ το σκουφάκι με το «τριφύλλι». Πλέον όμως βρίσκεται στις «υπηρεσίες» του Παναθηναϊκού προετοιμάζοντας τους μελλοντικούς «πράσινους» αστέρες της κολύμβησης.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Βασίλη Δεμέτη, στην επίσημη ιστοσελίδα του ερασιτέχνη Παναθηναϊκού:
Βασίλη, βρίσκεσαι στον Παναθηναϊκό από την περσινή σεζόν, όμως φέτος, με τη νέα διοίκηση, αναβαθμίστηκες…
«Έτσι είναι. Πέρσι ο ρόλος μου ήταν κάπως περιορισμένος. Φέτος οι υποχρεώσεις είναι περισσότερες. Είναι κάτι που μου αρέσει γιατί γενικά το κολύμπι μου αρέσει, αλλά και για έναν ακόμα λόγο: από μικρό παιδί ήμουν Παναθηναϊκός. Είναι σημαντικό που εργάζομαι στην ομάδα που αγαπώ».
Πλέον είσαι προπονητής του Παναθηναϊκού και υπεύθυνος ακαδημιών στο κολυμβητήριο του Γουδί. Πόσα παιδιά έχετε υπό την επίβλεψή σας; «Γύρω στα 50 παιδιά και ευελπιστούμε, όσο ανοίγει ο καιρός και βελτιώνονται οι συνθήκες, να ανέβει ο αριθμός. Έχουμε θέσει ως ελάχιστο στόχο τους 100, αλλά πιστεύουμε πως μπορούμε να φτάσουμε γύρω στους 200, καθώς μιλάμε και για μία “καταπράσινη περιοχή”».
Τι ηλικιών παιδιά έχετε αυτή τη στιγμή στο κολυμβητήριο;
«Ο πιο μικρός είναι τριών ετών. Όμως, εκτός από τις ακαδημίες υπάρχει και πρόγραμμα ενηλίκων, στο οποίο έχουμε κολυμβητή και 40 ετών».
Ποιοι είναι οι στόχοι/προοπτικές που έχετε θέσει για την κολύμβηση του Παναθηναϊκού; Όχι μόνο στου Γουδί, αλλά γενικότερα στο τμήμα…
«Για αρχή θέλουμε να αυξήσουμε τους αθλητές μας. Πιστεύω πως με σωστές και εύκολες κινήσεις, οι οποίες γίνονται, μπορούμε να φτάσουμε συνολικά τους 1000 – 1500 αθλητές».
Αυτό σημαίνει πως σύντομα ο Παναθηναϊκός θα διεκδικεί ξανά τίτλους στην κολύμβηση;
«Μακροπρόθεσμα. Το πιο κοντινό αυτή τη στιγμή είναι να χτίσουμε γερά θεμέλια. Σε μία περίοδο που τα οικονομικά είναι πολύ δύσκολα, κοιτάμε να δημιουργήσουμε μία καλή βάση. Τα επόμενα χρόνια, αφού βγάλουμε από πάνω μας το βάρος παλιών υποχρεώσεων, να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε αυτά τα θεμέλια και να φτιάξουμε μία πολύ μεγάλη ομάδα. Δηλαδή να γίνει ο Παναθηναϊκός το αντίπαλο δέος των ισχυρών της κολύμβησης. Να γίνουμε ξανά πρωταγωνιστές».
Ήσουν εντός Παναθηναϊκού όταν άλλαξε η διοίκηση και ανέλαβαν τα ηνία του Ερασιτέχνη οι οργανωμένοι οπαδοί. Τι περίμενες στο άκουσμα της είδησης και τι τελικά συνάντησες;
«Κυρίως στις τάξεις των γονέων και των εργαζομένων επικρατούσε ένα κλίμα αβεβαιότητας, όπως πάντα συμβαίνει όταν έρχεται κάτι καινούργιο, κάτι άγνωστο. Στους περισσότερους, ανάμεσά τους και εγώ, η όποια αβεβαιότητα εξαφανίστηκε μέσα σε ένα πεντάλεπτο. Όταν τα παιδιά εξήγησαν στους γονείς και τους προπονητές το πλάνο τους. Τους έδωσαν να καταλάβουν καλά πως «ναι είμαστε οργανωμένοι, ναι, είμαστε οπαδοί του Παναθηναϊκού, αλλά δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι που έχουμε σπουδάσει, άνθρωποι που αγαπάμε τον Σύλλογο και που μέσα από την αγάπη μας θα βοηθήσουμε και εσάς και τα παιδιά σας». Αυτό το κατάλαβαν όλοι, αν όχι από την αρχή, μέσα από την πορεία των μηνών, από το έργο που συντελείται. Πλέον δεν υπάρχει κανείς να πει κάτι αρνητικό για τους ανθρώπους που ανέλαβαν».
Με τον Ανδρέα Ζώτο είχες συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν;
«Τον κύριο Ζώτο τον ήξερα ως όνομα. Ως ένα πολύ μεγάλο όνομα στο χώρο της κολύμβησης και της προπονητικής. Όμως δεν έτυχε ποτέ να συνεργαστούμε, δηλαδή να είμαι αθλητής του. Είναι πολύ σημαντικό που βρίσκεται στον Παναθηναϊκό, γιατί με τις γνώσεις, την ικανότητα και τις γνωριμίες του βοηθάει τον Σύλλογο να φτάσει στην εκπλήρωση των στόχων του».
