Οι 50.000 άνθρωποι που θα βρεθούμε αύριο βράδυ στο ΟΑΚΑ, οφείλουμε να καταλάβουμε ότι μας αξίζει ένας ΜΕΓΑΛΟΣ τελικός. Το ότι απέναντι μου θα βλέπω 25000 Παοκτζήδες, με τα πανό τους, τα τραγούδια τους και την λύπη τους - ελπίζω στη λήξη του αγώνα- με συναρπάζει. Γράφει ο Πάνος Φραγκουλάκης
Σε τριάντα ώρες από τώρα, Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ θα τεθούν αντιμέτωποι στο ΟΑΚΑ, με τους δυο φιναλίστ να διψούν για τον τίτλο και την δόξα. Το να δούμε έναν κανονικό μεγάλο τελικό, μακριά από βανδαλισμούς και καφρίλες, δεν είναι ευχολόγιο, είναι απαίτηση.
Οι δυο ομάδες, μας χάρισαν φέτος δυο πολύ ωραία ματς, τόσο σε Τούμπα όσο και σε Λεωφόρο. Τα δύο ματς είχαν έξι γκολ, φάσεις, χαμένα πέναλτι, αποβολές, αγωνία και κανονικό ποδόσφαιρο. Με δεδομένο ότι τα προηγούμενα χρόνια – ιδιαιτέρως μετά την περσινή παρωδία- μας έχει λείψει αυτό, είναι τεράστια ευκαιρία αύριο να απολαύσουμε έναν πραγματικό τελικό.
Ο Παναθηναϊκός, ισορροπώντας μετά την περυσινή περίοδο μεταξύ ζωής και θανάτου, κατάφερε όχι μόνο να χτίσει από την αρχή μια ανταγωνιστική και ευχάριστη στα μάτια μας ομάδα, αλλά το όλο εγχείρημα να εμπνεύσει τους απανταχού οπαδούς του που αγκάλιασαν την προσπάθεια και ήταν πάντα εκεί. Το κύπελλο θα αποτελέσει το «κερασάκι στη τούρτα» σε μια χρονιά που έχει ήδη εξασφαλίσει τη παρουσία του στα ευρωπαϊκά κύπελλα και έχει αφήσει αξιόπιστες υποσχέσεις για το μέλλον του.
Ο ΠΑΟΚ από την άλλη, διεκδικεί τίτλο ύστερα από 11 ολόκληρα χρόνια. Η πιο μεγάλη ομάδα της συμπρωτεύουσας, αποκλείοντας Ατρόμητο και Ολυμπιακό, μπορεί να μη διεκδίκησε το πρωτάθλημα όπως θα ήθελε, αλλά με την ξηρασία τίτλων που έχει προηγηθεί, το κύπελλο αποτελεί διακαή πόθο. Έρχεται λαβωμένος, αλλά αν το κατακτήσει, σώζει ολόκληρη τη χρονιά. Πρόκειται για μεγάλο στοίχημα και ιστορική νύχτα για τους Θεσσαλονικείς.
Οι 50.000 άνθρωποι που θα βρεθούμε αύριο βράδυ στο ΟΑΚΑ, οφείλουμε να καταλάβουμε ότι μας αξίζει ένας ΜΕΓΑΛΟΣ τελικός. Το ότι απέναντι μου θα βλέπω 25000 Παοκτζήδες, με τα πανό τους, τα τραγούδια τους και την λύπη τους – ελπίζω στη λήξη του αγώνα- με συναρπάζει. Ας φροντίσουμε όλοι μας, «πράσινοι» και «ασπρόμαυροι» να δούμε τον τελικό που θα θυμόμαστε για χρόνια με προσωπική ευχή βέβαια να κερδίσει ο καλύτερος… Παναθηναϊκός.
Υγ. Το διάβασα και νομίζω ότι δεν υπάρχει άλλη φράση που να αποτυπώνει καλύτερα την Παναθηναϊκή πραγματικότητα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ: Δεν είμαστε στην ελίτ. Είμαστε η ελίτ.