Σε έναν μήνα το όνομά σου θα βρίσκεται στο ψηφοδέλτιο του Παναθηναϊκού Κινήματος ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για τον δήμο Αθηναίων. Ποιοι λόγοι σε οδήγησαν να κατέβεις στις δημοτικές εκλογές; «Το Παναθηναϊκό Κίνημα προσφέρει μία πολύ μεγάλη ευκαιρία στο Δήμο της Αθήνας, που δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη: να αποκτήσουν μία νέα, μεγάλη πνοή οι αθλητικές εγκαταστάσεις της πόλης, οι οποίες αυτή τη στιγμή είναι παρατημένες και κακοδιαχειρισμένες. Είναι κρίμα να μην υπάρχουν στην πρωτεύουσα της χώρας εγκαταστάσεις και υποδομές για αθλητισμό για όλους. Όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό, αλλά για κάθε δημότη. Και δεν μιλάω μόνο για κολυμβητήρια, αλλά και για γηπεδάκια μπάσκετ και ποδοσφαίρου, τα οποία -όσα υπάρχουν- είναι σε τραγική κατάσταση. Ένας από τους στόχους μας με το Παναθηναϊκό Κίνημα –και γι’ αυτόν επέλεξα να κατέβω υποψήφιος– είναι να δώσουμε τη «φωνή» μας, αλλά και τη γνώση μας πάνω σε αυτό το ζήτημα. Και επειδή είμαστε ένας φορέας που προέρχεται άμεσα από τον χώρο του αθλητισμού, γνωρίζουμε καλύτερα από τον οποιονδήποτε άλλο τους τρόπους για να χαρίσουμε ξανά ζωή στον ερασιτεχνικό αθλητισμό της Αθήνας».
Ο Παναθηναϊκός στο παρελθόν έβγαζε μεγάλους αθλητές από τις ακαδημίες του, οι οποίοι, όμως, έφθαναν σε επιτυχίες σε επίπεδο ανδρών/γυναικών με τα σκουφάκια άλλων συλλόγων…
«Πράγματι. Θα φροντίσουμε όμως να μην συμβεί ξανά αυτό και θα σου πώς… Το ΟΑΚΑ ξεκίνησε με μία μόνο διαδρομή για τον Παναθηναϊκό και έχει φτάσει τώρα ο Σύλλογος να έχει εντυπωσιακή παρουσία. Είναι μεγάλη υπόθεση αυτό και είναι η βάση για οποιαδήποτε επόμενη σκέψη έχουμε. Εφόσον δημιουργήσουμε στέρεες βάσεις και χτίσουμε κάτι καλό πάνω σε αυτές, δεν θα φεύγουν αθλητές. Το αντίθετο, θα έρχονται συνεχώς νέοι. Στην πορεία μου ως αθλητής αλλά και αργότερα, είδα άστοχες κινήσεις που έγιναν από παλαιές διοικήσεις του Παναθηναϊκού και όχι μόνο. Για παράδειγμα, όσο ήμουν στον Εθνικό έγινε μία μεγάλη προσπάθεια για να χτυπήσουν τον Ολυμπιακό, όμως ήταν σαθρό το έδαφος. Όταν δεν έχεις εξασφαλίσει τα σωστά οικονομικά δεδομένα, όταν δεν στηρίζεσαι πουθενά παρά μόνο στα πόδια σου, πολύ εύκολα θα πέσεις…» «Να είμαστε αυτόνομοι. Να βοηθήσουμε και άλλα τμήματα του Παναθηναϊκού»
«Κοιτάμε, λοιπόν, να στήσουμε κάτι σωστά, ώστε να μην εξαρτιόμαστε από τον οποιοδήποτε. Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει πως εάν έρθει κάποια βοήθεια δεν θα είναι καλοδεχούμενη. Όμως θέλουμε πάνω απ’ όλα να είμαστε αυτοδύναμοι οικονομικά. Επιθυμούμε, μάλιστα, εάν είναι δυνατόν, να βοηθάμε και άλλα τμήματα του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού που δεν έχουν την ίδια άνεση με εμάς».
Ποιες είναι οι προσωπικές σου φιλοδοξίες ως προπονητής και υπεύθυνος ακαδημιών; «Η αλήθεια είναι πως θέλω να ασχοληθώ με το αντικείμενο των σπουδών μου κάποια στιγμή. Σίγουρα, όμως, θα παραμείνω εντός του υγρού στίβου· είτε από το πόστο του προπονητή είτε από άλλο πόστο. Δεν πρόκειται να παρατήσω τις πισίνες ποτέ. Είναι κάτι που κρατάει είκοσι χρόνια και θα κρατήσει άλλα πενήντα».
Σταμάτησες σχετικά νέος το κολύμπι, σε περίοδο που τα αποτελέσματά σου έδειχναν πως μπορείς να προσφέρεις κι άλλα αγωνιστικά… «Κοίτα… Ειδικά με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στη χώρα, το κολύμπι είναι καθαρά ερασιτεχνικό άθλημα. Δεν είναι ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Δεν είναι βιοποριστικό άθλημα. Ούτε θα σου εξασφαλίσει το μέλλον σου. Όσο καλός και να είσαι δε γίνεται να συντηρείσαι αποκλειστικά από αυτό. Γι’ αυτό βλέπουμε στο κολύμπι αθλητές να σταματούν νέοι και αυτό είναι στενόχωρο. Εκτός αυτού, η αλήθεια είναι πως ένιωθα εξαντλημένος όταν αποσύρθηκα. Είχα άλλες ανάγκες και οι προπονήσεις ήταν κουραστικές, 30 με 40 ώρες την εβδομάδα.Πάντως δεν θεωρώ πως αποσύρθηκα νωρίς για τον εξής λόγο: πριν σταματήσω είχα καλύψει όλες τις αγωνιστικές φιλοδοξίες μου. Συμμετείχα σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα…»
Ένας νεαρός κολυμβητής για να εξελιχθεί και να διακριθεί χρειάζεται ταλέντο ή αρκεί η σκληρή προπόνηση;
«Το ταλέντο είναι αυτό το οποίο σε μικρή ηλικία δεν θα αφήσει το παιδί να τα παρατήσει. Στην πορεία, όσο μεγαλώνει, σημαντικότερο ρόλο παίζει η δουλειά στις προπονήσεις. Το ταλέντο θα σε πάει μέχρι ένα σημείο, θα σε κρατάει σε υψηλό επίπεδο, ακόμα και χωρίς πολλή προπόνηση. Αλλά όταν πλέον αρχίζουν να αυξάνονται οι απαιτήσεις, τη διαφορά την κάνει η προπόνηση».
Έχεις διακρίνει στου Γουδί παιδάκια που έχουν χάρισμα, ταλέντο για να πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον;
«Έχω διακρίνει. Είναι κάτι που μπορούμε να το διακρίνουμε. Είναι παιδάκια που τελειώνει η προπόνηση και δε θέλουν να βγουν απ’ το νερό. Ζητάνε το κάτι παραπάνω. Θέλουν να είναι συνεχώς στην πισίνα. Και μιλάμε για παιδάκια πέντε και έξι ετών».
Ο ρόλος των ακαδημιών, εκτός από την εκγύμναση/προπόνηση, είναι και η διάπλαση των νέων. Ο Παναθηναϊκός ποιες αρχές, ποια ήθη διδάσκει στους μικρούς αθλητές του; «Ο Παναθηναϊκός είχε πάντα τις σωστές αρχές και νομίζω πως όλοι όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό και όσοι στέλνουν τα παιδιά τους στις ακαδημίες μας έχουν καλά σχηματισμένη στο μυαλό τους αυτή την εικόνα. Ότι δηλαδή «το παιδί μου θα αθληθεί, θα διασκεδάσει, αλλά και θα κοινωνικοποιηθεί, θα μιλήσει με άλλους ανθρώπους, με προπονητές, θα ανοίξουν οι ορίζοντές του». Ο Παναθηναϊκός καλύπτει όλο το φάσμα της διαμόρφωσης ενός παιδιού· εκτός σχολείου και γονιών, φυσικά, που παίζουν τον πρώτο ρόλο. Κοιτάμε κάθε παιδί ξεχωριστά. Γι’ αυτό ο προπονητής είναι και λίγο παιδαγωγός και λίγο γιατρός και λίγο ψυχολόγος και λίγο φίλος με τους μικρούς αθλητές. Παράλληλα, υπάρχει η συνεργασία με τον γιατρό της ομάδας, ο οποίος επίσης δίνει συμβουλές, όχι μόνο ιατρικού, αλλά και ψυχολογικού χαρακτήρα. Και σε μεγαλύτερες ηλικίες, ένας σημαντικός στόχος μας είναι να διδαχθεί ο αθλητής πως μπορεί να πετύχει τα πάντα μόνος του, χωρίς τη χρήση αναβολικών ουσιών».
Υποστηρίζεις από μικρός τον Παναθηναϊκό, όμως δεν αγωνίστηκες ποτέ με το σκουφάκι του Τριφυλλιού. Αντιθέτως αγωνίστηκες με τον Ολυμπιακό… «Μου βάζεις ένα μαχαίρι στην καρδιά… Έφτασα μία ανάσα στα 18 μου όταν έκανα το μεγάλο βήμα από τον Ηλυσιακό. Τότε ήμουν μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού. Δυστυχώς οι συνθήκες ήταν τέτοιες που δεν μπορούσα να καταλήξω στον Παναθηναϊκό. Το ήξεραν στον Ολυμπιακό πως είμαι παναθηναϊκός. Σεβάστηκαν τα πιστεύω μου και θεωρώ πως κι εγώ βοήθησα με τον τρόπο μου να πάρουν κάποια πρωταθλήματα, όσο πιο επαγγελματικά μπορεί να δει κανείς ένα ερασιτεχνικό άθλημα».
